Tatjana Tarasowa

rosyjska łyżwiarka figurowa, trenerka

Tatjana Anatoljewna Tarasowa, ros. Татьяна Анатольевна Тарасова (ur. 13 lutego 1947 w Moskwie) – rosyjska trenerka łyżwiarstwa figurowego od 1967 roku[1], doradczyni rosyjskiej reprezentacji narodowej w łyżwiarstwie figurowym, choreografka, komentatorka łyżwiarstwa figurowego, a wcześniej radziecka łyżwiarka figurowa startująca w parach sportowych z Gieorgijem Proskurinem. Mistrzyni zimowej uniwersjady (1966), wicemistrzyni (1965) i brązowa medalistka mistrzostw Związku Radzieckiego (1964).

Tatjana Tarasowa
Ilustracja
Tatjana Tarasowa (2007)
Reprezentacja

 ZSRR

Data i miejsce urodzenia

13 lutego 1947
Moskwa

Konkurencja

Pary sportowe

Partner sportowy

Gieorgij Proskurin

Zakończenie kariery

1967

Dorobek medalowy
Reprezentacja  ZSRR
Zimowa uniwersjada
złoto Sestiere 1966 pary taneczne

W 2022 roku Tarasowa oficjalnie wsparła Putina i szerząc rosyjską propagandę m.in. zaatakowała słownie Polaków nazywając ich „śmieciami i faszystami”[2][3].

Życiorys

edytuj

Początki

edytuj

Tatjana Tarasowa urodziła się w Moskwie w rodzinie wybitnego radzieckiego trenera hokeja na lodzie Anatolija Tarasowa (1918–1995) i Niny, nauczycielki wychowania fizycznego[4][5]. Była surowo wychowywana przez ojca, który jako pierwszy zaprowadził 5-letnią Tatjanę na lodowisko. Stwierdził, że „skoro urodziła się dziewczynką, niech przynajmniej nauczy się jeździć na łyżwach”. Jak stwierdziła później Tarasowa „moim zdaniem tata długo nie mógł zrozumieć, że ma dwie córki, a nie dwóch synów”. Tatjana uczyła się jazdy na łyżwach razem z Ludmiłą Pachomową, późniejszą mistrzynią olimpijską 1976 i 6-krotną mistrzynią świata w parach tanecznych. Trenowały na Stadionie Młodych Pionierów w Moskwie. Tatjana była uważana za średnią łyżwiarkę, ale wspaniałą artystkę. Marzyła o studiach z choreografii na Rosyjskim Uniwersytecie Sztuki Teatralnej, ale za namową ojca uczęszczała do Instytutu Wychowania Fizycznego (1964–1969)[4].

Kariera sportowa

edytuj

Jej kariera sportowa była krótka. Startowała w konkurencji par sportowych z Gieorgijem Proskurinem. W 1964 roku Tarasowa i Proskurin zdobyli brązowy, a rok później srebrny medal mistrzostw Związku Radzieckiego. W sezonie 1964/1965 zajęli 6. miejsce na mistrzostwach Europy i 7. miejsce na mistrzostwach świata. W sezonie 1965/1966 zdobyli złoty medal zimowej uniwersjady 1966 w Sestiere oraz zajęli 4. miejsce na mistrzostwach Europy[6]. W 1967 roku Tarasowa doznała kontuzji i w wieku 19 lat była zmuszona zakończyć karierę sportową[4].

Kariera trenerska

edytuj

Tarasowa nie chciała rezygnować z łyżwiarstwa, dlatego jeszcze w tym samym roku zaczęła angażować się w programy szkoleniowe i oficjalnie została trenerką[4]. W jej pierwszej grupie szkoleniowej znaleźli się:

Pomimo braku uznania ze strony ojca Tatjana szybko zaczęła odnosić sukcesy. W wieku 25 lat została honorową trenerką RFSRR, a trzy lata później, w wieku 28 lat została najmłodszą honorową trenerką ZSRR. Jej styl szkoleniowy od początku odbiegał od kanonów radzieckiego łyżwiarstwa figurowego. Tarasowa stawiała na ryzykowne programy podkreślające osobowości jej uczniów, ale wymagała od nich dużego zaufania. Pomimo dużych sukcesów kilkakrotnie przerywała karierę trenerską, gdyż jej uczniowie przenosili się do innych trenerów. Jednak zawsze wracała do sportu, najczęściej, gdy prosili ją o to „mistrzowie – źle zrozumiani lub odrzuceni”, którzy chcieli wrócić na szczyt m.in.:

W latach 80. XX r. Tarasowa, wspólnie z Jeleną Czajkowską, prowadziła teatr lodowy All Stars w którym występowali słynni łyżwiarze figurowi. Tarasowa pełniła tam rolę reżysera, choreografa i trenera. Przez 14 lat istnienia rewii, była ona prezentowana m.in. w Londynie, Waszyngtonie, Melbourne i oprócz serii Rosjanie na Broadwayu zawierała interpretację klasycznych przedstawień baletowych m.in. Upiora w operze, West Side Story[4].

