Przejdź do zawartości

Camila Giorgi

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Camila Giorgi
Ilustracja
Państwo

 Włochy

Data i miejsce urodzenia

30 grudnia 1991
Macerata

Wzrost

168 cm

Gra

praworęczna, oburęczny backhand

Status profesjonalny

2006

Zakończenie kariery

2024

Trener

Sergio Giorgi

Gra pojedyncza
Wygrane turnieje

4 WTA, 5 ITF

Najwyżej w rankingu

26 (22 października 2018)

Australian Open

3R (2015, 2019, 2020, 2022, 2023)

Roland Garros

4R (2022)

Wimbledon

QF (2018)

US Open

4R (2013)

Gra podwójna
Wygrane turnieje

0 WTA, 0 ITF

Australian Open

1R (2013)

Strona internetowa

Camila Giorgi (ur. 30 grudnia 1991 w Maceracie) – włoska tenisistka.

Kariera tenisowa

[edytuj | edytuj kod]

Starty w zawodowych meczach rozpoczęła w sierpniu 2006 roku, biorąc udział w niewielkim turnieju ITF w Baku. Zagrała tam dzięki dzikiej karcie przyznanej przez organizatorów i osiągnęła spory sukces jak na debiut, docierając do półfinału imprezy. Podobne osiągnięcie powtórzyła dwa tygodnie później, na turnieju w Dżakarcie, tym razem przebijając się do fazy głównej z kwalifikacji. W latach 2007 i 2008 wielokrotnie startowała w podobnych turniejach, ale nie powtórzyła osiągnięć z roku 2006. Pierwszy sukces przyszedł we wrześniu 2009 roku, w Katowicach. Najpierw wygrała kwalifikacje, pokonując w decydującym o awansie meczu Irynę Kurjanowicz, a potem wygrała cały turniej, pozostawiając w pokonanym polu takie zawodniczki jak: Magdalena Kiszczyńska, Sandra Záhlavová, Michaela Paštiková, Agnes Szatmari i w finale Ksienija Pierwak. Jeszcze tego samego roku wygrała swój drugi turniej, w Toronto, pokonując w finale Anikó Kapros. W sumie wygrała pięć turniejów w grze pojedynczej rangi ITF.

W maju 2008 roku, dzięki dzikiej karcie zagrała po raz pierwszy w kwalifikacjach do turnieju WTA w Rzymie, ale przegrała w pierwszej rundzie z Jill Craybas. Po raz drugi spróbowała swych sił w lutym 2010 roku, na turnieju w Paryżu, ale też z podobnym skutkiem, tym razem przegrywając z Zuzaną Kučovą. Zagrała także w kwalifikacjach do wielkoszlemowego US Open, ale Patricia Mayr okazała się od niej lepsza już w pierwszym meczu.

Pomimo znikomych występów w rozgrywkach cyklu WTA, odniesione sukcesy w turniejach rangi ITF, pozwoliły jej na osiągnięcie po raz pierwszy w karierze drugiej setki światowego rankingu i 12 lipca 2010 roku została sklasyfikowana na 197. miejscu.

Po osiągnięciu 4. rundy Wimbledonu w 2012 roku, awansowała do pierwszej setki rankingu WTA.

W 2014 roku awansowała do pierwszego singlowego finału zawodów WTA Tour. W Katowicach przegrała w spotkaniu finałowym z Alizé Cornet 6:7(3), 7:5, 5:7. W październiku zanotowała finał w turnieju w Linzu, ulegając w nim wynikiem 7:6(4), 3:6, 6:7(4) z Karolíną Plíškovą.

W sezonie 2015 Włoszka ponownie osiągnęła finał zawodów w Katowicach, tym razem przegrywając 4:6, 3:6 z Anną Karolíną Schmiedlovą, a w czerwcu tegoż roku doczekała się pierwszego zwycięstwa w WTA Tour, a okazję wykorzystała w ’s-Hertogenbosch. W kolejnym miesiącu osiągnęła najwyższe w karierze, 30. miejsce w rankingu.

W 2016 roku po raz trzeci z rzędu wystąpiła w finale katowickiego turnieju, którego ponownie nie wygrała.

W 2017 roku osiągnęła półfinał w Shenzhen oraz ćwierćfinał w Birmingham. Awansowała także do trzeciej rundy Wimbledonu. Zakończyła sezon na 80. miejscu w rankingu singlowym WTA.

