Macron[1] (-i, n., pl. -a; Anglice, a Graeco μακρόν 'longum') est nota diacritica ⟨ ¯ ⟩ formam lineolae superscriptae habens. Quae nota super vocalem litteram et raro super consonantem (etiam rarius sub illas) scribitur ad sonos variarum linguarum indicandos.

Litterae E cum macris.

Primo in metrica Graeco-Romana adhibebatur ad syllabam productam indicandam. Hodie in enchiridiis et lexicis linguae Latinae loco apicis inscriptionum antiquarum adhibetur ad vocalem productam designandam.

Macron in abecedario phonetico internationali indicat tonum medium; nota vocalis longae est colon triangulare ⟨ ː ⟩. Nota opposita est breve sive brachy ⟨ ˘ ⟩ syllabam vel vocalem brevem designans.

Litterae cum macro

recensere

Macron: ◌̄Litterae Latinae:Āā · Ā́ā́ · Ā̀ā̀ · Ā̂ā̂ · Ā̃ā̃ · Ǟǟ · Ā̈ā̈ · Ǡǡ · · Å̄å̄ · Ǣǣ · · · · · · · Ēē · · · Ē̂ē̂ · Ē̃ē̃ · Ê̄ê̄ · · Ë̄ë̄ · E̊̄e̊̄ · · · · · Īī · Ī́ī́ · Ī̀ī̀ · Ī̂ī̂ · Ī̃ī̃ · · · · · · · · · · · · Ōō · · · Ō̂ō̂ · Ō̃ō̃ · Ȫȫ · Ō̈ō̈ · Ǭǭ · Ȭȭ · Ȱȱ · · Ø̄ø̄ · Œ̄œ̄ · · · · · · · · · · · Ūū · Ū́ū́ · Ū̀ū̀ · Ū̂ū̂ · Ū̃ū̃ · U̇̄u̇̄ · Ǖǖ · · Ṳ̄ṳ̄ · · · · · · Ȳȳ · Ȳ́ȳ́ · Ȳ̀ȳ̀ · Ȳ̃ȳ̃ · · · Litterae Graecae: · Ε̄ε̄ · · Litterae Cyrillicae:А̄а̄ · Ӣӣ · Ӯӯ

Exemplum

recensere
 
Lexicon Felicis Gaffiot, ubi notae macri et brevis simul adhibentur.
Arma virumque canō, Trōiae quī prīmus ab ōrīs
Ītaliam, fātō profugus, Lāvīniaque vēnit
lītora, multum ille et terrīs iactātus et altō
vī superum saevae memorem Iūnōnis ob īram.[2]
  1. Levin 1982.
  2. Verg., Aen. 1.1-4.

Bibliographia

recensere
  • Levin, Saul. 1982. The Greek diacritical marks and their application to other languages in the Renaissance. General Linguistics 24: 21-37.

Nexus interni

 

Haec stipula ad linguam vel ad linguisticam spectat. Amplifica, si potes!