Przejdź do zawartości

Witold Trąmpczyński

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Witold Trąmpczyński
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

22 października 1909
Podlesie

Data i miejsce śmierci

18 lutego 1982
Warszawa

Prezes Narodowego Banku Polskiego
Okres

od 27 września 1950
do 18 grudnia 1956

Poprzednik

Edward Drożniak

Następca

Edward Drożniak

Minister handlu zagranicznego
Okres

od 9 grudnia 1956
do 22 grudnia 1968

Przynależność polityczna

Polska Zjednoczona Partia Robotnicza

Poprzednik

Konstanty Dąbrowski

Następca

Janusz Burakiewicz

Odznaczenia
Order Budowniczych Polski Ludowej Order Sztandaru Pracy I klasy Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski Order Sztandaru Pracy II klasy Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Odznaka 1000-lecia Państwa Polskiego Order Zasługi Republiki Włoskiej II Klasy (1951-2001)
Nagrobek Witolda Trąmpczyńskiego

Witold Trąmpczyński (ur. 22 października 1909 w Podlesiu, zm. 18 lutego 1982 w Warszawie) – polski profesor nauk ekonomicznych i polityk. Prezes Narodowego Banku Polskiego (1950–1956) i minister handlu zagranicznego (1956–1968), poseł na Sejm PRL V kadencji, ambasador PRL w Stanach Zjednoczonych. Budowniczy Polski Ludowej.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Syn Antoniego i Jadwigi. Brat Bolesława i Bohdana[1]. Uczeń Gimnazjum Męskiego w Ostrowie Wielkopolskim. Absolwent i doktor honoris causa Uniwersytetu Poznańskiego, studiował również w Austrii, Stanach Zjednoczonych i Wielkiej Brytanii. Profesor Uniwersytetu Jagiellońskiego i Szkoły Głównej Planowania i Statystyki w Warszawie (SGPiS od 1960). Kierował Katedrą, a później Instytutem Międzynarodowych Stosunków Gospodarczych SGPiS. Jeden z założycieli w 1945 Polskiego Towarzystwa Ekonomicznego. Od 1937 doktor, a następnie profesor nauk ekonomicznych.

Po studiach pracował od 1934 do 1939 na Uniwersytecie Poznańskim, w 1939 został docentem. W trakcie okupacji pracował w Banku Emisyjnym w Polsce, działał konspiracyjnie oraz w tajnym nauczaniu. Od 1945 pracował na UJ. Od 1945 zastępca naczelnego dyrektora, następnie naczelny dyrektor, a od 1950 do 1956 prezes Narodowego Banku Polskiego (równocześnie podsekretarz stanu w Ministerstwie Finansów).

W 1947 wstąpił do Polskiej Partii Robotniczej, a w 1948 przystąpił wraz z nią do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej, w latach 1964–1971 zastępca członka Komitetu Centralnego PZPR. W okresie 1956–1968 minister handlu zagranicznego, następnie do 1971 zastępca przewodniczącego Komisji Planowania przy Radzie Ministrów (w 1971 pełniący obowiązki przewodniczącego). Sprawował mandat posła na Sejm PRL V kadencji. Od 4 września 1971 do 27 września 1977 ambasador PRL w Stanach Zjednoczonych.

Był żonaty z Różą Trąmpczyńską (1916–1982). Pochowany na cmentarzu Powązki Wojskowe w Warszawie (kwatera C37-6-2)[2].

Odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. K! Primislavia, Archiwum i Muzeum Polskich Korporacji Akademickich [dostęp 2023-11-04] [zarchiwizowane 2022-11-05].
  2. Wyszukiwarka grobów w Warszawie. [dostęp 2023-11-04].
  3. Wręczenie odznaczeń w Belwederze. „Nowiny”, s. 2, nr 170 z 20 lipca 1964. 
  4. Najwyższe odznaczenia dla zasłużonych obywateli Polski Ludowej, „Trybuna Robotnicza”, nr 173, 22 lipca 1959, s. 7.
  5. Zarządzenie Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 22 lipca 1951 r. w sprawie nadania orderu „Sztandar Pracy” (M.P. z 1951 r. nr 74, poz. 974).
  6. Postanowienie o odznaczeniu z dnia 18 lipca 1949 r. (M.P. z 1949 r. nr 58, poz. 782).
  7. Nadzwyczajna sesja Sejmu, „Trybuna Robotnicza”, nr 172, 22 lipca 1966, s. 1.
  8. Order Odrodzenia dla G. Saragata. Odznaczenia włoskie dla przywódców polskich. „Dziennik Polski”. 246, s. 1, 16 października 1965. 
  9. Le Onorificenze (Dettaglio decorato).
  10. Wizyta Prezydenta Francji w Polsce, „Trybuna Robotnicza”, nr 213, 7 września 1967, s. 1–2.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]