See also: mínúta, minúta, minutã, and minutą

Albanian

edit

Noun

edit

minuta f pl

  1. plural of minutë

Czech

edit

Pronunciation

edit
  • IPA(key): [ˈmɪnuta]
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -uta
  • Hyphenation: mi‧nu‧ta

Etymology 1

edit

Borrowed from German Minute, from Late Latin minūta.

Noun

edit

minuta f

  1. minute (unit of time)
  2. minute (unit of angular measure)
Declension
edit
Derived terms
edit
edit

Further reading

edit
  • minuta”, in Příruční slovník jazyka českého (in Czech), 1935-1957
  • minuta”, in Slovník spisovného jazyka českého (in Czech), 1960–1971, 1989
  • minuta”, in Internetová jazyková příručka (in Czech)

Etymology 2

edit

See the etymology of the corresponding lemma form.

Participle

edit

minuta

  1. inflection of minout:
    1. feminine singular passive participle
    2. neuter plural passive participle

French

edit

Pronunciation

edit

Verb

edit

minuta

  1. third-person singular past historic of minuter

Interlingua

edit

Noun

edit

minuta (plural minutas)

  1. minute

Italian

edit

Pronunciation

edit
  • IPA(key): /miˈnu.ta/
  • Rhymes: -uta
  • Hyphenation: mi‧nù‧ta

Adjective

edit

minuta

  1. feminine singular of minuto

Noun

edit

minuta f (plural minute)

  1. draft

Anagrams

edit

Kashubian

edit

Alternative forms

edit

Etymology

edit

Borrowed from Polish minuta.

Pronunciation

edit
  • IPA(key): /miˈnuta/
  • Rhymes: -uta
  • Syllabification: mi‧nu‧ta

Noun

edit

minuta f (diminutive minutka, related adjective minutowi)

  1. minute (unit of time equal to sixty seconds)
  2. minute (short amount of time)

Further reading

edit
  • Eùgeniusz Gòłąbk (2011) “minuta”, in Słownik Polsko-Kaszubski / Słowôrz Pòlskò-Kaszëbsczi[2]
  • minuta”, in Internetowi Słowôrz Kaszëbsczégò Jãzëka [Internet Dictionary of the Kashubian Language], Fundacja Kaszuby, 2022

Latin

edit

Pronunciation

edit

Participle

edit

minūta

  1. inflection of minūtus:
    1. nominative/vocative feminine singular
    2. nominative/accusative/vocative neuter plural

Participle

edit

minūtā

  1. ablative feminine singular of minūtus

References

edit

Lower Sorbian

edit

Etymology

edit

Borrowed from Old French minute, from Medieval Latin minūta (60th of an hour", "note).

Noun

edit

minuta f inan (diminutive minutka)

  1. minute (unit of time)

Declension

edit

Derived terms

edit

Maltese

edit

Etymology

edit

Borrowed from Italian minuto.

Pronunciation

edit

Noun

edit

minuta f (plural minuti)

  1. minute
    Synonym: (obsolete) dqiqa
edit

Occitan

edit

Etymology

edit

Borrowed from Medieval Latin minūta. Compare menut.

Pronunciation

edit

Noun

edit

minuta f (plural minutas)

  1. minute (unit of time)

Old Polish

edit

Etymology

edit

Learned borrowing from Latin minūta.[1][2][3][4] First attested in 1420.

Pronunciation

edit
  • IPA(key): (10th–15th CE) /minuta/
  • IPA(key): (15th CE) /minuta/

Noun

edit

minuta f

  1. concept, rough draft (preliminary drafting of a document without legal force)
    • 1874 [1420], Monumenta Medii Aevi Historica res gestas Poloniae illustrantia. Pomniki Dziejowe Wieków Średnich do objaśnienia rzeczy polskich służące[3], volume VIII, page 460:
      To, czso mi dali vinø panowye ot krolya y ot koroni pospolstwa, tegom wschego... praw, a ginako tego zapissa albo compromissa-m nye widal, gedno yakom gy z minuti przet krolem czedl y oprawil
      [To, cso mi dali winę panowie ot krola i ot korony pospolstwa, tegom wszego... praw, a jinako tego zapisa albo kompromisa-m nie wydał, jedno jakom ji z minuty przed krolem czetł i oprawił]

Descendants

edit
  • Polish: minuta
  • Silesian: minuta

References

edit
  1. ^ Bańkowski, Andrzej (2000) “minuta 2”, in Etymologiczny słownik języka polskiego [Etymological Dictionary of the Polish Language] (in Polish)
  2. ^ Mirosław Bańko, Lidia Wiśniakowska (2021) “minuta”, in Wielki słownik wyrazów obcych, →ISBN
  3. ^ Stanisław Dubisz, editor (2003), “minuta”, in Uniwersalny słownik języka polskiego [Universal dictionary of the Polish language]‎[1] (in Polish), volumes 1-4, Warsaw: Wydawnictwo Naukowe PWN SA, →ISBN
  4. ^ Witold Doroszewski, editor (1958–1969), “minuta”, in Słownik języka polskiego (in Polish), Warszawa: PWN
  • B. Sieradzka-Baziur, Ewa Deptuchowa, Joanna Duska, Mariusz Frodyma, Beata Hejmo, Dorota Janeczko, Katarzyna Jasińska, Krystyna Kajtoch, Joanna Kozioł, Marian Kucała, Dorota Mika, Gabriela Niemiec, Urszula Poprawska, Elżbieta Supranowicz, Ludwika Szelachowska-Winiarzowa, Zofia Wanicowa, Piotr Szpor, Bartłomiej Borek, editors (2011–2015), “minuta”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN

Polish

edit
 
Polish Wikipedia has an article on:
Wikipedia pl

Etymology

edit

Inherited from Old Polish minuta. Sense 1 is a semantic loan from French minute and German Minute.[1] Doublet of menu.

