Przejdź do zawartości

Johann Bernoulli

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Johann Bernoulli
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

27 lipca 1667
Bazylea

Data i miejsce śmierci

1 stycznia 1748
Bazylea

Zawód, zajęcie

matematyk, fizyk matematyczny

podpis

Johann Bernoulli (ur. 27 lipca 1667 w Bazylei, zm. 1 stycznia 1748 tamże[1]) – szwajcarski matematyk i fizyk matematyczny, członek Petersburskiej Akademii Nauk, profesor uniwersytetów w Bazylei i w Groningen.

Bernoulli w matematyce zajmował się głównie analizą, a w fizyce – mechaniką klasyczną.

Jego rywalizacja z bratem Jakobem doprowadziła do postawienia problemu brachistochrony, co z kolei doprowadziło do powstania rachunku wariacyjnego[2].

Jego Lectiones mathematicae de methodo integralium były pierwszym podręcznikiem na temat równań różniczkowych zwyczajnych[3].

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Pochodził ze znanej rodziny matematyków – Bernoullich. Jego synem był Daniel Bernoulli, bratem – Jacob. Był profesorem uniwersytetów w Groningen (Holandia) od 1695 i Bazylei od 1705 roku. Zajmował się rachunkiem różniczkowym, całkowym i wariacyjnym oraz liniami geodezyjnymi. Sformułował i rozwiązał niezależnie od brata Jakoba zagadnienie brachistochrony. Odkrył talent matematyczny Leonharda Eulera i odwiódł jego ojca od decyzji kształcenia Leonharda na pastora. Był twórcą twierdzenia rachunku różniczkowego i całkowego, które umożliwia obliczanie granic wyrażeń dających w wyniku symbol nieoznaczony (reguła de l'Hospitala).

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Bernoulli Johann (Jean), [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2021-12-19].
  2. Jahnke 2003 ↓, s. 106.
  3. Jahnke 2003 ↓, s. 108-109.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]