Elastyczne formy zatrudnienia
Elastyczne formy zatrudnienia (EFZ, ang. flexible forms of employment) – nietypowe formy zatrudnienia charakteryzujące się elastycznością czasu i miejsca pracy, formy stosunku pracy (preferowanie kontraktów cywilnoprawnych ponad tradycyjnymi umowami o pracę z jednym pracodawcą), formy relacji pracownika z pracodawcą, wynagrodzenia (m.in. zadaniowe) i zakresu pracy.
Cele
edytujStosowanie elastycznych form zatrudnienia pozwala pracodawcom m.in. lepiej dostosowywać się do zmieniającego się popytu i obniżyć koszty, a pracownikom – pogodzić obowiązki zawodowe z życiem prywatnym.
Adresaci
edytujElastyczne formy zatrudnienia stanowią rozwiązanie dla osób, które nie mogą pracować w pełnym wymiarze godzin lub w jednym miejscu pracy, m.in. dla matek wychowujących dzieci, osób młodych, osób niepełnosprawnych, a także specjalistów i przedstawicieli wolnych zawodów niezainteresowanych stałym zatrudnieniem.
Formy organizacyjne
edytujDo najczęściej spotykanych form elastycznego zatrudnienia w Polsce i na świecie należą:
- telepraca
- praca tymczasowa
- praca w niepełnym wymiarze czasu pracy
- samozatrudnienie
- zatrudnienie na czas określony
- zatrudnienie na czas wykonania określonej pracy
- flexitime (ruchomy czas pracy)
- compressed hours (kumulowanie godzin pracy)
- job sharing (rozdzielanie godzin pracy pomiędzy dwóch pracowników, którzy wspólnie świadczą pracę jednej osoby zatrudnionej na cały etat)[1]
Promocją elastycznych form zatrudnienia zajmuje się m.in. Europejski Fundusz Społeczny w ramach Inicjatywy Wspólnotowej Equal.
Zobacz też
edytujPrzypisy
edytuj- ↑ Adrian Grycuk: Najważniejsze tendencje na rynkach pracy w krajach rozwiniętych. [w:] „Studia BAS” [on-line]. Biuro Analiz Sejmowych, 4/2013. s. 18. [dostęp 2013-12-30].
Bibliografia
edytuj- Słownik rynku pracy. [dostęp 2009-07-10]. (pol.).
- Projekt Elastan. [dostęp 2009-07-10]. (pol.).