Linguae Iranicae sunt ramus linguarum Indoeuropaearum et linguarum Indoiranicarum, earum subfamiliae. Maximi momenti nostrae aetatis est Persica, qua utuntur plerique incolae Iraniae, Afganiae (ubi "Dari" appellatur), et Tadzikistaniae (ubi "Tojiki" appellatur; dilalectus eius Bukhori vel lingua Iudaica Bocharensis[1] est). Magni momenti sunt etiam lingua Curdica et Afganica.

Linguae Iranicae orientales

recensere
 
Genetica linguarum Iranicarum divisio.

Linguae Iranicae occidentales

recensere
  1. A Bochara urbe.

Nexus interni

Nexus externi

recensere