Łada Oka (WAZ 1111, SeAZ 1111)samochód miejski produkcji rosyjskiej, skonstruowany w zakładach WAZ, produkowany w latach 1988-2008 w zakładach WAZ, SeAZ i KamAZ (ZMA).

Łada Oka
Ilustracja
Inne nazwy

WAZ 1111
KAMAZ Oka
SeAZ Oka

Producent

WAZ
SeAZ
KamAZ/ZMA

Projektant

Jurij Aleksandrowicz Wierieszczagin

Zaprezentowany

1983

Okres produkcji

1988–listopad 2008

Miejsce produkcji

Rosja Togliatti (WAZ)
Rosja Sierpuchow (SeAZ)
Rosja Nabierieżnyje Czełny (ZMA)

Poprzednik

SMZ S-3D

Dane techniczne
Segment

A

Typy nadwozia

3–drzwiowy hatchback
2–drzwiowy pick-up

Silniki

649 cm³ R2 29,3 KM
749 cm³ R2 31,7 KM
992 cm³R3 53 KM
1100 cm³[potrzebny przypis]

Skrzynia biegów

4–biegowa manualna
5–biegowa manualna

Napęd

przedni

Długość

3200 mm

Szerokość

1420 mm

Wysokość

1400 mm

Rozstaw osi

2180 mm

Masa własna

645–665 kg

Zbiornik paliwa

30 l

Liczba miejsc

4

Bagażnik

220 l

Dane dodatkowe
Konkurencja

Fiat Cinquecento
Polski Fiat 126 Bis
Zastava Yugo Koral

Historia i opis pojazdu

edytuj

Prace nad skonstruowaniem samochodu rozpoczęto z inicjatywy Ministerstwa Przemysłu Samochodowego w Sierpuchowskich Zakładach Motocyklowych (SMZ, później SeAZ) w Sierpuchowie, które specjalizowały się w mikrosamochodach dla inwalidów, we współpracy z instytutem NAMI[1]. Założeniem było skonstruowanie nowoczesnego małego samochodu dla inwalidów. 12 czerwca 1981 zaprezentowano pierwszy prototyp pojazdu NAMI-0231, który otrzymał nazwę Oka, od rzeki przepływającej przez Sierpuchow[1]. Kolejny wariant otrzymał oznaczenie SMZ-1101 Oka[1]. Pierwotnie samochód miał być napędzany silnikiem od Polskiego Fiata 126p, lecz niestabilna sytuacja polityczno-ekonomiczna w Polsce (stan wojenny) spowodowała, że zdecydowano opracować własny silnik[1]. Ponieważ zakłady SMZ miały zbyt mały potencjał wytwórczy i konstrukcyjny, rozwój projektu przekazano w 1982 roku największym radzieckim zakładom samochodowym WAZ, a samochód przy tym nabrał cech samochodu miejskiego. Oprócz SMZ, produkujących wersje z ręcznym sterowaniem dla inwalidów, produkcję samochodów w wersji na rynek ogólny zamierzano umieścić w zakładach WAZ i KamAZ, znanych dotąd z produkcji ciężarówek. Przy powstaniu nowego samochodu, we współpracy ze specjalistami SMZ i KamAZ, jedynie częściowo wykorzystano dotychczasowe prace, pozostawiono jednak nazwę Oka. Silny wpływ na ogólny układ i konstrukcję samochodu wywarł natomiast analizowany japoński Daihatsu Cuore[2].

Jako napęd samochodu opracowano dwucylindrowy silnik o pojemności 649 cm³, zunifikowany z czterocylindrowym silnikiem samochodu WAZ-2108 Samara. W marcu 1984 powstały dwa pierwsze samochody serii prototypowej, do końca roku powstało ich jeszcze 14, a w kolejnym roku - 16 ulepszonych samochodów, z m.in. rozstawem osi zwiększonym o 10 cm[3]. Po próbach kolejnej ulepszonej serii, we wrześniu 1987 samochód został skierowany do produkcji przez komisję państwową[3]. W 1988 roku w zakładach KamAZ i WAZ powstało kilkaset sztuk serii próbnych, a następnie uruchomiono produkcję seryjną[4]. W 1989 roku produkcję uruchomiono w zakładach SMZ, które w poprzednim roku rozbudowano i przekształcono w Sierpuchowskie Zakłady Samochodowe (SeAZ) w składzie zjednoczenia AwtoWAZ[4]. We wrześniu 1991 w ramach zakładów KamAZ zorganizowano zakłady ZMA, zajmujące się dalej produkcją Oki[4], w miejscowości Nabierieżnyje Czełny.

Produkcję samochodów w zakładach WAZ w Togliatti zakończono w lutym 1995 roku, kontynuując ją w ramach grupy AwtoWAZ w zakładach SeAZ[4]. W 1996 roku opracowano wariant WAZ-11113 z dwucylindrowym silnikiem o pojemności 749 cm³ i mocy 31,7 KM (na bazie silnika WAZ-21083)[5]. Produkcję samochodów w zakładach ZMA zakończono 19 maja 2006 roku[4]. W 2006 roku w zakładach SeAZ wprowadzono do produkcji wariant SeAZ-11116 z chińskim trzycylindrowym silnikiem o pojemności 992 cm³ i mocy 53 KM[5]. W listopadzie 2008 roku z taśm montażowych zakładów SeAZ zjechała ostatnia Oka[4]. Produkcja została zaprzestana w związku z małym zainteresowaniem tym autem oraz wysoka ceną, która była wyższa od ceny samochodu Łada 2105. Oka montowana była także w Azerbejdżanie w fabryce Gandża Awtomobil Zawodu.

Ogółem wyprodukowano około 500 000 samochodów rodziny WAZ-1111[5]. Po wejściu na rynek był to najtańszy samochód produkcji radzieckiej, kosztując w 1989 roku 2400 rubli (o półtora tysiąca taniej, niż Zaporożec)[5]. Auto to jest popularne w Rosji, dlatego też wiele firm podejmuje się tuningu tych samochodów. Przykładami mogą być: Astro, RIAT czy TPK Oka[6].

Dane techniczne

edytuj

Silniki

edytuj
  • 650 cm³
  • 750 cm³
    • moc - 35 KM przy 5600 obrotach na minutę
    • prędkość maksymalna - 130 km/h
    • 0 - 100 km/h - 24 s
    • śr. spalanie - 5,2 l/100 km
  • 1100 cm³[potrzebny przypis]
    • moc - 50 KM
    • prędkość maksymalna - 142 km/h
  • silnik elektryczny
    • prędkość maksymalna - 90 km/h
  • FAW Tianjin 993 cm³
    • moc - 53 KM
    • prędkość maksymalna - 150 km/h

Galeria

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. a b c d WAZ-1111 «Oka», Awtoliegendy SSSR nr.55, s.3
  2. WAZ-1111 «Oka», Awtoliegendy SSSR nr.55, s.4
  3. a b WAZ-1111 «Oka», Awtoliegendy SSSR nr.55, s.5-6
  4. a b c d e f WAZ-1111 «Oka», Awtoliegendy SSSR nr.55, s.6-7
  5. a b c d WAZ-1111 «Oka», Awtoliegendy SSSR nr.55, s.7,15
  6. auto.mail.ru

Bibliografia

edytuj
  • WAZ-1111 «Oka», Awtoliegendy SSSR nr.55, DeAgostini 2011, ISSN 2071-095X (ros.)