کرکس

• پهلوی

• /کَر/کَس/

کرکس

1. از مرغان شکاری با جثه بزرگ و منقار و چنگال قوی که لاشه جانوران دیگر را می‌خورد؛ لاشخور، مردارخوار هم می‌گویند.

   کرکس از دو کلمه خالص کَر - کَس تشکیل شده و مفهوم کلی از اصطلاح بی‌سر و صدا بودن پرنده؛ همچنین استعاره‌ای از در کمین بودن نامحسوس جانورانی که قرار است بزودی به مرگ طبیعی بمیرند.

––––

• فرهنگ لغت معین