Winfield Scott (1786–1866)

Ten artykuł od 2021-04 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł. Należy dodać przypisy do treści niemających odnośników do źródeł. Dodanie listy źródeł bibliograficznych jest problematyczne, ponieważ nie wiadomo, które treści one uźródławiają. Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary) Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Winfield Scott (ur. 13 czerwca 1786, zm. 29 maja 1866 w West Point) – amerykański generał, bohater wojny brytyjsko-amerykańskiej (1812–1814), wódz naczelny podczas wojny amerykańsko-meksykańskiej (1846–1848), jak również później, podczas pierwszego roku wojny secesyjnej (do listopada 1861) po stronie wojsk Północy. Autor Planu Anaconda. Uważany za jednego z najlepszych dowódców w historii USA. Kładł nacisk na rozwój techniczny armii.

Winfield Scott

Old Fuss and Feathers
Grand Old Man of the Army

Winfield Scott (1862)
brevet generał porucznik
Data i miejsce urodzenia	13 czerwca 1786 Hrabstwo Dinwiddie, USA
Data i miejsce śmierci	29 maja 1866 West Point
Przebieg służby
Lata służby	1807–1861
Siły zbrojne	US Army
Stanowiska	Głównodowodzący Siłami Zbrojnymi Stanów Zjednoczonych (1841-1861)
Główne wojny i bitwy	wojna brytyjsko-amerykańska (1812–1814), wojna amerykańsko-meksykańska (1846–1848), wojna secesyjna (1861)
Odznaczenia
Złoty Medal Kongresu

Dwukrotnie został uhonorowany Złotym Medalem Kongresu^[1] (Congressional Gold Medal) - jednym z najwyższych odznaczeń cywilnych w Stanach Zjednoczonych - 3 listopada 1814^[1] w uznaniu jego zasług w walkach pod Chippewa i Niagara oraz 9 marca 1848 w uznaniu jego nieprzerwanej waleczności i dobrego postępowania, jak również w imieniu oficerów i żołnierzy podległego mu korpusu regularnego i ochotniczego, wyróżniających się podczas oblężenia i zdobycia Veracruz oraz zamku San Juan de Ulloa 29 marca 1847, w kolejnych bitwach pod Cerro Gordo 18 kwietnia 1847, San Antonio i Churubusco 19 i 20 sierpnia 1847, w zwycięstwach osiągniętych pod miastem Meksyk w dniach 8 i 11–13 września 1847 oraz w bitwie o zdobycie metropolii 14 września 1847, w której wojska meksykańskie, znacznie liczebniejsze i posiadające przewagę pozycyjną, zostały pokonane.