Vide etiam paginam discretivam: Germani (discretiva).
Linguae Germanicae
Dicuntur in: Toto orbe terrarum
Classificatio genetica: Indoeuropaea
Subdivisiones: Linguae Germanicae Septentrionales

Linguae Germanicae Occidentales

Linguae Germanicae Orientales

Linguae Germanicae familiam vel ramum linguarum Indoeuropaearum formant. Primo tantum Germanorum in Europa septentrionali in usu erant, nunc per totum orbem terrarum diffusae sunt. Fere 15 linguas cum 500 decies centena milibus locutorum amplectuntur, qui iis lingua materna loquuntur, alia 200 decies centena milia unam aut plures ex his linguis noverunt.

Distributio hodierna Linguarum Germanicarum per orbem terrarum. Ruber validus significat maiorem partem populi lingua quadam Germanica loqui. Liniae rufulae significant partem minorem (plus quam 10%) lingua Germanica loqui.
Linguae Germanicae Europae.

Proprium linguarum Germanicarum contrarium aliis linguis Indoeuropaeis sunt consonantium mutationes in consonantium mutatione Germanica.[1]

Linguae Germanicae maiores

recensere

Sunt novem linguae Germanicae, quarum cuique sunt plus quam decies centena milia locutorum.

Divisio linguarum Germanicarum hodiernarum

recensere

Ramus Germanicus linguarum Indoeuropaearum hodie 15 linguas (cum fere 500 decies centena milibus locutorum) amplecitur. Aliquae harum linguarum a quibusdam linguistis tantum dialecti habentur. Hae 15 linguae gradu propinquitatis hoc stemmate demonstrari possunt (numerus locutorum tantum ad eos spectat, qui linguis loquuntur maternis):

Haec divisio situi interretiali „Klassifikation der indogermanischen Sprachen“[2] innititur. Numerus locutorum ex Ethnologue anni 2005 et ex indicibus civitatum publicis sumptus est.

Lingua Luxemburgica, Plautdietsch, Theodisca Pennsylvaniana et Lingua Saxonica non ab omnibus linguistis linguae autonomae agnoscuntur, cum alii contra etiam Schwyzerdütsch (Theodiscam Helveticam) et linguam Scoticam linguas autonomas esse putant. A quibusdam duae variantes linguae Norvegicae (Bokmål et Nynorsk) linguae propriae putantur.

Linguae Germanicae Orientales omnes exstinctae sunt.

Linguae Germanicae Creoles

recensere

Ex aliquot decenniis novae linguae Germanicae exstant. Sunt linguae creoles qui dicuntur.

Linguae Germanicae antiquae aut exstinctae

recensere
  1. De aliquibus vocalium mutationibus apud linguis Germanicis antiquis vide Fausto Cercignani, Proto-Germanic */i/ and */e/ Revisited, Journal of English and Germanic Philology, 78/1, 1979, 72-82; Indo-European ē in Germanic, Zeitschrift für vergleichende Sprachforschung, 86/1, 1972, 104-110; Indo-European eu in Germanic, Indogermanische Forschungen, 78, 1973, 106-112; Early Umlaut Phenomena in the Germanic Languages, Language, 56/1, 1980, 126-136.
  2. Ernst Kausen, Die Klassifikation des Indogermanischen und seiner Zweige