زبان نوشتاری
زبان نوشتاری سیستم منظم نمادهای نوشتاری یا نویسه‌واره‌های معنادار است که به حفظ، بازتاب و انتقال زبان گفتاری کمک می‌کند.
در زبان‌شناسی، نویسه‌واره کوچکترین نماد زبان نوشتاری‌اند که مانند حرف، موجب تمایز معنایی می‌شود، مثل نمادهای «م»، «:»، و «؟» که هر یک می‌توانند معنا را تغییر دهند. حروف الفبا، ارقام، نشانه‌های نقطه‌گذاری و اِعراب‌گذاری (نشانه‌های سجاوندی)، همگی زیرمجموعه‌ای از نویسه‌واره‌ها هستند.[۱][۲] قسمت عمده زبان نوشتاری را خط (حروف و حرکات) و مابقی را ارقام و علامات تشکیل می‌دهد.
تاریخچه
تاریخ زبان نوشتاری معمولاً با تاریخ خط هم سابقه و هم قدمت می‌باشد. چرا که در سیستم نوشتار ابتدا خط پدید آمده سپس با افزوده شدن علامات کامل شده است.[۳]
جستارهای وابسته
منابع
- ↑ محمدی‌فر، محمدرضا. شیوه‌نامهٔ ویرایش؛ نگارش. تهران: سازمان چاپ و انتشارات وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، ۱۳۸۱.
- ↑ «چکیده». بایگانی‌شده از اصلی در ۳ فوریه ۲۰۱۲. دریافت‌شده در ۱۹ فوریه ۲۰۱۲.
- ↑ : پیدایش هنر خط و نوشتار در جهان: : هنر : : تاریخ هنر : : بررسی تاریخ هنر جهان :[پیوند مرده]
 | این یک مقالهٔ خرد مرتبط با زبان‌شناسی است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |