Władysław Rożen (ur. 21 czerwca 1896 w Klikuszowej, zm. w czerwcu 1919 w Warszawie) – podporucznik piechoty Wojska Polskiego, działacz niepodległościowy, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Władysław Rożen
Ilustracja
podporucznik piechoty podporucznik piechoty
Data i miejsce urodzenia

21 czerwca 1896
Klikuszowa

Data i miejsce śmierci

czerwiec 1919
Warszawa

Przebieg służby
Siły zbrojne

Wojsko Polskie

Jednostki

1 pułk piechoty Legionów

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Niepodległości

Życiorys

edytuj

Urodził się 21 czerwca 1896 w Klikuszowej, w ówczesnym powiecie nowotarskim Królestwa Galicji i Lodomerii, w rodzinie Józefa i Marii z Trutych[1][2][3]. Był młodszym bratem działaczy niepodległościowych, odznaczonych Krzyżem Niepodległości: Michała (1884–1958), doktora praw, kapitana piechoty rezerwy Wojska Polskiego, kawalera Walecznych[4][5][6][7][8][9][10] i Jana, ps. „Góral” (ur. 1894), rolnika[11][12][13][14].

W 1907 wstąpił do klasy Ia w c. k. I Wyższej Szkole Realnej w Krakowie[15]. W czerwcu 1914 ukończył naukę w klasie VIIa i zdał egzamin dojrzałości[16]. Należał do Związku Strzeleckiego, w którym ukończył szkołę podoficerską i oficerską[17].

6 sierpnia 1914 wstąpił do oddziałów strzeleckich[3][18]. Przydzielony został do 3. kompanii I batalionu 1 pułku piechoty Legionów Polskich[3]. Do 9 września 1916 walczył w polu[3]. Wyróżnił się 24 grudnia 1914 w bitwie pod Łowczówkiem i 4 lipca 1916 w bitwie pod Kostiuchnówką[19]. 31 marca 1917 został odnotowany jako starszy sierżant w 3. kompanii I baonu 1 pp i przedstawiony do odznaczenia austriackim Krzyżem Wojskowym Karola[3]. Po odezwie Tymczasowej Rady Stanu z 18 maja 1917 wystąpił 20 czerwca do cesarza Karola I o zwolnienie z obywatelstwa austriackiego oraz do TRS o przyznanie obywatelstwa Królestwa Polskiego[3]. W roku akademickim 1917/1918 został wykazany jako student nadzwyczajny na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Jagiellońskiego[3]. Po kryzysie przysięgowym (lipiec 1917) został wcielony do armii austro-węgierskiej[3][17].

Po odzyskaniu niepodległości służył w Wojsku Polskim[3]. 18 marca 1919 jako podoficer byłych Legionów Polskich służący w 5 pułku piechoty Legionów został mianowany z dniem 1 marca 1919 podporucznikiem piechoty z równoczesnym przeniesieniem do 3 pułku piechoty Legionów[20]. Następnie w batalionie zapasowym 1 pułku piechoty Legionów w Komorowie organizował oddziały szturmowe, a później walczył z bolszewikami na froncie litewsko-białoruskim[17]. 26 maja 1919 w bitwie pod Zalesiem został ciężko zraniony bagnetem[17][21]. Zmarł po niespełna dwóch tygodniach w szpitalu w Warszawie, w następstwie odniesionej rany[17][22][23]. 14 października 1920 został pośmiertnie zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 w stopniu kapitana, w piechocie, w grupie oficerów byłych Legionów Polskich[24]. Był kawalerem, bezdzietnym[25].

Ordery i odznaczenia

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. Kolekcja ↓, s. 1.
  2. Sprawozdanie 1914 ↓, s. 63.
  3. a b c d e f g h i Rożen Władysław. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2024-02-27].
  4. Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 10, 997.
  5. Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2024-02-27].
  6. Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2024-02-27].
  7. Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2024-02-27].
  8. M.P. z 1937 r. nr 64, poz. 94.
  9. Rożen Michał. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2024-02-27].
  10. śp. Michał Rożen. Parafia Najświętszego Salwatora w Krakowie. [dostęp 2024-02-27].
  11. Rożen Jan. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2024-02-27].
  12. Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2024-02-27].
  13. Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2024-02-27].
  14. M.P. z 1934 r. nr 6, poz. 12.
  15. Sprawozdanie 1908 ↓, s. 72.
  16. Sprawozdanie 1914 ↓, s. 63, 84.
  17. a b c d e ś.p. Władysław Rozen, podp. 1 pp Legjonów. „Kurjer Warszawski”. 201, s. 7, 1919-07-23. Warszawa. .
  18. Sprawozdanie 1916 ↓, s. 66.
  19. Wniosek ↓, s. 2.
  20. Dz. Rozk. Wojsk. Nr 36 z 1 kwietnia 1919, poz. 1149.
  21. Pomarański 1931 ↓, s. 43.
  22. Pomarański 1931 ↓, s. 43, 94.
  23. Lista strat 1934 ↓, s. 749, tu podano, że zmarł 26 maja 1919.
  24. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 40 z 20 października 1920, s. 1065.
  25. Kolekcja ↓, s. 2.
  26. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 4 stycznia 1923, s. 7.
  27. Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2024-02-27].
  28. Pomarański 1931 ↓, s. 106.
  29. M.P. z 1930 r. nr 300, poz. 423.
  30. Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2024-02-27].
  31. Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2024-02-27].

Bibliografia

edytuj