Naturalizm (teatr)

Ten artykuł od 2023-08 wymaga zweryfikowania podanych informacji. Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych. Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte. Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary) Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Naturalizm – w teatrze prąd, rozwijający się na przełomie XIX i XX wieku w Europie, w myśl którego sztuka teatralna powinna tworzyć jak najdokładniejszą iluzję rzeczywistości. Aby osiągnąć ten cel, stosowano różne sposoby, takie jak: trójwymiarowe, szczegółowe dekoracje, dialogi naśladujące mowę (zarzucenie poezji), skupienie na codziennych sprawach, brak sił nadnaturalnych wpływających na losy bohaterów, postacie pochodzące z różnych warstw społecznych, wreszcie styl gry aktorskiej imitujący naturalną rozmowę. Jego założenia zostały pierwszy raz opisane przez Emila Zolę w 1881 roku.