Koriacy (нымылан) – lud zaliczany do paleoazjatyckch, zamieszkujący głównie Koriację, część Kraju Kamczackiego[1]. Blisko spokrewniony z Czukczami.

Koriacy
нымылан
Ilustracja
Koriacy, zdjęcie z 1901 roku
Populacja

8743 (2002)

Miejsce zamieszkania

Rosja

Język

koriacki, rosyjski

Religia

prawosławie zmieszane z szamanizmem

Pokrewne

Czukcze

Liczebność osób deklarujących przynależność do narodowości koriackiej wykazuje tendencję spadkową[2]:

  • 8942 – spis powszechny FSRR w 1989 r.;
  • 8743 – spis powszechny Federacji Rosyjskiej w 2002 r.;
  • 7953 – spis powszechny Federacji Rosyjskiej w 2010.

Jedynie połowa z nich używa własnego języka, pozostali posługują się rosyjskim.

Koriacy zamieszkują we wschodniej Syberii (Rosja), głównie półwysep Kamczatka w jego północnej części, gdzie w 1930 roku utworzono Koriacki Okręg Autonomiczny. Poza tym żyją w obwodzie magadańskim i Czukockim Okręgu Autonomicznym.

Strój koriacki

Od XVIII wieku wyznają prawosławie[1], zachowali jednak liczne przeżytki poprzedniej religii – szamanizmu.

Koriacy tradycyjnie dzielą się na dwie grupy. Jedną z nich stanowią zamieszkujący w głębi lądu półkoczownicy, zajmujący się głównie hodowlą reniferów[1]; w czasach ZSRR część z nich przeszła na życie osiadłe, prowadząc działalność gospodarczą w obrębie kołchozów, zaś po rozpadzie tego kraju i kryzysie gospodarczym powróciła do tradycyjnego trybu życia. Druga grupa Koriaków tradycyjnie prowadzi osiadły tryb życia, zamieszkuje stałe osiedla na wybrzeżu i zajmuje się głównie polowaniami na morskie ssaki i rybołówstwem[1].

Przypisy

edytuj
  1. a b c d Koriacy, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2018-05-23].
  2. Anna Głąb. Rosjanie - między narodowością a tożsamością. „Kwartalnik Kolegium Ekonomiczno-Społecznego Studia i Prace”. 1, s. 199-231, 2012. Szkoła Główna Handlowa. ISSN 2082-0976. (pol.).