Buława

broń obuchowa

Buława[a] – jednoręczna broń obuchowa, składająca się ze styliska zakończonego kulistą lub gruszkowatą głowicą.

Buława ze zbiorów Metropolitan Museum of Art w Nowym Jorku

Buława powstała jako udoskonalona forma kościanej lub drewnianej maczugi. Używana była do rozbijania hełmu przeciwnika. Była popularną bronią na bliskim i dalekim wschodzie (starożytny Egipt, Mezopotamia, Indie, Persja, Imperium Osmańskie), a także w Europie (Węgry, Rzeczpospolita Obojga Narodów) i na Rusi. Oprócz funkcji bojowej służyła także jako znak dostojeństwa wojskowego. W Polsce znak urzędu hetmana w XVI–XVIII wieku, a później marszałka w XX wieku. Aby podkreślić znaczenie dowódcy, często wykonywano je z cennych materiałów i bogato dekorowano[1][2].

Rodzajem niewielkiej buławy jest piernacz.

Galeria

edytuj

Zobacz też

edytuj
  1. Słowo pochodzenia tureckiego

Przypisy

edytuj
  1. PWN Leksykon: Wojsko, wojna, broń, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2001, ISBN 83-01-13506-9.
  2. Michał Gradowski, Zdzisław Żygulski, Słownik uzbrojenia historycznego, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2010, s. 60–61, ISBN 978-83-01-16260-3, OCLC 751388493.