Pronunciation

edit

Noun

edit

minuta f (diminutive minutka, related adjective minutowy, abbreviation min or min.)

  1. minute (unit of time equal to sixty seconds)
  2. minute (short moment)
    Synonyms: chwila, moment, sekunda
  3. (geometry) arcminute (1/60th of a degree)
  4. (obsolete) abstract (document without a stamp or seal)

Declension

edit

Derived terms

edit
adverbs
particles
nouns
edit
nouns

Descendants

edit

Trivia

edit

According to Słownik frekwencyjny polszczyzny współczesnej (1990), minuta is one of the most used words in Polish, appearing 27 times in scientific texts, 24 times in news, 7 times in essays, 29 times in fiction, and 22 times in plays, each out of a corpus of 100,000 words, totaling 109 times, making it the 568th most common word in a corpus of 500,000 words.[2]

References

edit
  1. ^ Bańkowski, Andrzej (2000) “minuta 1”, in Etymologiczny słownik języka polskiego [Etymological Dictionary of the Polish Language] (in Polish)
  2. ^ Ida Kurcz (1990) “minuta”, in Słownik frekwencyjny polszczyzny współczesnej [Frequency dictionary of the Polish language] (in Polish), volume 1, Kraków, Warszawa: Polska Akademia Nauk. Instytut Języka Polskiego, page 249

Further reading

edit
  • minuta in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • minuta in Polish dictionaries at PWN
  • Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “minuta”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish]
  • Ewa Rodek (21.05.2021) “MINUTA”, in Elektroniczny Słownik Języka Polskiego XVII i XVIII Wieku [Electronic Dictionary of the Polish Language of the XVII and XVIII Century]
  • Samuel Bogumił Linde (1807–1814) “minuta”, in Słownik języka polskiego
  • Aleksander Zdanowicz (1861) “minuta”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861
  • J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1902), “minuta”, in Słownik języka polskiego (in Polish), volume 2, Warsaw, page 992

Portuguese

edit

Pronunciation

edit

  • Hyphenation: mi‧nu‧ta

Noun

edit

minuta f (plural minutas)

  1. draft (usually of an official document)
    Synonym: rascunho

Verb

edit

minuta

  1. inflection of minutar:
    1. third-person singular present indicative
    2. second-person singular imperative

Romansch

edit

Alternative forms

edit

Etymology

edit

Borrowed from Medieval Latin minūta.

Noun

edit

minuta f (plural minutas)

  1. minute

Serbo-Croatian

edit

Alternative forms

edit

Pronunciation

edit
  • IPA(key): /minǔːta/
  • Hyphenation: mi‧nu‧ta

Noun

edit

minúta f (Cyrillic spelling мину́та)

  1. (Croatia) minute

Declension

edit

Silesian

edit
 
Silesian Wikipedia has an article on:
Wikipedia szl

Etymology

edit

Inherited from Old Polish minuta.

Pronunciation

edit
  • IPA(key): /miˈnuta/
  • Rhymes: -uta
  • Syllabification: mi‧nu‧ta

Noun

edit

minuta f (diminutive minutka)

  1. minute (unit of time equal to sixty seconds)

Declension

edit

Further reading

edit

Slovene

edit

Pronunciation

edit

Noun

edit

minȗta f

  1. minute (unit of time)

Inflection

edit
 
The diacritics used in this section of the entry are non-tonal. If you are a native tonal speaker, please help by adding the tonal marks.
Feminine, a-stem
nom. sing. minúta
gen. sing. minúte
singular dual plural
nominative
(imenovȃlnik)
minúta minúti minúte
genitive
(rodȋlnik)
minúte minút minút
dative
(dajȃlnik)
minúti minútama minútam
accusative
(tožȋlnik)
minúto minúti minúte
locative
(mẹ̑stnik)
minúti minútah minútah
instrumental
(orọ̑dnik)
minúto minútama minútami

Spanish

edit

Etymology

edit

Borrowed from Medieval Latin minūta. Compare minuto, menudo.

Pronunciation

edit
  • IPA(key): /miˈnuta/ [miˈnu.t̪a]
  • Rhymes: -uta
  • Syllabification: mi‧nu‧ta

Noun

edit

minuta f (plural minutas)

  1. rough draft
    Synonyms: boceto, bosquejo, borrador
  2. bill, fee (for example, at a restaurant)
    Synonym: cuenta
  3. list (of various things)
    Synonyms: lista, inventario
  4. menu (at a restaurant)
    Synonyms: menú, carta
  5. minute, note (of a meeting)
    Synonyms: acta, nota
    El secretario será responsable de tomar las minutas de la reunión.
    The secretary will be responsible for taking the minutes of the meeting.
  6. (Argentina) snack, quick meal
    Synonyms: refrigerio, tentempié, bocadillo
  7. (El Salvador) snow cone
    Synonym: raspado

Further reading

edit

Veps

edit

Pronoun

edit

minuta

  1. abessive of minä