Michael York

aktor brytyjski

Michael York, właściwie Michael Hugh Johnson[1] (ur. 27 marca 1942 w Fulmer) – brytyjski aktor filmowy, teatralny i telewizyjny oraz scenarzysta i producent filmowy.

Michael York
Ilustracja
Michael York (1999)
Imię i nazwisko

Michael Hugh Johnson

Data i miejsce urodzenia

27 marca 1942
Fulmer

Zawód

aktor, scenarzysta, producent filmowy

Współmałżonek

Patricia McCallum (od 1968)

Lata aktywności

od 1964

Odznaczenia
Oficer Orderu Imperium Brytyjskiego
Strona internetowa

Życiorys

edytuj

Wczesne lata

edytuj

Urodził się w Fulmer[2], w Anglii jako syn Florence Edith May (z domu Chown), muzyczki, i Josepha Gwynne’a Johnsona, przedsiębiorcy i byłego oficera wojskowego oraz prezesa Marks and Spencer[3]. Uczęszczał do Hurstpierpoint College w West Sussex i na University College w Oksfordzie[4].

Kariera

edytuj

Swoją karierę aktorską rozpoczął w 1956 od występu w przedstawieniu The Yellow Jacket. W 1959 zadebiutował na scenie West End w spektaklu szekspirowskim Hamlet. Po ukończeniu studiów na wydziale języka angielskiego na Uniwersytecie Oksfordzkim w Oksfordzie w 1964, odbył podróż z londyńskim National Youth Theatre i występował z w zespole dramatycznym Oxford University Dramatic Society i University College Players, a następnie ze szkockim Repertory Theatre w Dundee i londyńskim Royal National Theatre w sztuce Williama Szekspira Wiele hałasu o nic (1965) w reżyserii Franco Zeffirelliego[5].

W kinie zadebiutował w holenderskim melodramacie Konfesje par miłosnych (Liefdesbekentenissen, 1967) oraz w adaptacjach szekspirowskich Franco ZeffirelliegoPoskromienie złośnicy (The Taming of the Shrew, 1967) z Elizabeth Taylor i Richardem Burtonem w niewielkiej roli Lucencja i Romeo i Julia (Romeo and Juliet, 1968])[6] jako Tybalt, krewny pani Capuleti. Zabłysnął rolą Jolyona w miniserialu BBC Saga rodu Forsyte’ów (The Forsyte Saga, 1967). Następnie został obsadzony w roli pełnego chęci do życia studenta Williama, który ginie w wypadku samochodowym w dramacie kryminalnym Wypadek (Accident, 1967). Oczarował publiczność i krytyków kreacją nieśmiałego smutnego nauczyciela języka angielskiego o homoseksualnych skłonnościach, obserwującego dekadencki Berlin w musicalu Boba Fosse Kabaret (Cabaret, 1972). Jego nieco chłopięca uroda sprawiła, że najchętniej obsadzano go w rolach nieco landrynkowatych kochanków lub romantycznych awanturników. Arcydziełem tego typu aktorstwa była postać sympatycznego acz niezbyt rozgarniętego D’Artagnana, najpierw działającego, później myślącego, zagrana została na granicy pastiszu w happeningowej ekranizacji Trzej muszkieterowie (The Three Musketeers, 1973) i sequelach Czterej muszkieterowie (The Four Musketeers, 1974), Powrót muszkieterów (The Return of the Musketeers, 1989) i telefilmie Muszkieterka (La Femme Musketeer, 2004).

