Przejdź do zawartości

Max Gallo

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Max Gallo
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

7 stycznia 1932
Nicea

Data i miejsce śmierci

18 lipca 2017
Cabris

Zawód, zajęcie

historyk, powieściopisarz, eseista

Max Gallo (wym. [maks ɡaˈlo]; ur. 7 stycznia 1932 w Nicei[1], zm. 18 lipca 2017 w Cabris[2]) – francuski historyk, powieściopisarz, eseista i polityk. Mąż Marielle Gallo.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Syn włoskiego imigranta. Kształcił się w Lycée du Parc-Impérial w Nicei, odbył później studia humanistyczne, po czym kształcił się w Instytucie Nauk Politycznych w Paryżu. Pracował jako nauczyciel w szkole średniej, następnie jako wykładowca akademicki w Nicei i w Instytucie Nauk Politycznych w Paryżu. W latach 70. był publicystą tygodnika „L’Express”, a w latach 1985–1986 redaktorem naczelnym dziennika „Le Matin de Paris[1].

Autor licznych publikacji historycznych, w tym biografii Juliusza Cezara, Maximiliena de Robespierre'a, Giuseppe Garibaldiego, Napoleona, Róży Luksemburg oraz Charles’a de Gaulle’a.

Był działaczem Partii Socjalistycznej. W latach 1982–1983 sprawował mandat deputowanego do Zgromadzenia Narodowego VII kadencji[3]. Od 1983 do 1984 zajmował stanowisko sekretarza stanu i jednocześnie rzecznika prasowego rządu, którym kierował Pierre Mauroy[1]. W latach 1984–1994 zasiadał w Parlamencie Europejskim III i IV kadencji[4]. W 1992 dołączył do Jeana-Pierre'a Chevènementa, wraz z nim tworzył Ruch Obywatelski, krótko pełniąc w nim funkcję przewodniczącego[5].

31 maja 2007 został wybrany w skład Akademii Francuskiej w miejsce Jeana-François Revela[1].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d Max Gallo. academie-francaise.fr. [dostęp 2017-05-03]. (fr.).
  2. Mort de Max Gallo, académicien et roi du roman historique populaire. lemonde.fr, 20 lipca 2017. [dostęp 2017-07-20]. (fr.).
  3. Max Gallo. assemblee-nationale.fr. [dostęp 2017-05-03]. (fr.).
  4. Profil na stronie Parlamentu Europejskiego. [dostęp 2017-05-03].
  5. Mouvement républicain et citoyen (MRC): chronologie. france-politique.fr. [dostęp 2017-05-03]. (fr.).