Statek kosmiczny

statek latający z możliwością poruszania się poza atmosferą Ziemi

Statek kosmicznystatek latający z możliwością poruszania się poza atmosferą Ziemi. Pojazd ten musi być wyniesiony i rozpędzony do odpowiedniej prędkości przez silniki napędowe. Współczesne statki kosmiczne wynoszone są w górę dzięki napędowi rakietowemu, który wytwarza siłę odrzutu. Wyróżnia się kilka rodzajów statków kosmicznych:

Wahadłowiec kosmiczny Discovery z otwartym przedziałem ładunkowym z modułem Leonardo
Kapsuła statku kosmicznego Apollo 8, 27 grudnia 1968

Pierwszym statkiem kosmicznym był niemiecki pocisk rakietowy V2, który wykonał lot suborbitalny 20 czerwca 1944 roku. Pierwszym załogowym statkiem kosmicznym był radziecki Wostok 1 - 12 kwietnia 1961 roku Jurij Gagarin odbył pierwszy załogowy lot orbitalny. 5 maja 1961 roku Alan Shepard – pierwszy Amerykanin w kosmosie wykonał lot suborbitalny w statku Mercury. Dopiero 20 lutego 1962 roku John Glenn – jako pierwszy Amerykanin osiągnął orbitę okołoziemską.

Atmosfera w statkach kosmicznych

edytuj

Aby mogło dojść do lotów załogowych statki kosmiczne wyposażone są w instalację wytwarzającą sztuczną atmosferę. Musi ona zapewnić załodze swobodne oddychanie bez konieczności noszenia masek tlenowych. Urządzenia takie powinny utrzymywać w kabinie właściwe powietrze, dbać o wilgotność tego powietrza. Muszą dysponować urządzeniami zdolnymi do uwalniania z atmosfery zużytego i wydychanego przez załogę dwutlenku węgla jak również innych zanieczyszczeń np. wyziewów przegrzewającej się aparatury, swądu spalenizny (o ile by była) itp.

Na atmosferę ziemską składają się m.in. azot (78,084%), tlen (20,946%), argon (0,934%), dwutlenek węgla (0,0385%) oraz kilka gazów szlachetnych. Odtwarzając atmosferę zakłada się, że w kabinie do oddychania potrzebny będzie w głównej mierze tlen z niewielką ewentualną domieszką helu w proporcji bardziej rozrzedzonej. Ciśnienie atmosferyczne w kabinie może być mniejsze (1/3 do 1/5) od panującego na Ziemi.

Bibliografia

edytuj
  • Mały słownik astronautyczny, Wiedza Powszechna, Warszawa, 1960

Zobacz też

edytuj