Віланела

Віланела (лац.: Villanella - вясковая песня) — жанр італьянскай бытавой вакальнай музыкі 15-16 стст., узнік з сялянскай народнай песні. Музыка віланелы светлага характару, нярэдка танцавальная. Звычайна віланела гамафонная па складу, часцей за ўсё трохгалосная, уключаюць паралельны рух галасоў, яны в��конваліся без суправаджэння або пад акампанемент лютні. Форма — куплет з прыпевам. Сустракаюцца віланелы любоўна-лірычныя, бытавыя, жартаўлівыя, сатырычныя, гульнявыя. Узнікла ў Неапалі, распаўсюдзілася па ўсёй Італіі (сярод аўтараў - Д. ды Нола, О. Векіё, Л. Джустыніяні, Б. Даната) і пранікла ў іншыя краіны. У Францыі ў 16 ст. паўстала свая разнавіднасць віланелы, прысвечаная пастухам.