Starodub

miasto w Rosji

Starodub (ros. Стародуб) – miasto w Rosji, w obwodzie briańskim, siedziba administracyjna rejonu starodubskiego.

Starodub
Стародуб
Ilustracja
Herb Flaga
Herb Flaga
Państwo

 Rosja

Obwód

 briański

Rejon

starodubski

Data założenia

1080

Prawa miejskie

1781

Populacja (2021)
• liczba ludności


18 086[1]

Nr kierunkowy

+7 48348

Kod pocztowy

142943

Tablice rejestracyjne

32

Położenie na mapie obwodu briańskiego
Mapa konturowa obwodu briańskiego, blisko centrum po lewej na dole znajduje się punkt z opisem „Starodub”
Położenie na mapie Rosji
Mapa konturowa Rosji, blisko lewej krawiędzi nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Starodub”
Ziemia52°35′N 32°46′E/52,583333 32,766667
Strona internetowa

Siedziba powiatu starodubowskiego w województwie smoleńskim I Rzeczypospolitej. Miejsce obrad sejmików ziemskich powiatu starodubowskiego[2][3].

W 1865 w Starodubie urodziła się polska malarka i kolekcjonerka sztuki Alina Bondy-Glassowa.

Demografia

edytuj
  • 2010 – 19 010[4]
  • 2021 – 18 086[1]

Historia

edytuj
 
Hetman Jan Tarnowski podczas oblężenia Staroduba 1535, drzeworyt z Kroniki wszystkyego swyata Marcina Bielskiego

Najstarsze znane zapiski o Starodubie pochodzą z XI wieku. W średniowieczu stolica niewielkiego księstwa ruskiego(inne języki). W XIV wieku podbity przez Wielkie Księstwo Litewskie. W 1408 wielki książę litewski Witold Kiejstutowicz nadał miasto Świdrygielle.

Pomiędzy 1503 a 1618 w granicach Moskwy oraz Rosji, kilkakrotnie najeżdżane przez wojska polsko-litewskie m.in. w latach 1515, 1534 i 1535. W czasie piątej wojny litewsko-moskiewskiej (starodubskiej) oblegany przez Jana Amora Tarnowskiego.

Osobny artykuł: Oblężenie Staroduba.

W 1616 pod Starodubem zmarł Aleksander Józef Lisowski, twórca i dowódca lisowczyków.

W 1618 Polacy pod wodzą Marcina Kazanowskiego odzyskali Starodub. Starodub został miastem powiatowym w Rzeczypospolitej. W 1632 okupowany przez Rosję. Wiosną 1664 roku wraz z armią stacjonował w mieście król Jan II Kazimierz Waza.

Od 1667 znalazł się w granicach Rosji, wcześniej zniszczony przez Tatarów krymskich w 1660 i wojska polskie w 1663. W granicach Rosji do 1764 przynależał administracyjnie do Hetmanatu. W 1677 ucierpiał w pożarze. Otrzymał prawa miejskie w 1780.

Przypisy

edytuj
  1. a b Численность постоянного населения Российской Федерации по муниципальным образованиям на 1 января 2021 года [online], rosstat.gov.ru [dostęp 2021-10-17] [zarchiwizowane z adresu 2021-05-02] (ros.).
  2. na czas okupacji rosyjskiej przeniesione w 1659 roku do Wierzbołowa, jako egzulanckie w 1667 roku przeniesione na stałe na zamek w Wilnie
  3. Wojciech Kriegseisen, Sejmiki Rzeczypospolitej szlacheckiej w XVII i XVIII wieku, Warszawa 1991, s. 33.
  4. Federalna Służba Statystyczna: Всероссийской переписи населения 2010 года (Narodowy spis powszechny 2010). gks.ru, 2012-13. [dostęp 2013-12-22].

Linki zewnętrzne

edytuj