Arnold II (biskup poznański)

(zm. 1211) biskup poznański

Arnold (ur. ? – zm. 15 stycznia 1211) – biskup Kościoła rzymskokatolickiego.

Arnold II
Kraj działania

Polska

Data śmierci

15 stycznia 1211

Biskup poznański
Okres sprawowania

1196/1201–1211

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Inkardynacja

diecezja poznańska

pieczęć biskupa Arnolda II

Życiorys

edytuj

Prawdopodobnie już od 1196 (data śmierci jego poprzednika) był biskupem poznańskim, jednak pierwszy raz wspominany jest na tym urzędzie dopiero w bulli papieża Innocentego III z 2 sierpnia 1201. Od 1206 Arnold II był stronnikiem księcia Władysława Laskonogiego w jego sporze z arcybiskupem gnieźnieńskim Henrykiem Kietliczem, stając na czele wrogiej reformie części duchowieństwa. Nie zwracając uwagi na interdykt, jaki nałożył na jego diecezję arcybiskup – dalej udzielał posług religijnych wyklętemu księciu. Skończyło się to rzuceniem klątwy na Arnolda, zatwierdzonej bullą papieską 10 stycznia 1207[1]. Brał udział w zjeździe książąt w Głogowie 25 grudnia 1208, gdzie zdjęto z niego kary kościelne. Wziął jeszcze udział w 1210 w zjeździe w Borzykowej. Zmarł 15 stycznia 1211[2].

Według niektórych badaczy jest identyczny z udokumentowanym w 1191 r. biskupem lubuskim i dopiero z tego biskupstwa został przeniesiony do Poznania. Hipoteza ta jest jednak niemożliwa do udowodnienia i wydaje się raczej mało prawdopodobna[3].

Przypisy

edytuj
  1. Ks.Jan Korytowski: Dzieje prymasów Polski. Poznań 2005, tom II, s. 307.
  2. Wojciech Baran-Kozłowski, Arcybiskup gnieźnieński Henryk Kietlicz, Poznań 2005, s. 155.
  3. Jacek Maciejewski: Episkopat polski doby dzielnicowej, 1180-1320, Tow. Nauk. Societas Vistulana, 2003, s. 91.

Literatura uzupełniająca

edytuj