Kazimierz Barczyk

Kazimierz Barczyk

Ilustracja
Data i miejsce urodzenia	25 stycznia 1950 Wolbrom
Poseł III kadencji Sejmu
Okres	od 20 października 1997 do 18 października 2001
Przynależność polityczna	Akcja Wyborcza Solidarność
Multimedia w Wikimedia Commons

Kazimierz Barczyk (ur. 25 stycznia 1950 w Wolbromiu) – polski prawnik, sędzia i adwokat, polityk oraz samorządowiec.

Sekretarz stanu w Kancelarii Prezesa Rady Ministrów w okresie rządu Jerzego Buzka, poseł na Sejm I i III kadencji, zastępca przewodniczącego i sędzia Trybunału Stanu.

Ukończył w 1972 studia prawnicze na Uniwersytecie Jagiellońskim, odbył następnie aplikację sędziowską. Orzekał jako asesor i później sędzia w sądach rejonowych w Olkuszu, Sosnowcu i Krakowie. W latach 80. był działaczem pierwszej "Solidarności", organizował struktury związku w krakowskich sądach i trzy tzw. Ogólnopolskie Fora Prawników "S". W 1980 założył i kierował Centrum Obywatelskich Inicjatyw Ustawodawczych "S", społeczną organizację opracowującą projekty ustaw dla NSZZ "S" i w okresie późniejszym dla OKP. Po wprowadzeniu stanu wojennego został odwołany ze stanowiska sędziego, objęty czasowo zakazem wykonywania zawodu adwokata.

Był członkiem Komitetu Obywatelskiego przy Lechu Wałęsie. Od 1989 do 1991 pełnił funkcję członka Trybunału Stanu, następnie do 1993 wykonywał mandat posła I kadencji z ramienia Porozumienia Centrum, zasiadał w Komisji Ustawodawczej i Komisji Odpowiedzialności Konstytucyjnej. W latach 1997–2001 był posłem III kadencji z listy Akcji Wyborczej Solidarność. Pracował m.in. w Komisji Odpowiedzialności Konstytucyjnej oraz Komisji Sprawiedliwości i Praw Człowieka. Bez powodzenia kandydował w wyborach parlamentarnych w 1993 i 2001.

Był przewodniczącym (1990–1993) i radnym (do 1998) rady miasta Krakowa. Należał do autorów tzw. obywatelskiego projektu konstytucji zaprezentowanego przez NSZZ "S"^[1].

W latach 1997–1999 zajmował stanowisko sekretarza stanu w Kancelarii Prezesa Rady Ministrów, pełniąc funkcję sekretarza Komitetu Społecznego Rady Ministrów^[2]. Następnie zajmował stanowisko doradcy Jerzego Buzka ds. samorządu terytorialnego. Współautor ustaw o samorządzie gminnym (1990) powiatowym i wojewódzkim (1998)^[3]. Był inicjatorem powołanego w 2000 Rządowego Centrum Legislacji^[4]. Był także autorem projektu uchwalonej w 2001 ustawy o wieloletnim planie budowy Kampusu 600-lecia Odnowienia UJ^[5].

W latach 90. należał do PC, następnie po krótkim okresie działalności w Ruchu dla Rzeczypospolitej zakładał Zjednoczenie Polskie, działał też w Ruchu Społecznym AWS. Od 2005 związany z Platformą Obywatelską, z której list w 2006 ponownie został radnym sejmiku (obejmując stanowisko wiceprzewodniczącego). Od 2006 do 2007 pełnił funkcję zastępcy przewodniczącego Trybunału Stanu.

W przedterminowych wyborach parlamentarnych w 2007 bez powodzenia kandydował z listy PO. Po wyborach ponownie został powołany w skład Trybunału Stanu. 2 kwietnia 2009 mianowany przez Prezesa Rady Ministrów na członka Rady Służby Cywilnej.

Praktykuje jako adwokat w prywatnej kancelarii adwokackiej^[6]. W 2010 został zgłoszony przez posłów Platformy Obywatelskiej na stanowisko sędziego Trybunału Konstytucyjnego^[7], jednak ostatecznie zrezygnował z ubiegania się o tę funkcję^[8]. Powodem rezygnacji były artykuły prasowe, w których zakwestionowano informacje z notki biograficznej K. Barczyka, gdzie podał nieprawdziwy okres pełnienia funkcji sędziego^[9].

W 1991 założył i od tego czasu przewodniczy Stowarzyszeniu Gmin i Powiatów Małopolskich^[10]. W 1993 znalazł się wśród założycieli, a trzy lata później stanął na czele Federacji Regionalnych Związków Gmin i Powiatów RP^[11], zrzeszającej około tysiąca jednostek samorządu terytorialnego.

Od 2000 pełni funkcję przewodniczącego Rady Muzeum Armii Krajowej^[12]. Od 2006 zasiada w Radzie Patronów Centrum Jana Pawła II – Nie lękajcie się^[13].

W 2009 odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski^[14].

W 2005 wyróżniony tytułem "Zasłużony dla Uniwersytetu Jagiellońskiego", a w 2006 tytułem "Honoris Gratia Prezydenta Miasta Krakowa"^[15]. W 2009 otrzymał Nagrodę im. Grzegorza Palki^[16], a w 2000 tytuł "Małopolanin Roku – Samorządowca Dziesięciolecia"^[17].

Jest honorowym obywatelem Koszyc^[18] oraz Słomnik^[19].

Żonaty (od 1977) z Anną. Ma dwoje dzieci: Tomasza i Joannę.

W 2007 otrzymał status pokrzywdzonego decyzją prezesa IPN. Jest także współautorem książki Obywatelskie inicjatywy ustawodawcze Solidarności 1980–1990, opublikowanej przez Wydawnictwo Sejmowe i zawierającej projekty ustaw Centrum Obywatelskich Inicjatyw Ustawodawczych "S" i Społecznej Rady Legislacyjnej^[20].

• Strona sejmowa posła III kadencji. [dostęp 14 stycznia 2010].
• Druk sejmowy nr 3 z biogramami kandydatów do Trybunału Stanu z 7 listopada 2007. [dostęp 14 stycznia 2010].
• Nota biograficzna w Encyklopedii Solidarności. [dostęp 14 stycznia 2010].

• Kazimierz Barczyk – strona prywatna