Henryk Ignacy Kamieński

generał powstania listopadowego

Henryk Ignacy Kamieński herbu Ślepowron (ur. 31 lipca 1777 w Hruszwicy koło Równego, zm. 26 maja 1831 pod Ostrołęką) – generał brygady wojsk polskich w powstaniu listopadowym[1][2][3].

Henryk Ignacy Kamieński
Ilustracja
generał
Data i miejsce urodzenia

31 lipca 1777
Hruszwica

Data i miejsce śmierci

26 maja 1831
Ostrołęka

Przebieg służby
Lata służby

1806-1815
1830-1831

Siły zbrojne

Armia Księstwa Warszawskiego
Legia Nadwiślańska
Wojsko Polskie Królestwa Kongresowego

Jednostki

1 Pułk Szwoleżerów-Lansjerów Gwardii Cesarskiej
7 Dywizja X Korpusu Wielkiej Armii

Główne wojny i bitwy

Wojna na Półwyspie Iberyjskim
Wojna z IV koalicją
Kampania moskiewska 1812
Powstanie listopadowe

Życiorys

edytuj

Syn podkomorzego Jana Nepomucena Kamieńskiego, posesora na Peredelu i Tuszebinie[4]. Był wychowankiem francuskich uczelni wojskowych. W 1806 był kapitanem grenadierów i adiutantem marszałka Nicolasa Charles'a Oudinota. Za udział w kampanii 1806/1807 otrzymał Order Virtuti Militari i Legię Honorową. 30 stycznia 1808 został kapitanem 1 Pułku Piechoty wojsk Księstwa Warszawskiego. Mianowany dowódcą szwadronu szwoleżerów Gwardii Cesarskiej, przeprowadził swój szwadron przez Niemcy do Madrytu. Walczył w korpusie marszałka Jean-Baptiste Bessières`a z gerylasami, m.in. w bitwie pod Somosierrą. Eskortował powracającego do Francji cesarza Napoleona. Po podziale oddziału, przeszedł do 1 pułku płk Wincentego Krasińskiego. Po pojedynku ze swoim dowódcą, 1 sierpnia 1809 wziął dymisję i przeszedł do Legii Nadwiślańskiej. 27 grudnia 1811 objął dowództwo 10 Pułku Piechoty, zostając pułkownikiem[5].

 
Śmierć gen. Henryka Kamieńskiego pod Ostrołęką

W 1812 w Królewcu jego pułk brał udział w przeglądzie przed cesarzem Bonaparte, a następnie wszedł w skład 7 Dywizji X Korpusu Wielkiej Armii Étienne-Jacques`a-Josepha-Alexandra MacDonalda. Został przydzielony do korpusu gen. Rappa. Po serii zwycięskich starć z wojskami rosyjskimi, wycofał się do Gdańska, gdzie na czele 1700 odpierał liczne szturmy wroga, organizując nocne wycieczki za mury. Otrzymał za to Krzyż Oficerski Legii Honorowej.

26 grudnia 1815 uzyskał dymisję i osiadł w dzierżawionym majątku w Rudzie koło Chełma. Mimo złego stanu zdrowia wziął udział w powstaniu listopadowym, obejmując dowództwo 5 Dywizji Piechoty. Poległ w bitwie pod Ostrołęką, prowadząc ostatni polski kontratak na przyczółek rosyjski (kula armatnia oberwała mu obie nogi). Jego grób znajduje się obecnie na terenie prywatnej posesji na przedmieściach Ostrołęki[6].

Był ojcem filozofa i publicysty Henryka Michała Kamieńskiego.

Przypisy

edytuj
  1. Kamieński Henryk Ignacy, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2024-02-23].
  2. Generał brygady Idzi Joachim Henryk Ignacy Kamieński na Peredelu i Tuszebinie h. Ślepowron [online], geni.com, 31 grudnia 2023 [dostęp 2024-02-23] (pol.).
  3. Kamiński Henryk, 1832 [online], OneBid [dostęp 2024-02-23] (pol.).
  4. Henryk Ignacy Kamieński na Peredelu i Tuszebinie h. Ślepowron [online], Sejm-Wielki.pl [dostęp 2019-11-12].
  5. Kamiński Henryk - generał,... w MUSEUM TOMATORUM - Pamiątki Przeszłości [online], myvimu.com [dostęp 2024-02-23].
  6. Do broni! Skruszmy kajdany! Powstanie listopadowe 1830–1831 [online], Archiwum Państwowe w Łodzi, 22 lutego 2024 [dostęp 2021-11-29].