NASA

Este artigo trata sobre a Administración Nacional para a Aeronáutica e o Espazo, para a arte de pesca véxase nasa.

O tempo reservado para executar os scripts rematou.

A National Aeronautics and Space Administration (NASA, "Administración Nacional para a Aeronáutica e o Espazo") é a axencia do goberno norteamericano responsable do programa espacial dos Estados Unidos de América e a súa investigación aeroespacial xeral a longo termo. Establecida no 1958, é unha organización civil que dirixe e supervisa a investigación civil e militar nos sistemas aeroespaciais.

Ten por propósito mellorar a vida na Terra, estender a vida, e atopar vida máis aló. As súas misións son coñecer e protexer o planeta Terra, explorar o Universo e investigar a vida extraterrestre, e inspirar a seguinte xeración de exploradores.

Seguindo o programa espacial soviético, que lanzou ao espazo o primeiro satélite feito polo ser humano (Sputnik 1) o 4 de outubro de 1957, a atención dos Estados Unidos dirixiuse cara aos seus propios esforzos espaciais. O Congreso, alarmado pola perda de liderado percibido como unha falta de seguridade, urxiu unha acción forte e rápida. O Presidente Dwight D. Eisenhower e os seus conselleiros tomaron medidas máis precisas. Varios meses de debate concluíron co acordo de crear unha nova Axencia Federal para realizar actividades non militares no espazo.

O 29 de xullo de 1958, o Presidente Eisenhower asinou a "National Aeronautics and Space Act", establecendo a "National Aeronautics and Space Administration" (NASA). Comezou a operar o 1 de outubro de 1958, consistindo daquela en catro laboratorios e uns 8.000 empregados do goberno na axencia aeronáutica que contaba daquela 46 anos, o National Advisory Committee for Aeronautics (NACA, Comité consultor nacional para a aeronáutica).

Os primeiros programas da NASA foron de investigación para o voo tripulado, e foron levados baixo a presión da competición entre os EUA e a URSS, a 'carreira espacial' que se realizou durante a chamada guerra fría. O Programa Mercurio (Mercury Program) foi iniciado no 1958 pola NASA co fin de explorar o espazo con misións tripuladas, comezando por indagar sinxelamente se o home podía sobrevivir no espazo. O 5 de maio de 1961, o astronauta Alan Shepard foi o primeiro americano no espazo, pilotando a nave Mercury-Redstone 3 nun voo suborbital de 15 minutos. John Glenn foi o primeiro norteamericano en dar a volta á Terra o 20 de febreiro de 1962 durante o voo de 5 horas do Mercury-Atlas 6 .

Unha vez que o programa Mercurio probou que os voos espaciais tripulados eran posibles, lanzouse o proxecto Apollo para facer traballos no espazo e poñer o home arredor da lúa (non sobre ela). A liña operativa do programa Apolo foi radicalmente alterada polo seguinte Presidente, John F. Kennedy, quen anunciou o 25 de maio de 1961 que os Estados Unidos se propoñían "aluar un home e retornalo a salvo á Terra" para 1970. Así o programa tivo o obxectivo de levar un home á Lúa. O Programa Gemini comezou prontamente para subministrar unha nave e probar técnicas para Buzz Aldrin camiñar sobre a superficie da Lúa no Apolo 11.

Tras oito anos de misións preliminares, incluídas as primeiras perdas de astronautas co Apollo 1, o programa Apolo conseguiu o seu propósito co Apollo 11, que lanzou a Neil Armstrong e Buzz Aldrin á superficie da Lúa o 20 de xullo de 1969 e devolveunos á Terra o 24 de xullo. As primeiras palabras tras a aluaxe do Eagle foron: "É un pequeno paso para un home, pero un gran paso para a humanidade" ("That's one small step for [a] man, one giant leap for mankind.") Outros dez homes foron lanzados á Lúa ata a fin do programa Apolo en decembro de 1972.

