Sojuz 21 (kod wywoławczy Байкал - Bajkał) przetransportował dwóch radzieckich kosmonautów na pokład stacji kosmicznej Salut 5.

Sojuz 21
Emblemat Sojuz 21
Dane misji
Indeks COSPAR

1976-64A

Zaangażowani

 ZSRR

Pojazd
Statek kosmiczny

Sojuz 7K-T

Masa pojazdu

6800 kg

Rakieta nośna

Sojuz-U

Załoga
Załoga

Borys Wołynow (2)
Witalij Żołobow (1)

Start
Miejsce startu

Bajkonur, Kazachstan

Początek misji

6 lipca 1976 (12:08:45 UTC)

Orbita okołoziemska
Apogeum

274 km

Perygeum

246 km

Okres orbitalny

89,7 min

Inklinacja orbity

51,6°

Lądowanie
Miejsce lądowania

200 km SW od miasta Kokczetaw

Lądowanie

24 sierpnia 1976 (18:32:17 UTC)

Czas trwania misji

49 d, 6 h, 23 min, 32 s

Liczba okrążeń Ziemi

790

Program Sojuz

Załoga

edytuj

Podstawowa

edytuj

Rezerwowa

edytuj

Druga rezerwowa

edytuj

Przebieg misji

edytuj

Pierwsza załoga bazy wystartowała z Ziemi 6 lipca 1976 roku o godzinie 12:09. Parametry orbity: perygeum - 193 km, apogeum, nachylenie 51,6°, czas okrążenia 88,7 min. 7 lipca 1976 roku o godzinie 13:40 Sojuz 21 połączył się z bazą satelitarną. Pobyt załogi Sojuza 21 na stacji Salut 5 trwał do dnia 24 sierpnia i zbiegł się w czasie z rozpoczęciem na Syberii manewrów wojskowych Siber. Kosmonauci obserwowali przebieg manewrów z orbity, oceniając możliwości wykorzystania stacji kosmicznej do celów rozpoznania wojskowego w ramach programu Ałmaz. Przeprowadzili także kilka eksperymentów naukowych – w tym obejmujących wykorzystanie pieca do hodowli kryształów w warunkach nieważkości. Przeprowadzili eksperymenty z topieniem i zastyganiem metali przy braku grawitacji. Otrzymuje się wtedy idealnego kształtu kule, nawet puste wewnątrz.[1] Przeprowadzono także próby transferu paliwa między pojazdami, jako przygotowanie do przyszłych lotów statków zaopatrzeniowych Progress, a także obserwacje astronomiczne i biologiczne (na pokład stacji wyniesiono akwarium z kilkoma gupikami). Przeprowadzono także bezpośrednią transmisję telewizyjną do radzieckich szkół.

Załoga Sojuza 21 opuściła stację nagle, przed zaplanowanym terminem. Powodem mógł być pożar na stacji, awaria systemów podtrzymywania życia lub problemy zdrowotne wywołane obecnością w atmosferze stacji toksycznych oparów powstałych podczas wywoływania filmów z kamer szpiegowskich. Załoga miała także problemy inne psychologiczne i fizjologiczne – zwłaszcza Żołobow miał trudności z przystosowaniem się – psychicznym i fizycznym – do pobytu na stacji.

Zobacz też

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. Andrzej Marks: Polak w Kosmosie. Warszawa: Książka i Wiedza, 1978, s. 212.

Linki zewnętrzne

edytuj