Wołodymyr Bezsonow

Wołodymyr Bezsonow
Володимир Безсонов
Pełne imię i nazwisko	Wołodymyr Wasylowycz Bezsonow
Data i miejsce urodzenia	5 marca 1958 ; Charków
Wzrost	180 cm
Pozycja	obrońca/pomocnik
Kariera seniorska
Kariera reprezentacyjna
Kariera trenerska
Lata	Drużyna
1996–1993	Dynamo Kijów (asystent)
1993–1994	CSK ZSU/CSKA-Borysfen Kijów
1996–1998	CSKA Kijów (asystent)
1998–2000	CSKA Kijów
2001	CSKA Kijów (asystent)
2002–2003	Turkmenistan
2004–2005	Nywa Winnica
2006	Zoria Ługańsk
2006–2008	FK Charków
2008–2010	Dnipro Dniepropetrowsk
	↑ Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe. ;
Dorobek medalowy
	Igrzyska olimpijskie
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Strona internetowa

Wołodymyr Wasylowycz Bezsonow, ukr. Володимир Васильович Безсонов, ros. Владимир Васильевич Бессонов, Władimir Wasiljewicz Biessonow (ur. 5 marca 1958 w Charkowie) – ukraiński piłkarz, grający na pozycji obrońcy lub pomocnika, reprezentant Związku Radzieckiego, trener piłkarski.

Kariera piłkarska

Kariera klubowa

Karierę piłkarską zaczynał w rodzinnym Charkowie, najpierw w szkole piłkarskiej nr 7, a następnie w zespole Metalist. Jeszcze jako nastolatek został zawodnikiem Dynama Kijów, zaliczającego się do czołówki radzieckiej Wyższej Ligi, z którym sześciokrotnie sięgał po Mistrzostwo Związku Radzieckiego, pięciokrotnie po radziecki Puchar oraz po Puchar Zdobywców Pucharów w 1986. Barwy kijowskiego zespołu reprezentował przez kolejnych 14 lat. Karierę piłkarską kończył jako zawodnik izraelskiego Maccabi Hajfa w 1991.

Kariera reprezentacyjna

Był jednym z najbardziej doświadczonych i najbardziej utytułowanych zawodników reprezentacyjnych. W latach 1977–1990 w drużynie Sbornej rozegrał 79 meczów, strzelając 4 bramki. Zagrał w 3 turniejach o Mistrzostwo Świata: w 1982, 1986 i 1990. W 1988 zdobył Wicemistrzostwo Europy. Wielokrotnie pełnił funkcję kapitana reprezentacji. Osiągał również sukcesy z reprezentacją młodzieżową (Mistrzostwo Europy w 1976, Mistrzostwo Świata w oraz tytuł najlepszego zawodnika turnieju w 1977) i olimpijską (brązowy medal Igrzysk w Moskwie).

Kariera trenerska

Od zakończenia kariery zawodniczej pracuje jako trener drużyn klubowych na Ukrainie – z przerwą na lata 2002–2003, kiedy prowadził drużynę narodową Turkmenistanu. Później prowadził drużynę Zorii Ługańsk, a 28 listopada 2006 został pierwszym trenerem zespołu FK Charków. Od 2008 prowadził drużynę Dnipra Dniepropetrowsk. 18 września 2010 roku po okresie nieudanych gier podał się do dymisji^[1].

Sukcesy i odznaczenia

Sukcesy klubowe

mistrz ZSRR: (6x) 1977, 1980, 1981, 1985, 1986, 1990
zdobywca Pucharu ZSRR: (5x) 1978, 1982, 1985, 1987, 1990
zdobywca Puchar Zdobywców Pucharów: 1986

Sukcesy reprezentacyjne

mistrz Europy U-18: 1976
mistrz Świata U-20: 1977
brązowy medalista letnich igrzysk olimpijskich: 1980
wicemistrz Europy: 1988
uczestnik turniejów finałowych Mistrzostw Świata: 1982, 1986, 1990

Sukcesy indywidualne

najlepszy piłkarz Mistrzostw Świata U-20: 1977

Odznaczenia

tytuł Mistrza Sportu ZSRR: 1977
tytuł Mistrza Sportu Klasy Międzynarodowej: 1980
tytuł Zasłużonego Mistrza Sportu: 1986
Order „Za zasługi” III klasy: 2004^[2]

Przypisy

↑ Главный тренер ФК „Днепр” Владимир Бессонов подал в отставку.
↑ УКАЗ ПРЕЗИДЕНТА УКРАЇНИ № 1591/2004 – Офіційне представництво Президента України. [dostęp 2014-07-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-07-14)].

Linki zewnętrzne

Wołodymyr Bezsonow w bazie RusTeam (ros.)
Profil na PlayerHistory (ang.)
Wołodymyr Bezsonow w bazie Kopanyi-myach.info (ukr. • ang. • ros.)
Wołodymyr Bezsonow w bazie Football Facts (ros.)
Sylwetka zawodnika na rusteam.permian.ru (ros.)
Wołodymyr Bezsonow w bazie National Football Teams (ang.)

[1] Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

[2] Главный тренер ФК „Днепр” Владимир Бессонов подал в отставку.

[3] УКАЗ ПРЕЗИДЕНТА УКРАЇНИ № 1591/2004 – Офіційне представництво Президента України. [dostęp 2014-07-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-07-14)].

[a]