A NASA gañou a carreira espacial, o que a deixou en certo sentido sen unha dirección concreta, ou polo menos sen a atención pública e interese, o que é necesario para ter fondos do Congreso. O desastre do Apollo 13, no que unha explosión de osíxeno danou os tres astronautas, axudou a atraer de novo a atención, mais aínda que foron planeadas misións ata a Apollo 20 e máis, a Apollo 17 foi a derradeira da serie. Cortes orzamentarios (en parte a causa da guerra de Vietnam) planearon sobre o fin do programa, e contribuíron a crear a necesidade dun vehículo reusable.

O proxecto Apollo non tivo continuación durante moito tempo. No 2019 a NASA estaba na procura de socios para o desenvolvemento de vehículos lunares reusables para usar a partir do 2024, coa vista na volta de persoas á Lúa no 2028.^[1]

Aínda que a gran maioría do orzamento foi empeñado nos voos tripulados, houbo neste tempo moitas misións sen tripulación. En 1962 lanzouse a Mariner 2, primeira nave en sulcar os ceos doutro planeta; neste caso Venus. Despois, as dúas Viking aterraron en Marte e enviaron imaxes en cor. Mais pode que o máis impresionante fose o programa Pioneer e particularmente o programa Voyager, misións que visitaron Xúpiter, Saturno, Urano e Neptuno e enviaron datos científicos e imaxes a cor de todos eles.

Asemade, neste período cambiou a visión entre os programas espaciais americano e da Unión Soviética. O 17 de xullo de 1975 un propulsor Apolo (que atopou así un novo uso tras a cancelación do Apollo 18) foi preparado para o Soiuz 19. Este foi un punto de inflexión histórica en plena guerra fría, marcando unha era de cooperación internacional nova. A primeira estación espacial americana, Skylab, ocupou a actividade principal da NASA ata o final dos 70.

A Transbordador espacial foi o proxecto estelar da NASA no final dos 1970 e os 1980. Planeadas para ser lanzadas con frecuencia e reusábeis na súa meirande parte, construíronse catro lanzadeiras cara 1985. A primeira, Transbordador espacial Columbia, foino o 12 de abril de 1981.

As lanzadeiras non representaron un éxito tan rotundo para a NASA: os voos foron moito máis caros do previsto ao inicio e aínda tras o desastre de 1986 do Transbordador espacial Challenger, que amosou os riscos dos voos espaciais, o público perdeu de novo interese, tomando as misións un carácter ordinario.

A pesar diso, as lanzadeiras foron usadas para lanzar proxectos clave como o Teslescopio Espacial Hubble (HST segundo as súas siglas en inglés). O HST fíxose cun orzamento relativamente pequeno de 20 000 millóns de dólares, pero continúa en operación desde 1990 e fixo as delicias dos científicos e o público. Algunhas das imaxes tomadas xa son case lenda, como as do Campo Profundo. O HST é un proxecto conxunto coa ESA, e o seu éxito abriu a vía dunha maior colaboración entre ambas.

En 1995 volveu a haber colaboración ruso-americana co comezo das misións Shuttle-Mir, e de novo houbo unha ensamblaxe entre unha nave americana e un aparello ruso. Esta cooperación non se volveu interromper ata o presente, participando ambas na Estación Espacial Internacional (ISS, siglas en inglés) xunto coa ESA e outras axencias. A notar que foron naves rusas as que mantiveron en servizo a ISS a continuación do desastre do Columbia.

