Neo-noir
Neo-noir ialah kebangkitan semula genre filem noir. Istilah film noir dipopularkan pada tahun 1955 oleh pengkritik Perancis Raymond Borde dan Étienne Chaumeton.[1] Ini diterapkan pada filem jenayah tahun 1940-an dan 1950-an, yang kebanyakannya diterbitkan di Amerika Syarikat, yang menggunakan lingkungan visual Art Deco 1920-an/1930-an. Terjemahan Bahasa Inggeris adalah filem gelap, menunjukkan sesuatu yang menyeramkan dan suram, tetapi juga mengekspresikan gaya sinematografi. Genre filem noir merangkumi drama jenayah Hollywoodbergaya, sering dengan kecerdasan gelap. Neo-noir mempunyai gaya yang serupa tetapi dengan tema, kandungan, gaya, elemen visual dan media yang dikemas kini.
Pengarah filem Neo-noir merujuk kepada 'noir klasik' dalam penggunaan sudut kamera miring, interaksi cahaya dan bayang-bayang, pembingkaian tidak seimbang; pengaburan garis antara baik dan buruk dan betul dan salah, dan motif tematik termasuk balas dendam, paranoia, dan keterasingan.
Rujukan
- ^ Borde, Raymond; Chaumeton, Etienne (2002). A panorama of American film noir (1941-1953). San Francisco: City Lights Books. ISBN 978-0872864122.
Pautan luar
- Arnett, Robert (Fall 2006). "Eighties Noir: The Dissenting Voice in Reagan's America". Journal of Popular Film and Television. 34 (3): 123–129.
- Conrad, Mark T. (2007). The Philosophy of Neo-noir. Lexington, Ky.: The University Press of Kentucky. ISBN 0-8131-2422-0. Cite has empty unknown parameter:
|coauthors=(bantuan) [ The Philosophy of Neo-noir] di Buku Google. - Hirsch, Foster (1999). Detours and Lost Highways: A Map of Neo-Noir. New York: Proscenium Publishers. ISBN 0-87910-288-8. [ Detours and Lost Highways: A Map of Neo-Noir] di Buku Google.
- Martin, Richard (1997). Mean Streets and Raging Bulls: The Legacy of Film Noir in Contemporary American Cinema. Lanham, Md.: Scarecrow Press. ISBN 0-8108-3337-9.
- Snee, Brian J. (July 2009). "Soft-boiled Cinema: Joel and Ethan Coens' Neo-classical Neo-noirs". Literature/Film Quarterly. 37 (3).