Spółgłoska zwarto-szczelinowa zadziąsłowa dźwięczna

Spółgłoska zwarto-szczelinowa zadziąsłowa dźwięczna (bardziej precyzyjnie spółgłoska zwarto-szczelinowa sycząca zadziąsłowa dźwięczna) – rodzaj dźwięku spółgłoskowego występujący w językach naturalnych, oznaczany w międzynarodowej transkrypcji fonetycznej IPA symbolem [] lub z łącznikiem [d͡ʒ] (dawniej [ʤ]). W niektórych opracowaniach można spotkać się również z transkrypcją d̠ʒ

Spółgłoska zwarto-szczelinowa zadziąsłowa dźwięczna
Numer IPA 104 135
Jednostka znakowa

d​ʒ

Unikod

U+0064 U+0292

UTF-8 (hex)

64 ca 92

ʤ
Jednostka znakowa

ʤ

Unikod

U+02a4

UTF-8 (hex)

ca a4

Inne systemy
X-SAMPA dZ lub d_rZ
Kirshenbaum dZ
Przykład
informacjepomoc
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.

Artykulacja

edytuj

W czasie artykulacji tej spółgłoski:

  • modulowany jest strumień powietrza wydychany z płuc, czyli jest to spółgłoska płucna egresywna
  • tylna część podniebienia miękkiego zamyka dostęp do jamy nosowej, jest to spółgłoska ustna
  • prąd powietrza w jamie ustnej uchodzi wzdłuż środkowej linii języka – spółgłoska środkowa
  • koniuszek języka i jego brzeżek kontaktują się z miejscem tuż za górnymi dziąsłami – jest to spółgłoska zadziąsłowa
  • Dochodzi do całkowitego zablokowania przepływu powietrza przez jamę ustną i nosową, a następnie do przejścia bezpośrednio, bez plozji, do spółgłoski [ʒ]
  • wiązadła głosowe periodycznie drgają, spółgłoska ta jest dźwięczna

Warianty

edytuj

Przykłady

edytuj