Przez długi czas Tarasowa pracowała zarówno w Rosji jak i w Stanach Zjednoczonych. Pierwszą połowę sezonu, od września do grudnia jej uczniowie trenowali w International Skating Center w Simsbury, a przez resztę roku w Moskwie[8]. W jej sztabie szkoleniowym pracował Nikołaj Morozow[4]. Później jej asystentką była Jeanetta Folle[9].

W 2005 roku Tarasowa została powołana na trenera-konsultanta Rosyjskiej Federacji Łyżwiarstwa Figurowego. Ponadto została przewodniczącą jury wielu programów telewizyjnych o tematyce łyżwiarskiej: Stars on Ice (2006), Ice Age (2007–2009, 2012–2014), Ice and Fire (2010–2011)[4].

Według źródeł jej uczniowie zdobyli 41 złotych medali na mistrzostwach Świata i Europy, w tym 8 złotych medali olimpijskich[4]. Do jej uczniów należeli (największe sukcesy podczas trenowania przez Tarasową) m.in.:

Osiągnięcia

edytuj

Z Gieorgijem Proskurinem

Zawody 63–64 64–65 65–66
Międzynarodowe[6]
Mistrzostwa świata 7
Mistrzostwa Europy 6 4
Zimowa uniwersjada 1
Krajowe[6]
Mistrzostwa ZSRR 3 2

Nagrody i odznaczenia

edytuj

oraz

  • Honorowy Artysta Federacji Rosyjskiej
  • Mistrz sportu ZSRR klasy międzynarodowej

Przypisy

edytuj
  1. a b c d e f g h i ТАРАСОВА Татьяна Анатольевна. infosport.ru. [dostęp 2020-02-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-12-04)]. (ros.).
  2. Arkadiusz Dudziak: "Polacy to śmieci i faszyści". Jest reakcja ministra. sportowefakty.wp.pl, 2022-07-02. [dostęp 2022-07-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-07-10)]. (pol.).
  3. Katarzyna Pociecha: Tatiana Tarasowa rozjuszona. Obrzydliwy atak: "Polacy to śmieci i faszyści" Oprac.:. sport.interia.pl, 2022-07-02. [dostęp 2022-07-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-07-06)]. (pol.).
  4. a b c d e f g h i j ТАРАСОВА Татьяна Анатольевна. biograph.ru. [dostęp 2020-02-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-08-10)]. (ros.).
  5. Zmarł Anatolij Tarasow. rp.pl, 1995-06-24. [dostęp 2020-02-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-06-03)]. (pol.).
  6. a b c FSkate – Тарасова Татьяна Анатольевна. FSkate. [dostęp 2020-02-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-03-07)]. (ros.).
  7. Марина Климова, Сергей Пономаренко: «ЗА ВСЕ НАДО ПЛАТИТЬ САМИМ. ЗА ОШИБКИ ТОЖЕ». velena.ru. [dostęp 2020-02-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-12-16)]. (ros.).
  8. Valerie Cruice: Designers Get Perfect 10 From Coach. nytimes.com, 2000-10-29. [dostęp 2020-02-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-07)]. (ang.).
  9. Tatjana Flade: Mao Asada fights back. goldenskate.com, 2010-02-01. [dostęp 2020-02-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-09-18)]. (ang.).
  10. Asada pleased with new coach. japantimes.co.jp, 2008-06-25. [dostęp 2020-02-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-01-08)]. (ang.).
  11. Philip Hersh: Will Asada's struggles lead her to Orser after all?. chicagotribune.com, 2010-10-28. [dostęp 2020-02-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-01-11)]. (ang.).
  12. Shizuka ARAKAWA: 2003/2004. isufs.org. [dostęp 2020-02-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2004-06-03)]. (ang.).
  13. Shizuka ARAKAWA: 2005/2006. isufs.org. [dostęp 2020-02-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2005-11-01)]. (ang.).
  14. World Hall of Fame Members. World Figure Skating Museum and Hall of Fame. [dostęp 2020-02-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-01-20)]. (ang.).

Bibliografia

edytuj