Joaquín Balaguer

dominikański polityk

Joaquin Antonio Balaguer Ricardo (ur. 1 września 1906 w Navarrete, zm. 14 lipca 2002 w Santo Domingo) – dominikański prawnik, pisarz oraz polityk, prezydent kraju w latach 1960–1962, 1966-1978 i ponownie 1986-1996[1][2].

Joaquin Balaguer
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

1 września 1906
Navarrete

Data i miejsce śmierci

14 lipca 2002
Santo Domingo

Wiceprezydent Republiki Dominikany
Okres

od 16 sierpnia 1957
do 3 sierpnia 1960

Poprzednik

urząd zniesiony od 1942

Następca

Rafael Filiberto Bonnelly

Prezydent Republiki Dominikany
Okres

od 3 sierpnia 1960
do 16 stycznia 1962

Poprzednik

Héctor Trujillo

Następca

Rafael Filiberto Bonnelly

Okres

od 1 lipca 1966
do 16 sierpnia 1978

Poprzednik

Héctor García Godoy (samozwańczo)

Następca

Antonio Guzmán Fernández

Okres

od 16 sierpnia 1986
do 16 sierpnia 1996

Poprzednik

Salvador Jorge Blanco

Następca

Leonel Fernández

Odznaczenia
Łańcuch Orderu Izabeli Katolickiej (Hiszpania) Krzyż Wielki Orderu Alfonsa X Mądrego (Hiszpania)

Życiorys

edytuj

W latach 20. ukończył prawo na Universidad Autónoma de Santo Domingo, krótko studiował na Sorbonie. W latach 1932–57 pracował w administracji dyktatora Rafaela Trujillo. W 1957 został wiceprezydentem Dominikany. W 1960 roku Trujillo przyznał mu urząd prezydenta. Po śmierci dyktatora w 1961 roku, Balaguer próbował zliberalizować system i doprowadził do zniesienia sankcji Organizacji Państw Amerykańskich. Reformy Balaguera budziły w społeczeństwie mieszane uczucia - dawni stronnicy Trujillo uważali, że idą za daleko, natomiast jego przeciwnicy uznali je za niewystarczające. Kraj pogrążył się w fali politycznej przemocy a w 1962 roku miejsce miał wojskowy zamach stanu. W wyniku puczu Balaguer został zmuszony do rezygnacji i wyjazdu do Stanów Zjednoczonych[1]. W 1964 roku stanął na czele opozycyjnej Partii Reformistycznej[2].

Do kraju powrócił po zbrojnej interwencji Stanów Zjednoczonych w 1965 roku. W 1966 roku z powodzeniem wystartował w wyborach prezydenckich. Jego rządy charakteryzowały się politycznym umiarkowaniem i stabilnym wzrostem gospodarczym dzięki któremu udało się wprowadzić niewielkie reformy społeczne. W latach 1970 i 1974 zyskał reelekcję (być może dostąpił je drogą oszustw wyborczych). Ostatnie lata jego rządów charakteryzowały się ponownym wybuchem politycznej przemocy, wzrostem inflacji i fizyczną eliminacją przeciwników. W 1978 roku przegrał wybory z kandydatem opozycji, Antonim Guzmánem Fernándezem. Bezskutecznie kandydował w 1982 roku. Do prezydentury powrócił w 1986 roku wygrywając wybory z ramienia Chrześcijańsko-Społecznej Partii Reformistycznej. Ponownie wygrał w 1990 i 1994 roku (wybory prawdopodobnie sfałszowano). W 1996 roku pod presją międzynarodową ustąpił ze stanowiska[1][2].

Przypisy

edytuj
  1. a b c Joaquín Balaguer, [w:] Encyclopædia Britannica [dostęp 2022-09-30] (ang.).
  2. a b c Dominikana. Historia, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2016-09-13].