Wybory prezydenckie w Stanach Zjednoczonych w 1880 roku
Wybory prezydenckie w Stanach Zjednoczonych w 1880 roku – dwudzieste czwarte wybory prezydenckie w historii Stanów Zjednoczonych. Na urząd prezydenta wybrano Jamesa Garfielda, a wiceprezydentem został Chester Arthur.
Państwo | |||
---|---|---|---|
Rodzaj |
wybory prezydenckie | ||
Data przeprowadzenia |
2 listopada 1880 (głosowanie powszechne) | ||
Podstawa prawna | |||
Głosowanie | |||
| |||
| |||
| |||
|
Kampania wyborcza
edytujZgodnie z obietnicą, złożoną na przy obejmowaniu urzędu, Rutherford Hayes obiecał być prezydentem tylko przez jedną kadencję, zatem nie ubiegał się o reelekcję[1]. Na konwencji Partii Republikańskiej starły się dwa skrzydła: konserwatywne Stalwarts i bardziej umiarkowane Half-Breeds[2]. Liderzy pierwszej frakcji chcieli dać nominację prezydencką Ulyssesowi Grantowi[3]. Druga frakcja skłaniała się ku Jamesowi Blaine’owi lub Johnowi Shermanowi[3]. Po 30 głosowaniach, frakcja Half-Breeds zaproponowała kandydaturę Jamesa Garfielda, co skłoniło Shermana do przekazania mu swoich głosów[4][3]. Aby zapobiec rozłamom w partii, z powodu takiej kandydatury, nominację wiceprezydencką otrzymał Chester Arthur, przyjaciel lidera frakcji Stalwarts, Roscoe’a Conklinga[3][2]. Partia Demokratyczna, która dwa lata wcześniej wygrała wybory do Kongresu nie potrafiła zdecydować się na kandydata w wyborach[5]. Ostatecznie nominację uzyskała nowa osoba na amerykańskiej scenie politycznej Winfield Hancock, były generał Unii z czasów wojny secesyjnej[5]. Kandydatem Greenback Party został James B. Weaver[6].
Kandydaci
edytujPartia Zwolenników Papierowego Pieniądza
edytuj-
James Weaver
Partia Demokratyczna
edytuj-
Winfield Hancock -
William English
Partia Republikańska
edytuj-
James Garfield -
Chester Arthur
Wyniki głosowania
edytujGłosowanie powszechne odbyło się 2 listopada 1880[6]. Garfield uzyskał 48,3% poparcia, wobec 48,2% dla Hancocka i 3,3% dla Jamesa Weavera[6]. Ponadto, nieco ponad 14000 głosów oddano na niezależnych elektorów, głosujących na innych kandydatów[6]. Frekwencja wyniosła 79,4%[7]. W głosowaniu Kolegium Elektorów Garfield uzyskał 214 głosów, przy wymaganej większości 185 głosów[8]. Hancock otrzymał 155 głosów elektorskich[8]. W głosowaniu wiceprezydenckim zwyciężył Chester Arthur, uzyskując 214 głosów przy 155 głosach dla Williama Englisha[8].
Kandydat na prezydenta | Partia | Głosowanie powszechne | Kolegium Elektorów | |
---|---|---|---|---|
Głosy | Procent | |||
James Garfield | Partia Republikańska | 4 446 158 | 48,3% | 214 |
Winfield Hancock | Partia Demokratyczna | 4 444 260 | 48,2% | 155 |
James Weaver | Partia Zwolenników Papierowego Pieniądza | 305 997 | 3,3% | 0 |
Łącznie | 369 |
Kandydat na wiceprezydenta | Partia | Kolegium Elektorów |
---|---|---|
Chester Arthur | Partia Republikańska | 214 |
William English | Partia Demokratyczna | 155 |
Łącznie | 369 |
Przypisy
edytuj- ↑ Bartnicki 1995 ↓, s. 248.
- ↑ a b Pastusiak 1999 ↓, s. 415.
- ↑ a b c d Jones 2016 ↓, s. 399.
- ↑ Pastusiak 1999 ↓, s. 416.
- ↑ a b Bartnicki 1995 ↓, s. 249.
- ↑ a b c d US President – National Vote. Our Campaign. [dostęp 2017-10-03]. (ang.).
- ↑ Election of 1880. CountingTheVotes. [dostęp 2017-10-03]. (ang.).
- ↑ a b c Electoral College Box – 1880. NARA. [dostęp 2017-10-03]. (ang.).
Bibliografia
edytuj- Maldwyn Jones: Historia USA. Gdynia: Latarnia, 2016. ISBN 978-83-65387-02-8. (pol.).
- Andrzej Bartnicki: Historia Stanów Zjednoczonych Ameryki. T. 3. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1995. ISBN 83-01-11894-6. (pol.).
- Longin Pastusiak: Prezydenci Stanów Zjednoczonych Ameryki Północnej. Warszawa: Iskry, 1999. ISBN 83-207-1558-X. (pol.).