Cun custo de cen mil millóns de dólares, foi dificultoso para a NASA xustificar a ISS. A poboación estaba impresionada cos detalles científicos anteriores, pero nos novos tempos prefire outro tipo de noticias sobre grandes proxectos en lugares exóticos. Ninguén quer escoitar falar da ISS como a primeira instalación humana científica no espazo^{[Cómpre referencia]}, e aínda hoxe non pode albergar a varios científicos como foi planeado, especialmente co uso da lanzadeira fóra de cuestión ata marzo de 2005. De feito, na década dos 2010, a NASA estaba incapacitada para enviar ós seus propios astronautas ó espazo, usando os Syuz rusos dende Baikonur, e tendo un contrato coa empresa privada Space X para doce misións á ISS de cara á fin da década.^[2]

Durante parte dos 1990, a NASA encarou cortes anuais de orzamento debido á contención de gastos do Congreso de Washington. En resposta, o noveno administrador da axencia, Daniel S. Goldin, lanzou a campaña "máis rápido, mellor, máis barato" que permitiu á NASA continuar cunha variedade de programas a pesar dos recortes orzamentarios. O método foi criticado e reavaliado tras as perdas xemelgas do Mars Climate Orbiter e o Mars Polar Lander en 1999.

Seguramente a misión máis publicitada nos últimos tempos foi a Mars Pathfinder^[3][4], lanzada no 1997. Os xornais de todo o mundo difundiron imaxes da saída do rover Sojourner para explorar a superficie de Marte dun xeito nunca antes feito noutro planeta. Menos difundida foi a misión que abrangue dende 1997 á actualidade (2004) Mars Global Surveyor, misión de tipo orbital. Desde 2001, o orbitador Mars Odyssey procura a evidencia de auga no pasado ou presente marciano e pola actividade volcánica do planeta.

O 14 de xaneiro de 2004, dez días despois da aterraxe dos Rover Spirit e Opportunity , o Presidente George W. Bush anunciou a "Vision for Space Exploration". A humanidade retornará á Lúa cara a 2020, e sentará as bases e recursos potenciais para futuras misións. A lanzadeira espacial será retirada en 2010 e o Crew Exploration Vehicle será substituído cara ao 2014, capaces ambos de seren ensamblados á ISS e deixar a órbita terrestre. O futuro da ISS é incerto; a construción será completada, pero non se sabe máis. Os Centennial Challenges, premios tecnolóxicos para equipos non gobernamentais, foron establecidos no 2004.

A NASA investiga noutros campos complementarios diferentes da astronáutica. No 2019 anuncia a captura das primeiras imaxes dende o aire ó aire dunha interacción en vó de onda de choque supersónica.^[5]

• Proxecto Mercury
• Proxecto Gemini
• Proxecto Apollo
• Skylab
• Space Shuttle
• Estación Espacial Internacional
• Project Constellation

• Luares
  • Programa Ranger
  • Programa Surveyor
  • Programa Lunar Orbiter
  • Misión Clementine
  • Lunar Prospector
• Mercúricas
  • Mariner 10
  • Messenger
• Venusinas
  • Programa Mariner
  • Pioneer 12
  • Magellan
• Misións a Marte
  • Programa Mariner
  • Programa Viking
  • Mars Observer
  • Mars Pathfinder
  • Mars Climate Orbiter
  • Mars Polar Lander
  • Mars Global Surveyor
  • Mars Odyssey
  • Mars Exploration Rovers
  • Mars Reconnaissance Orbiter
  • Phoenix
  • Mars Science Laboratory
• Xupiterinas
  • Pioneer 10
  • Galileo
  • Juno
  • JIMO
• Saturninas
  • Cassini-Huygens
• Multiplanetarias
  • Pioneer 11 - Xúpiter e Saturno
  • Mariner 10 - Venus e Mercurio
  • Voyager 1 - Xúpiter e Saturno
  • Voyager 2 - Xúpiter, Saturno, Urano e Neptuno
  • Dawn - 4 Vesta e Ceres
  • New Horizons - Xúpiter, Plutón e Cinto de Kuiper
• Misións a asteroides e cometas
  • Deep Space 1
  • NEAR Shoemaker
  • Stardust
• Propostas ou canceladas a planetas e asteroides
  • CRAF
  • Neptune Orbiter
  • Titan Explorer
• Solares
  • SOHO - en colaboración coa ESA
  • Ulysses - en colaboración coa ESA
• Observatorios para Astrofísica no espazo
  • Telescopio Espacial Hubble
  • Observatorio Compton de Raios Gamma
  • Observatorio Chandra de raios X
  • Telescopio Espacial Spitzer (anters coñecido como Space Infrared Telescope Facility, SIRTF)
• Outros observatorios espaciais
  • COBE
  • Satélite Astronómico Infravermello
  • Telescopio Espacial James Webb

