José Evaristo Uriburu

prezydent Argentyny w latach 1895–1898

José Evaristo de Uriburu (ur. 19 listopada 1831 w Salta, zm. 23 października 1914 w Buenos Aires) – argentyński prawnik i polityk. Prezydent Argentyny w latach 1895-1898.

José Evaristo de Uriburu
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

19 listopada 1831
Salta

Data i miejsce śmierci

23 października 1914
Buenos Aires

Prezydent Argentyny
Okres

od 24 stycznia 1895
do 11 października 1898

Przynależność polityczna

Partido Autonomista Nacional

Poprzednik

Luis Sáenz Peña

Następca

Julio Argentino Roca

podpis

Urodził się w rodzinie arystokratycznej. Jego ojcem był Evaristo Uriburu, uczestnik wojny o niepodległość Argentyny i późniejszy gubernator prowincji Salta. Jego dziadkiem ze strony matki był generał Juan Antonio Álvarez de Arenales[1].

Studiował początkowo na Universidad de Chuquisaca w Sucre, tytuł adwokata uzyskał zaś w 1854 na Uniwersytecie Buenos Aires[1].

Po studiach powrócił do swej rodzinnej prowincji, gdzie między innymi był członkiem Kongresu Konstytucyjnego. Od 1856 do 1860 był sekretarzem ambasady Argentyny w Boliwii. Po powrocie z placówki w Boliwii został wybrany jako deputowany pierwszej kadencji Kongresu Narodowego. W 1866 został przewodniczącym Izby Deputowanych[2]. Zasiadał w rządzie prezydenta Domingo Faustino Sarmiento. W połowie lat 70. XIX wieku ponownie wyjechał do pracy w placówkach dyplomatycznych – najpierw w Boliwii, a później w Peru. W 1882, w trakcie wojny o Pacyfik, podjął się mediacji między Boliwią a Chile[2].

Został wybrany na stanowisko wiceprezydenta Argentyny w trakcie wyborów z 10 kwietnia 1892, w których prezydentem został Luis Sáenz Peña[3]. Ciągłe kryzysy polityczne doprowadziły do tego, iż Sáenz Peña złożył w trakcie trwania kadencji rezygnację z pełnionej funkcji[4]. Zgodnie z argentyńską konstytucją na stanowisku prezydenta do końca sześcioletniej kadencji zastąpił go pełniący funkcję wiceprezydenta Uriburu.

Prezydentura Uriburu zapisała się w historii Argentyny jako okres wzmocnienia siły rządu po słabych i działających w okresie permanentnego konfliktu społecznego rządach jego poprzednika. Uriburu nie dopuścił do zbrojnej eskalacji konfliktu granicznego między Argentyną a Chile i doprowadził do wzajemnego uznania granic. Za jego prezydentury wdrożono profesjonalizację sił zbrojnych, wybudowano port wojenny w Bahía Blanca, powstał szereg budynków użyteczności publicznej, na przykład Państwowe Muzeum Sztuk Pięknych w Buenos Aires[2].

Po upływie kadencji prezydenckiej Uriburu w dalszym ciągu prowadził działalność publiczną jako znany polityk. W latach 1901–1910 zasiadał w Senacie. Wystartował również w wyborach prezydenckich w 1904, został jednak pokonany przez Manuela Quintanę[2].

Pochowany na Cementerio de la Recoleta[5].

Przypisy

edytuj
  1. a b José Evaristo Uriburu. portaldesalta.gov.ar. [dostęp 2014-03-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-10-21)]. (hiszp.).
  2. a b c d José Evaristo Uriburu (1831-1914). [dostęp 2014-03-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-07-02)]. (hiszp.).
  3. Presidentes y ministros de Argentina (1776-2014). ElHistoriador. [dostęp 2014-03-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-02-13)]. (hiszp.).
  4. Luis Saenz Peña (1822-1907). [dostęp 2014-03-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-06-15)]. (hiszp.).
  5. José Evaristo Uriburu. findagrave.com. [dostęp 2014-03-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-03-15)]. (ang.).