 
Michael York (2008)

Jako młody hrabia Andrenyi był jednym z ekscentrycznych pasażerów pociągu i jednym z uczestników zbiorowego morderstwa popełnionego w czasie podróży w adaptacji powieści Agathy Christie Morderstwo w Orient Expressie (Murder on the Orient Express, 1974). W komedii przygodowej Ostatni film o Legii Cudzoziemskiej (The Last Remake of Beau Geste, 1977) wystąpił jako jeden z braci bliźniaków, którzy przeżywają nieprawdopodobne komediowe przygody, dochodząc do życiowej i klasowej emancypacji. Jest aktorem wszechstronnym, o czym świadczy rola Jana Chrzciciela w biblijnym miniserialu Franco Zeffirelliego Jezus z Nazaretu (Jesus of Nazareth, 1977) czy postać zagubionego polskiego artysty-emiganta w dramacie Jerzego Skolimowskiego Sukces jest najlepszą zemstą (Success Is the Best Revenge, 1984).

Na małym ekranie był archeologiem w miniserialu Tajemnica Sahary (Il Segreto del Sahara, 1987), bogatym producentem szampana w ekranizacji bestsellerowej powieści Judith Krantz CBS Póki się znów nie spotkamy (Till We Meet Again, 1989), tajemniczym szpiegiem w dramacie telewizyjnym W upalny dzień (The Heat of the Day, 1989) i iście królewskim królem Karolem II w przygodowym Dama i rozbójnik (The Lady and the Highwayman, 1989). Za rolę Colina Rhome’a w serialu Los (The Lot, 2001) zdobył nominację do nagrody Emmy.

W 2002 roku odebrał nagrodę na czeskim Festiwalu Filmowym w Karlowych Warach. We wrześniu 2007 roku pojawił się jako gość specjalny w programie rozrywkowym TVP1 Przebojowa noc i zaśpiewał w duecie z Nataszą Urbańską piosenkę pt. Money, money, money... pochodzącą z filmu muzycznego Boba Fosse Kabaret. Był narratorem zrealizowanego w latach 2007–2008 fabularyzowanego dokumentu Świadectwo poświęconego Janowi Pawłowi II.

W filmie Młyn i krzyż (The Mill and the Cross, 2010) zagrał w Polsce. Sceny do tego filmu kręcono w Tarnowie, Dębnie, Wieliczce, w Jurze Krakowsko-Częstochowskiej; w Pieskowej Skale, Tenczynku w Olsztynie, w XIX wiecznej kuźni w Pszczynie oraz w Katowicach na terenie Międzynarodowych Targów Katowickich, gdzie został zbudowany blue box.

Życie prywatne

edytuj

27 marca 1968 poślubił fotografkę Patricię McCallum[7]. W 2013 u Yorka zdiagnozowano rzadką i potencjalnie śmiertelną chorobę, amyloidozę (skrobiawicę)[8]. Lekarze myśleli początkowo o raku kości. W 2012 przeszedł przeszczep komórek macierzystych, które złagodziły objawy[9][10].

Filmografia

edytuj

Filmy fabularne

edytuj

Seriale TV

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. Michael York. Listal. [dostęp 2016-04-04]. (ang.).
  2. Michael York. Rotten Tomatoes. [dostęp 2016-04-04]. (ang.).
  3. Michael York Biography (1942-). Film Reference. [dostęp 2020-07-27]. (ang.).
  4. Colin Gleadell (2020-01-21): From Old Masters to Picasso, actor Michael York’s art collecting journey - and which pieces are up for auction at Sotheby’s. „The Daily Telegraph”. [dostęp 2020-07-27]. (ang.).
  5. Andrea LeVasseur: Michael York Biography. AllMovie. [dostęp 2020-07-27]. (ang.).
  6. Michael York. MYmovies. [dostęp 2016-04-04]. (wł.).
  7. Michael York Dated. FamousFix. [dostęp 2016-04-04]. (ang.).
  8. Tim Walker, Richard Eden (2013-04-27): Cabaret star Michael York’s secret battle against killer illness. „The Daily Telegraph”. [dostęp 2016-04-04]. (ang.).
  9. Michael York has blood disorder. 3 News NZ. [dostęp 2016-04-04]. (ang.).
  10. Lucy Buckland (2013-01-31): So, has life been a Cabaret? OAPs Michael York. „Daily Mail”. [dostęp 2016-04-04]. (ang.).

Bibliografia

edytuj