С, с (es) – litera podstawowej cyrylicy, oznaczająca spółgłoskę [s]. Jej kształt pochodzi od jednego z wariantów greckiej litery Σ (Ϲ ϲ).

С
Ilustracja
Informacje podstawowe
Majuskuła

С

Minuskuła

с

Podstawowe pismo

cyrylica

Pochodzenie
Oparty na grafemie

Ϲ ϲ

Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.

W niektórych pozycjach oznacza spółgłoskę miękką:

  • w języku bułgarskim przed И, Ю, Я – [sʲ];
  • w języku rosyjskim przed Е, Ё, И, Ь, Ю, Я – [sʲ];
  • w języku ukraińskim przed Є (tylko w transkrypcji nazw obcych), І, Ь, Ю, Я, oraz w języku białoruskim przed Е, Ё, І, Ь, Ю, Я – [sʲ] lub [ɕ] zależnie od dialektu.

Kodowanie

edytuj
ZnakСс
Nazwa w UnikodzieCyrillic Capital Letter Es[1]Cyrillic Small Letter Es[2]
Kodowaniedziesiętnieszesnastkowodziesiętnieszesnastkowo
Unicode1057U+04211089U+0441
UTF-8208 161d0 a1209 129d1 81
Odwołania znakowe SGMLССсс
Macintosh Cyrillic14591241F1
ISO 8859-5193C1225E1
Windows-1251209D1241F1
KOI8-R i KOI8-U243F3211D3

Wariant niewystępujący w Unikodzie

edytuj
 
Informacje podstawowe
Podstawowe pismo

cyrylica

Pochodzenie
Twórca

M. Kułajew

Oparty na grafemie

С

Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.

    – litera rozszerzonej cyrylicy. Została stworzona przez M. Kułajewa i umieszczona w projekcie alfabetu jego autorstwa, mającego służyć do zapisu języka baszkirskiego[3]. Jej odpowiednikiem w piśmie arabskim była litera ث‬, w projekcie alfabetu łacińskiego z 1924 r. dwuznak Th[4], w alfabecie łacińskim z lat 1930–1940 litera  . Współcześnie wykorzystuje się natomiast literę Ҫ.

Według stanu z 2019 r. litera nie miała reprezentacji w Unikodzie.

Zobacz też

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. Cyrillic Capital Letter Es. symbl.cc. [dostęp 2018-08-18].
  2. Cyrillic Small Letter Es. symbl.cc. [dostęp 2018-08-18].
  3. Ҡ. З. Әхмәров: Башҡорт яҙыуы тарихынан. Ufa: Kitap, 2012. ISBN 978-5-295-05619-2.
  4. Projekt alfabetu tatarsko-baszkirskiego opublikowano w gazecie „Jeszcze” 18 lipca 1924 r.