Przejdź do zawartości

53 Batalion Saperów (1939)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Baon saperów typ II b nr 53
Historia
Państwo

 Polska

Sformowanie

1939

Rozformowanie

1939

Dowódcy
Pierwszy

kpt. Edmund Wahren

Działania zbrojne
kampania wrześniowa
Organizacja
Rodzaj sił zbrojnych

wojsko

Rodzaj wojsk

saperzy

Podległość

Samodzielna Grupa Operacyjna „Narew”

Baon saperów typ II b nr 53 (53 bsap) – oddział saperów Wojska Polskiego II RP z okresu kampanii wrześniowej.

Batalion nie występował w pokojowej organizacji wojska. 6 czerwca 1939 3 batalion saperów z Wilna sformował w alarmie baon saperów typ II b nr 53 dla Samodzielnej Grupy Operacyjnej Narew[1].

Struktura i obsada etatowa

[edytuj | edytuj kod]

Obsada etatowa we wrześniu 1939[2][3]

  • dowódca batalionu – kpt. sap. Edmund Wahren †1940 Charków[4]
  • adiutant – por. sap. Jan Hryńko †1940 Charków[5]
  • oficer płatnik – ppor. rez. Władysław Wilczyński
  • oficer żywnościowy – ppor. rez. Antoni Hieronim Nagucki[a]
  • dowódca 1 kompanii saperów – por. Stanisław Juszczyk
    • dowódca plutonu – ppor. Mirosław Szacki
    • dowódca plutonu – ppor. rez. Władysław Szkatulnik[b]
  • dowódca 2 kompanii saperów – por. Lucjan Józef Wierzbicki
    • dowódca plutonu – ppor. Zygmunt Seifert[c]
  • dowódca kolumny saperskiej – ppor. rez. Roman Maciejewski[d]
  1. Antoni Hieronim Nagucki (ur. 4 stycznia 1910) na stopień podporucznika rezerwy został mianowany ze starszeństwem z 1 stycznia 1936 i 91. lokatą w korpusie oficerów inżynierii i saperów[6]. Dostał się do niemieckiej niewoli. Przebywał w Oflagu VII A Murnau[7]. Zmarł 12 lipca 1993 jako Anthony Nagucki.
  2. Władysław Szkatulnik (ur. 14 czerwca 1914), architekt z Warszawy. Na stopień podporucznika rezerwy został mianowany ze starszeństwem z 1 stycznia 1935 i 81. lokatą w korpusie oficerów inżynierii i saperów[8]. 12 września 1939 ranny pod Andrzejewem. Aresztowany 27 lub 28 listopada 1939 razem z płk. Stefanem Kosseckim. 28 marca 1940 wywieziony z więzienia w Brześciu. Zaginiony[9][10].
  3. Zygmunt Seifert (ur. 13 września 1914) stopień podporucznika służby stałej został mianowany ze starszeństwem z 1 października 1938 i 20. lokatą w korpusie oficerów saperów[11]. W marcu 1939 w 3 bsap. na stanowisku dowódcy plutonu 2. kompanii.
  4. Roman Maciejewski (ur. 12 marca 1910) na stopień podporucznika rezerwy został mianowany ze starszeństwem z 1 stycznia 1937 i 88. lokatą w korpusie oficerów inżynierii i saperów[12].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Jerzy Ciesielski, Zuzanna Gajowniczek, Grażyna Przytulska, Wanda Krystyna Roman, Zdzisław Sawicki, Robert Szczerkowski, Wanda Szumińska: Charków. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Jędrzej Tucholski (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2003. ISBN 83-916663-5-2.
  • Zdzisław Józef Cutter: Polskie wojska saperskie w 1939 r. : organizacja, wyposażenie, mobilizacja i działania wojenne. Częstochowa: Wydawnictwo Wyższej Szkoły Pedagogicznej, 2003. ISBN 83-7098-834-2.
  • Zdzisław Józef Cutter: Saperzy II Rzeczypospolitej. Warszawa [etc.]: Pat, 2005. ISBN 83-921881-3-6.
  • Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Awanse oficerskie w Wojsku Polskim 1935-1939. Wyd. 2 poszerzone. Warszawa: Wydawnictwo Tetragon Sp. z o.o., 2021. ISBN 978-83-66687-09-7.
  • Radosław Wnorowski: Stefan Kossecki 1889–1940?. Warszawa: Instytut Pamięci Narodowej, 2020. ISBN 978-83-8098-970-2.
  • Piotr Zarzycki, Plan mobilizacyjny "W", Wykaz oddziałów mobilizowanych na wypadek wojny, Oficyna Wydawnicza "Ajaks" i Zarząd XII Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, Pruszków 1995, ISBN 83-85621-87-3
  • Piotr Zarzycki: 3 Wileński Batalion Saperów. Pruszków: Wydawnictwo Ajaks, 1991, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich w kampanii wrześniowej. ISBN 978-83-62046-82-9.
  • Lista obywateli polskich mogących figurować na tzw. białoruskiej liście katyńskiej. Centrum Polsko-Rosyjskiego Dialogu i Porozumienia, 2012.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]