Przejdź do zawartości

Sillimanit

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Sillimanit
Ilustracja
Właściwości chemiczne i fizyczne
Skład chemiczny

krzemian glinu (Al2SiO5)

Twardość w skali Mohsa

6,5

Przełam

nierówny

Łupliwość

doskonała

Pokrój kryształu

tworzy w skałach skupienia fibrolitowe-mętnożółtawe

Układ krystalograficzny

rombowy

Gęstość minerału

3,2 g/cm³

Właściwości optyczne
Barwa

biało szara, brunatnawa lub zielonawa

Rysa

biała

Połysk

szklisty

Sillimanit (mezozoik i paleozoik)
Sylimanit – cięcia jubilerskie

Sillimanit, sylimanit, silimanitminerał, odmiana polimorficzna krzemianu glinu.

Nazwa pochodzi od nazwiska amerykańskiego geologa i chemika Benjamina Sillimana (1779–1864)[1][2].

Właściwości

[edytuj | edytuj kod]

Sylimanit należy do krzemianów wyspowych. Tworzy on w skałach wydłużone kryształy, słupki i pręciki ułożone w równoległe pakiety, subtelnie włókniste formy noszą nazwę fibrolitu. Cienkie płytki minerału są bezbarwne. Charakter optyczny minerału dodatni; nie rozkłada się w kwasach.

Odmiany polimorficzne: andaluzyt (forma niskociśnieniowa) i kyanit (dysten; forma wysokociśnieniowa)[3].

Występowanie

[edytuj | edytuj kod]

Występuje w skałach przeobrażonych metamorficznych. Powstał pod wpływem wysokiej temperatury, w zróżnicowanych ciśnieniach[3]. Typowy minerał skał metamorficznych, głównie gnejsów i łupków łyszczykowych.

Miejsca występowania: Hiszpania, Rosja, Chiny, Indie, Kenia, RPA, Kanada, USA, Australia.

W Polsce występuje w Tatrach i Sudetach (Góry Sowie, Złote, Izerskie, okolice Strzelina).

Zastosowanie

[edytuj | edytuj kod]
  • w przemyśle używane do produkcji materiałów ogniotrwałych, kwasoodpornych i ceramiki szlachetnej,
  • w odlewnictwie jako sproszkowany materiał wysokoogniotrwały używany jest do wykonywania masy formierskiej,
  • niektóre odmiany jako kamienie szlachetne.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Sillimanite mineral information and data. mindat.org. [dostęp 2015-01-20].
  2. Sillimanite. rruff.info. [dostęp 2015-01-20].
  3. a b Whitney, Donna L.. Coexisting andalusite, kyanite, and sillimanite: Sequential formation of three Al2SiO5 polymorphs during progressive metamorphism near the triple point, Sivrihisar, Turkey. „American Mineralogist”. 87 (4), s. 405-416, 2002.  (dostęp płatny)

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]