Andrzej Pelczar

polski matematyk, profesor i rektor UJ

Andrzej Maria Pelczar (ur. 12 kwietnia 1937 w Gdańsku, zm. 18 maja 2010[1] w Krakowie) – polski matematyk, profesor, w latach 1990–1993 rektor Uniwersytetu Jagiellońskiego.

Andrzej Pelczar
Data i miejsce urodzenia

12 kwietnia 1937
Gdańsk

Data i miejsce śmierci

18 maja 2010
Kraków

Profesor nauk matematycznych
Specjalność: analiza matematyczna, historia matematyki, równania różniczkowe, układy dynamiczne
Alma Mater

Uniwersytet Jagielloński

Doktorat

1964

Habilitacja

1972

Profesura

1980

Polska Akademia Umiejętności
Status

członek czynny

Nauczyciel akademicki
Uczelnia

Uniwersytet Jagielloński

Dyrektor
Instytut

Matematyki UJ

Okres spraw.

1981–1984 i 1987–1990

Rektor
Uczelnia

Uniwersytet Jagielloński

Okres spraw.

1990–1993

Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Medal Komisji Edukacji Narodowej
Grób Andrzeja Pelczara na cmentarzu Rakowickim w Krakowie

Życiorys

edytuj

Syn Mariana Pelczara i Marii[2]. W 1959 ukończył studia matematyczne na Uniwersytecie Jagiellońskim. W latach 1959–1960 był stypendystą Instytutu Matematycznego PAN, w latach 1960–1961 był asystentem w Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie. W 1961 powrócił na Uniwersytet Jagielloński. Tam uzyskał stopień doktora (w 1964 na podstawie pracy O istnieniu i jednoznaczności rozwiązań problemu Darboux dla równań różniczkowych cząstkowych rzędu drugiego, typu parabolicznego napisanej pod kierunkiem Tadeusza Ważewskiego) i doktora habilitowanego (w 1972 na podstawie rozprawy zatytułowanej On some extensions of the retract theorem of Ważewski). W 1980 otrzymał tytuł profesora, został profesorem nadzwyczajnym, a w 1989 profesorem zwyczajnym. W latach 1981–2007 kierował Zakładem Równań Różniczkowych w Instytucie Matematyki UJ, w latach 1981–1984 i 1987–1990 był dyrektorem IM UJ, w latach 1984–1987 prorektorem ds. studenckich UJ, a w latach 1990–1993 rektorem UJ.

Specjalizował się w zakresie analizy matematycznej, układów dynamicznych i równań różniczkowych, kontynuował pracę Tadeusza Ważewskiego. Zajmował się też historią matematyki polskiej. Był autorem i współautorem ponad stu publikacji naukowych, w tym kilku książek[3]. Opublikował m.in. monografię poświęconą równaniom różniczkowym.

Od 1962 był członkiem Polskiego Towarzystwa Matematycznego. W latach 1975–1977 był prezesem oddziału krakowskiego, w latach 1985–2010 członkiem zarządu, w latach 1985–1987 wiceprezesem, a w latach 1987–1991 prezesem PTM. Należał do założycieli European Mathematical Society, w latach 1997–2000 był jego wiceprzewodniczącym. W latach 1993–1996 był wiceprzewodniczącym, a w latach 1996–2002 przewodniczącym Rady Głównej Szkolnictwa Wyższego. Od 1998 był członkiem korespondentem, od 2008 członkiem czynnym Polskiej Akademii Umiejętności, w latach 2008–2010 dyrektorem Wydziału Matematyki, Fizyki i Chemii PAU. W latach 1979–1993 był członkiem komitetu redakcyjnego czasopisma „Wiadomości Matematyczne”, a w latach 1991–1996 członkiem komitetu redakcyjnego miesięcznika „Delta”.

Pochowany na cmentarzu Rakowickim w Krakowie[4].

Publikacje

edytuj
  • 1974: Elementy analizy funkcjonalnej, skrypt uczelniany AGH nr 486, Kraków.
  • 1978: Ogólne układy dynamiczne, skrypt uczelniany UJ nr 293, Kraków.
  • 1980: Wstęp do teorii układów dynamicznych, skrypt uczelniany AGH nr 694, Kraków.
  • 1987: Wstęp do teorii równań różniczkowych, Część I: Wstęp do teorii równań zwyczajnych i równań cząstkowych pierwszego rzędu, współautor z Jackiem Szarskim, seria „Biblioteka Matematyczna”, tom 66, PWN, Warszawa.
  • 1989: Wstęp do teorii równań różniczkowych, Część II: Elementy jakościowej teorii równań różniczkowych, seria „Biblioteka Matematyczna”, tom 67, PWN, Warszawa.
  • 2003: Czas i dynamika w równaniach różniczkowych i układach dynamicznych, Ośrodek Badań Interdyscyplinarnych przy Wydziale Filozofii PAT, Biblos, Tarnów.

Odznaczenia i wyróżnienia

edytuj
Ordery i odznaczenia
Nagrody i wyróżnienia

Przypisy

edytuj
  1. Zmarł były rektor UJ prof. Andrzej Pelczar [online], rp.pl, 18 maja 2010 [dostęp 2010-05-18].
  2. Andrzej Pelczar [online], rejestry-notarialne.pl [dostęp 2021-05-24].
  3. Z żałobnej karty. Andrzej Pelczar (1937–2010), „Wiadomości Matematyczne” (47), 2011 [dostęp 2020-12-27].
  4. Jan Wiktor Tkaczyński (red.), Pro Memoria III. Profesorowie Uniwersytetu Jagiellońskiego spoczywający na cmentarzach Krakowa 1803–2017, Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2018, s. 214, ISBN 978-83-233-4527-5.
  5. M.P. z 2003 r. nr 6, poz. 88
  6. M.P. z 2003 r. nr 17, poz. 261
  7. M.P. z 1994 r. nr 8, poz. 68

Bibliografia

edytuj