1. T. Keith Glennan (1958-1961)
2. James E. Webb (1961-1968)
3. Thomas O. Paine (1969-1970)
4. James C. Fletcher (1971-1977)
5. Robert A. Frosch (1977-1981)
6. James M. Beggs (1981-1985)
7. James C. Fletcher (1986-1989)
8. Richard H. Truly (1989-1992)
9. Daniel S. Goldin (1992-2001)
10. Sean O'Keefe (2001–2005)
11. Michael D. Griffin (2005–)

Ademais do cuartel xeral en Washington, D.C., a NASA ten as seguintes instalacións:

• Ames Research Center, Moffett Field, California
• Dryden Flight Research Center, Edwards, California
• Glenn Research Center, Cleveland, Ohio
• Goddard Space Flight Center, Greenbelt, Maryland
  • Goddard Institute for Space Studies, Nova York.
  • Independent Verification and Validation Facility, Fairmont, Virxinia Occidental
  • Wallops Flight Facility, Wallops Island, Virxinia
• Jet Propulsion Laboratory, preto de Pasadena (California)
  • Deep Space Network stations:
    • Goldstone Deep Space Communications Complex, Barstow, California
    • Madrid Deep Space Communication Complex, Madrid, España
    • Canberra Deep Space Communications Complex, Camberra, Australia
• Lyndon B. Johnson Space Center, Houston, Texas
  • White Sands Test Facility, Las Cruces, New Mexico
• John F. Kennedy Space Center, Florida
• Langley Research Center, Hampton, Virxinia
• George C. Marshall Space Flight Center, Huntsville, Alabama
  • Michoud Assembly Facility, Nova Orleáns
• John C. Stennis Space Center, Bay St. Louis, Mississippi

As actuais medallas outorgadas pola NASA son as seguintes:

• Congressional Space Medal of Honor
• NASA Distinguished Public Service Medal
• NASA Distinguished Service Medal
• NASA Equal Employment Opportunity Medal
• NASA Exceptional Achievement Medal
• NASA Exceptional Administrative Achievement Medal
• NASA Exceptional Bravery Medal
• NASA Exceptional Engineering Achievement Medal
• NASA Exceptional Scientific Achievement Medal
• NASA Exceptional Service Medal
• NASA Exceptional Technological Achievement Medal
• NASA Outstanding Leadership Medal
• NASA Public Service Medal
• NASA Space Flight Medal

O tempo reservado para executar os scripts rematou.

• Astronomía
• Pedro Duque
• Foguete espacial

• Axencia Espacial Canadense
• Administración Espacial Nacional Chinesa
• ESA
• Axencia Italiana do Espazo
• Axencia Xaponesa de Exploración Aeroespacial
• Roscosmos

• Portada da NASA
• Sitio web oficial para colaboraren nos proxectos Open Source da NASA
• Series de Publicacións NASA O tempo reservado para executar os scripts rematou.
• Laboratorio de imaxes Cassini - Asombrosas imaxes dos planetas tomadas pola sonda Cassini.

• Libros históricos da NASA (SP-4012)
• Historia da investigación na NASA: Unha guía do programa da NASA (PDF - uns 1.012 kb)
• NASA Serie de publicacións sobre a historia O tempo reservado para executar os scripts rematou.
• NTRS: Servidor de informes técnicos da NASA

O tempo reservado para executar os scripts rematou. O tempo reservado para executar os scripts rematou.O tempo reservado para executar os scripts rematou.O tempo reservado para executar os scripts rematou.