Blagoje Marjanović

Blagoje Marjanović (serb. Благоје Марјановић, ur. 9 września 1907 w Belgradzie, zm. 1 października 1984 tamże[1]) – jugosłowiański piłkarz narodowości serbskiej występujący na pozycji napastnika, reprezentant Jugosławii.

Blagoje Marjanović
Благоје Марјановић
Data i miejsce urodzenia

9 września 1907
Belgrad

Data i miejsce śmierci

1 października 1984
Belgrad

Pozycja

napastnik

Kariera juniorska
Lata Klub
1912–1920 SK Jugoslavija
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1920–1925 SK Jugoslavija 126 (167)
1925 SK Olimpija 7 (8)
1925–1939 BSK Beograd 566 (575)
1939 SK Jugoslavija 18 (17)
1939–1941 FK Čukarički 50 (28)
1945–1948 Dinamo Pančevo 20 (2)
1949 NK Proleter 17 (5)
W sumie: 804 (802)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
1926–1938  Jugosławia 57 (36)
Kariera trenerska
Lata Drużyna
1953–1956 OFK Beograd
1957–1958 Torino FC
1958–1959 Calcio Catania
1959 FK Pobeda
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Kariera klubowa

edytuj

Marjanović urodził się w Belgradzie i jako pięciolatek dołączył do SK Jugoslavija. W wielu zaledwie 13 lat został włączony do pierwszego zespołu. Wraz z zespołem zdobył mistrzostwo Jugosławii w sezonie 1924. W 1925 opuścił Jugoslaviję na rzecz SK Olimpija.

Pod koniec 1925 został piłkarzem BSK Beograd. Wraz z zespołem zdobył mistrzostwo Jugosławii w sezonach 1930/31, 1932/33, 1934/35, 1935/36 i 1938/39. Marjanović zdobył także Puchar Jugosławii w sezonie 1933/34. Trzykrotnie sięgnął po koronę króla strzelców Prvej Ligi Jugoslavije w sezonach 1930 (10 goli), 1935/36 (5 goli) i 1936/37 (21 goli)[2].

W 1939, po 14 latach, powrócił do SK Jugoslaviji. W kolejnych latach grał dla FK Čukarički (1939–1941), Dinamo Pančevo (1945–1948). Karierę zakończył w 1949 w NK Proleter. Nosił przydomek boiskowy Moša (serb. Моша).

Kariera reprezentacyjna

edytuj

Marjanović po raz pierwszy w reprezentacji Jugosławii wystąpił 28 czerwca 1926 w przegranym 2:6 spotkaniu z Czechosłowacją. Był w kadrze Jugosławii na igrzyskach olimpijskich w 1928 w Amsterdamie, ale nie wystąpił w jedynym meczu swej drużyny na tych igrzyskach (przegranym z Portugalią 1:2[3].

W 1930 został powołany przez trenera Boško Simonovicia na Mistrzostwa Świata w Urugwaju. Jego reprezentacja zajęła na turnieju 4. miejsce, a on sam zagrał w trzech spotkaniach z Brazylią, Boliwią (bramka) i późniejszym mistrzem świata Urugwajem[4].

Po raz ostatni w reprezentacji zagrał 3 kwietnia 1938 w wygranym 1:0 (strzelił jedyną w meczu bramkę) spotkaniu z Polską. Łącznie w latach 1926–1938 wystąpił w 57 spotkaniach kadry Jugosławii, w których strzelił 36 bramek[4].

Kariera trenerska

edytuj

W swojej karierze trenerskiej najpierw pracował w OFK Beograd, z którym zdobył puchar kraju w 1955. Później był trenerem w zespołach ligi włoskiej Torino FC i Calcio Catania. Następnie wrócił do Jugosławii i został trenerem FK Pobeda[5].

W 1961 Marjanović doznał udaru mózgu. Nigdy nie odzyskał mowy, a prawa strona jego ciała była sparaliżowana. Zmarł w 1984.

Sukcesy

edytuj

Jako piłkarz zespołowo

edytuj
SK Jugoslavija
BSK Beograd

Jako piłkarz indywidualnie

edytuj

Jako trener

edytuj
BSK Beograd

Przypisy

edytuj
  1. B. Marjanović [online], soccerway.com [dostęp 2023-09-28] (pol.).
  2. Blagoje Marjanovic [online], national-football-teams.com [dostęp 2023-09-28] (ang.).
  3. Blagoje Marjanovic [online], olympedia.org [dostęp 2023-09-28] (ang.).
  4. a b Blagoje Marjanovic [online], reprezentacija.rs [dostęp 2023-09-28] (serb.).
  5. Blagoje Marjanović [online], transfermarkt.fr [dostęp 2023-09-28] (fr.).

Linki zewnętrzne

edytuj