Перайсьці да зьместу

Сатмарскі мір: розьніца паміж вэрсіямі

Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
Створана старонка са зьместам '{{Дамова | назва = Сатмарскі мір | поўная назва = Szatmári béke | выява ...'
 
Jauhienij (гутаркі | унёсак)
Радок 37: Радок 37:
* [http://ivengria.ru/avstro-vengerskaja-vojna-1703-1711-gg-satmarskij-mir/posle-porazhenija-vengerskih-vojsk-v-avguste-1708-g-pod-trenchenem.html Вынікі Сатмарскага міру] {{ref-ru}}
* [http://ivengria.ru/avstro-vengerskaja-vojna-1703-1711-gg-satmarskij-mir/posle-porazhenija-vengerskih-vojsk-v-avguste-1708-g-pod-trenchenem.html Вынікі Сатмарскага міру] {{ref-ru}}


[[Катэгорыя:Антыгабзбурскія паўстаньні ў Вугоршчыне]]
[[Катэгорыя: паўстаньні ў Вугоршчыне]]
[[Катэгорыя:Падзеі 1 траўня]]
[[Катэгорыя:Падзеі 1 траўня]]
[[Катэгорыя:Падзеі 1711 году]]
[[Катэгорыя:Падзеі 1711 году]]

Вэрсія ад 11:34, 25 чэрвеня 2013

Сатмарскі мір
Szatmári béke
Тып дамовы мірнае пагадненьне
Падрыхтаваная 21 лютага30 красавіка 1711
Падпісаная 1 траўня 1711
 ·  месца Сатмар, цяпер Сату Марэ ў Румыніі
 ·  умовы спыненьне паўстаньня куруцаў, амністыя для паўстанцкай шляхты
Падпісанты граф Шандар Кароі
генэрал Ян Бэрнард Пальфі
Бакі Вугорская шляхта
Карл VI Габсбург

Сатма́рскі, ці Сатума́рскі мір — дамова між кіраўніком паўстанцкага войска графам Шандарам Кароі й імпэратарскім генэралам Янам Пальфі, заключаная 1 траўня 1711 року ў Сатмары. Падпісаньне азначыла сканчэньне антыгабсбурскага паўстаньня Ракоці.

Перамовы пра замірэньне былі распачатыя яшчэ 21 лютага 1711 пасьля ад’езду з краіны Фэрэнца II, які намерваўся атрымаць ад расейскага цара Пятра Вялікага вайсковую дапамогу, а скончыліся, калі вугорскія магнаты пераканаліся ў безвыходнасьці сытуацыі і атрымалі гарантыі вольнага ўладаньня ўласнымі маёнткамі як у Вугоршчыне, так і ў Трансыльваніі.

У дзень заключэньня пагадненьня 12 000 паўстанцаў склалі прысягу вернасьці Габсбурскай дынастыі на полі пад Сатмарам[1].

Сатмарскі мір скончыў сэрыю антыгабсбурскіх паўстаньняў. Вугорская шляхта абараніла ўласныя прывілеі, пратэстанты атрымалі свабоду вызнаньня, а Габсбургі замацавалі сваё панаваньне на вугорскім стальцы.

Крыніцы

  1. ^ The Kuruc Rebellion, 1703-1711 (анг.) World History at KMLA Праверана 18 чэрвеня 2013 г.

Вонкавыя спасылкі