Wiesław Godzic

polski socjolog i filmoznawca

Wiesław Godzic (ur. 1 sierpnia 1953 w Wiślicy) – polski filmoznawca, medioznawca i socjolog, profesor nauk humanistycznych, nauczyciel akademicki.

Wiesław Godzic
Data i miejsce urodzenia

1 sierpnia 1953
Wiślica

Profesor nauk humanistycznych
Specjalność: filmoznawstwo, media audiowizualne
Habilitacja

29 marca 1993 – nauki humanistyczne w zakresie nauk o sztuce
Uniwersytet Jagielloński

Profesura

12 czerwca 1997

Uczelnia

Szkoła Wyższa Psychologii Społecznej

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski

Życiorys

edytuj

Początkowo związany z Uniwersytetem Śląskim w Katowicach, gdzie uzyskał stopień doktora w 1983[1] (w oparciu o pracę Film i metafora. Pojęcie metafory w historii myśli filmowej). Następnie do 2003 pracował na Uniwersytecie Jagiellońskim w Instytucie Sztuk Audiowizualnych. Na Wydziale Filologicznym UJ w 1991 uzyskał stopień doktora habilitowanego nauk humanistycznych w zakresie nauk o sztuce na podstawie rozprawy zatytułowanej Film i psychoanaliza. Problem widza. W 1997 otrzymał tytuł profesora nauk humanistycznych[2]. Wykładał także na Uniwersytecie Opolskim.

W 2003 został wykładowcą w Szkole Wyższej Psychologii Społecznej w Warszawie, gdzie został profesorem oraz pełnił funkcję dziekana Wydziału Nauk Humanistycznych i Społecznych[2], a w latach 2008–2011 prorektora ds. dydaktycznych i studenckich[1]. Powołany w skład Komitetu Nauk o Kulturze Polskiej Akademii Nauk, zasiadał w jego prezydium[2]. Był stypendystą m.in. Fundacji Kościuszkowskiej, Central European University, Getty Foundation i Deutscher Akademischer Austauschdienst. Gościnnie prowadził kursy i wykładał na Cleveland State University, a także uczelniach w Anglii i Norwegii[3].

Specjalizuje się w zagadnieniach z zakresu filmoznawstwa i medioznawstwa[2]. Zajmuje się teorią filmu i mediów audiowizualnych[4], a także problematyką nowych mediów w tym Internetu. Jest twórcą i redaktorem naczelnym kwartalnika „Kultura Popularna”[1], a także redaktorem naukowym książkowej serii wydawniczej Popkultura i media Wydawnictw Akademickich i Profesjonalnych.

W latach 2005–2008 był członkiem rady Polskiego Instytutu Sztuki Filmowej[5]. Uzyskiwał członkostwo International Institute of Communication w Londynie (1989), amerykańskim Society of Cinema Studies (1993). Należy do Polskiego Towarzystwa Filmoznawczego (członek założyciel), Polskiego Towarzystwa Semiotycznego i Stowarzyszenia Filmowców Polskich[1][4].

W 2011 prezydent Bronisław Komorowski odznaczył go Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski[6].

W młodości był instruktorem harcerskim (m.in. Krakowska 19 Lotnicza).

Wybrane publikacje

edytuj

Autor:

Redakcja prac zbiorowych:

  • Kino według Alicji, Wyd. Universitas, Kraków 1995, ISBN 83-70523110
  • Aspects of Audiovisual Popular Culture in Norway and Poland, Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, Kraków 1999, ISBN 83-233-1248-6
  • Humanista w cyberprzestrzeni, Wydawnictwo Rabid, Kraków 1999, ISBN 83-908351-5-0
  • Podglądanie Wielkiego Brata, Wydawnictwo Rabid, Kraków 2001, ISBN 83-88668-09-9
  • Kultura popularna, Wydawnictwo Rabid, Kraków 2002
  • Kultura popularna Graffiti na ekranie, Wydawnictwo Rabid, Kraków 2002, ISBN 83-88668-32-3
  • 30 najważniejszych programów TV w Polsce (red. i wybór tekstów), Wyd. TRIO i TVN, Warszawa 2005, ISBN 83-7436-062-3
  • Gadżety popkultury. Społeczne życie przedmiotów (red. wspólnie z Maciejem Żakowskim), Wydawnictwa Akademickie i Profesjonalne, Warszawa 2007, ISBN 978-83-60807-03-3

Redakcja antologii:

  • Interpretacja dzieła filmowego. Antologia przekładów, Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, Kraków 1993
  • Sztuka filmowej interpretacji. Antologia przekładów, Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, Kraków 1988, 1990, 1994

Przypisy

edytuj
  1. a b c d Prof. dr hab. Wiesław Godzic. swps.pl. [dostęp 2013-02-16].
  2. a b c d Prof. dr hab. Wiesław Godzic, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2013-02-16].
  3. Prof. dr hab. Wiesław Godzic. aal.edu.pl. [dostęp 2013-02-16].
  4. a b Godzic Wiesław. rabid.pl. [dostęp 2013-02-16].
  5. Rada PISF 2005–2008. pisf.pl. [dostęp 2013-02-16].
  6. M.P. z 2011 r. nr 111, poz. 1131