Edukira joan

Ramsarko hitzarmena

Wikipedia, Entziklopedia askea
Ramsarko hitzarmena
Irudia
Map
Law identifier (en) Itzuli昭和55年条約第28号
Motainternational environmental agreement (en) Itzuli
Honen izena daramaRamsar (en) Itzuli
Data1971ko otsailaren 2a
Indarrean sartze1975eko abenduaren 21a
KokalekuRamsar (en) Itzuli
Depositary (en) ItzuliUNESCOren Zuzendari Nagusia
Lanaren edo izenaren hizkuntzatxekiera

Lan osoa eskuragarrien.unesco.org…
Webguneramsar.org

Ramsarko hitzarmena edo Nazioarteko Garrantzidun Hezeguneei Buruzko Hitzarmena, bereziki Uretako Hegaztien Habitat Gisa Irango Ramsar hirian sinatu zen nazioarteko hitzarmena da, 1971ko otsailaren 2an sinatua eta 1975ean indarrean sartua. Xede nagusia, hezeguneen kontserbazioa eta erabilera arrazionala da, tokiko, eskualdeko eta nazioko ekintzen bidez eta nazioarteko laguntzari esker, mundu osoan garapen jasangarri bat lortzeko laguntza bezala.

2007an, mundu osoko 154 estatu batu ziren aipaturiko akordio honetara, 1401 hezegune babestuz, 146,4 milioi hektareako hedadura osoarekin, Ramsarko Nazioarteko Garrantzidun Hezeguneen zerrendan sartuak izateko izendatuak. Hiru urtetik behin, herrialde kideak, aurrerapenak ebaluatzeko eta ezagutzak eta esperientziak banatzeko biltzen dira.

Nazioarteko garrantzidun hezeguneen Ramsar zerrendan, 2000. urtean 1.200 toki zeuden (Ramsar tokiak), guztien artean, 1.119.000 kilometro karratuko hedadura hartzen zutelarik. Mota hauetako toki gehien zituen herrialdea, Erresuma Batua da, 169rekin; zerrendaturiko hezeguneen hedadurarik handiena hartzen zuen herrialdea, Kanada zen, 130.000 kilometro karratu baino gehiagorekin, Maud Erreginaren Golkoa barne, 62.800 kilometro karraturekin. 2014. urtearen amaieran, aldiz, 2.181 toki zeuden, 208.545.384 ha., 168 estatuetan.[1]

Hitzarmena sinatu duten herrialdeen zerrenda

[aldatu | aldatu iturburu kodea]

AEB, Albania, Alemania, Aljeria, Argentina, Armenia, Australia, Austria, Azerbaijan, Bahamak, Bahrein, Bangladesh, Bielorrusia, Belgika, Belize, Benin, Boli Kosta, Bolivia, Bosnia-Herzegovina, Botswana, Brasil, Bulgaria, Burkina Faso, Burundi, Costa Rica, Dominikar Errepublika, Kanputxea, Kanada, Kolonbia, Komoreak, Kroazia, Kuba, Danimarka, Djibuti, Ekuador, Egipto, Ekuatore Ginea, El Salvador, Erresuma Batua, Errumania, Errusia, Eslovakia, Eslovenia, Espainia, Estonia, Filipinak, Finlandia, Frantzia, Gabon, Gambia, Georgia, Ghana, Grezia, Guatemala, Ginea, Ginea-Bissau, Hegoafrika, Herbehereak, Honduras, Hungaria, Islandia, India, Indonesia, Iran, Irlanda, Italia, Jamaika, Japonia, Jordania, Kenya, Kirgizistan, Kongoko Errepublika Demokratikoa, Letonia, Libano, Liberia, Libia, Liechtenstein, Lituania, Luxenburgo, Madagaskar, Malawi, Malasia, Mali, Malta, Maroko, Mauritania, Maurizio, Mexiko, Moldavia, Monako, Mongolia, Namibia, Nepal, Nikaragua, Niger, Nigeria, Norvegia, Pakistan, Palau, Panama, Papua Ginea Berria, Paraguai, Peru, Polonia, Portugal, Santa Luzia, Senegal, Serbia eta Montenegro, SESB, Sierra Leona, Siria, Sri Lanka, Suedia, Suitza, Surinam, Tadjikistan, Tanzania, Thailandia, Togo, Trinidad eta Tobago, Tunisia, Turkia, Txad, Txile, Txina, Uganda, Ukraina, Uruguai, Uzbekistan, Venezuela, Vietnam, Zambia.

Ramsarko hitzarmenaz babestutako tokiak Euskal Herrian

[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Zortzi dira:

  1. Mundaka-Gernikako itsasadarra, Urdaibai (1992an izendatua)
  2. Guardiako zingirak (1994)
  3. Arreo-Caicedo Yusoko aintzira eta Añanako Gatz Harana (1994)
  4. Las Cañas aintzira (1996)
  5. Pitillasko aintzira (1996)
  6. Txingudiko badia (2002)
  7. Salburuko hezegunea (2002)
  8. Ulibarri-Ganboako urtegiaren atzealdekoa (2009)

Ramsarko hitzarmenaz babestutako tokiak Espainian

[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Espainian, Ramsarko hitzarmenaren babesa duten tokiak, orotara, 73 dira. Guztien artean, 296.572 hektarea dituzte (2011ko ekainan).

Erreferentziak

[aldatu | aldatu iturburu kodea]
  1. Magdalena Bernuési egindako elkarrizketa, Txingudiko paduren albistegia, 57. zk., 2014. 2.or.

Kanpo estekak

[aldatu | aldatu iturburu kodea]