W lipcu 2018 osiągnęła swój najlepszy jak dotąd wynik w turnieju Wielkiego Szlema, awansując do ćwierćfinału Wimbledonu. We wrześniu doszła do półfinału turnieju rangi WTA Premier Series rozgrywanego w Tokio, pokonując po drodze między innymi Caroline Wozniacki. Po tym sukcesie powróciła na 30. miejsce w rankingu.

Styl gry

[edytuj | edytuj kod]

Zawodniczka gra oburęcznym backhandem. Dysponuje bardzo szybkim serwisem, ale podczas podania popełnia wiele podwójnych błędów.

Historia występów wielkoszlemowych

[edytuj | edytuj kod]
Legenda

     W, wygrany turniej

     F, przegrana w finale

     SF, przegrana w półfinale

     QF, przegrana w ćwierćfinale

     xR, przegrana w x rundzie

     Qx, przegrana w x rundzie kwalifikacji

     A, brak startu

     NH, turniej nie odbył się

Występy w grze pojedynczej

[edytuj | edytuj kod]
Turniej 2006 2007 2008 2009 2010 2011 2012 2013 2014 2015 2016 2017 2018 2019 2020 2021 2022 2023 2024 Tytuły Z–P
Australian Open A A A A A A A 1R 2R 3R 1R 1R 2R 3R 3R 2R 3R 3R 1R 0 / 11 13 – 11
French Open A A A A A A Q3 1R 2R 2R 2R 1R 3R A 1R 2R 4R 2R 0 / 10 10 – 10
Wimbledon A A A A A 1R 4R 3R 2R 3R 1R 3R QF 1R NH 2R 1R 1R 0 / 12 15 – 12
US Open A A A A Q1 Q2 1R 4R 1R 2R 1R 1R 2R 1R 2R 1R 2R 1R 0 / 12 7 – 12
Ranking na koniec roku 944 833 480 285 244 149 79 93 35 34 83 79 26 98 76 34 67 56 0 / 46 45 – 46

Występy w grze podwójnej

[edytuj | edytuj kod]
Turniej 2006 2007 2008 2009 2010 2011 2012 2013 2014 2015 2016 2017 2018 2019 2020 2021 2022 2023 2024 Tytuły Z–P
Australian Open A A A A A A A 1R A A A A A A A A A A A 0 / 1 0 – 1
French Open A A A A A A A A A A A A A A A A A A 0 / 0 0 – 0
Wimbledon A A A A A A A A A A A A A A NH A A A 0 / 0 0 – 0
US Open A A A A A A A A A A A A A A A A A A 0 / 0 0 – 0
Ranking na koniec roku [a] [a] [a] 0 / 1 0 – 1

Występy w grze mieszanej

[edytuj | edytuj kod]

Camila Giorgi nigdy nie startowała w rozgrywkach gry mieszanej podczas turniejów wielkoszlemowych.

Finały turniejów WTA

[edytuj | edytuj kod]
Legenda
Wielki Szlem
Igrzyska olimpijskie
WTA Tour Championships
2009

2020
WTA Premier Mandatory
WTA Premier 5
WTA Premier
WTA International Series
WTA 125K series (2012–2020)
od
2021
WTA 1000 (obowiązkowe)
WTA 1000 (nieobowiązkowe)
WTA 500
WTA 250
WTA 125

Gra pojedyncza 10 (4–6)

[edytuj | edytuj kod]
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Przeciwniczka Wynik finału
Finalistka 1. 13 kwietnia 2014 Katowice Twarda (hala) Francja Alizé Cornet 6:7(3), 7:5, 5:7
Finalistka 2. 12 października 2014 Linz Twarda (hala) Czechy Karolína Plíšková 7:6(4), 3:6, 6:7(4)
Finalistka 3. 12 kwietnia 2015 Katowice Twarda (hala) Słowacja Anna Karolína Schmiedlová 4:6, 3:6
Zwyciężczyni 1. 14 czerwca 2015 ’s-Hertogenbosch Trawiasta Szwajcaria Belinda Bencic 7:5, 6:3
Finalistka 4. 10 kwietnia 2016 Katowice Twarda (hala) Słowacja Dominika Cibulková 4:6, 0:6
Zwyciężczyni 2. 14 października 2018 Linz Twarda (hala) Rosja Jekatierina Aleksandrowa 6:3, 6:1
Finalistka 5. 4 sierpnia 2019 Waszyngton Twarda Stany Zjednoczone Jessica Pegula 2:6, 2:6
Finalistka 6. 24 sierpnia 2019 Nowy Jork Twarda Polska Magda Linette 7:5, 5:7, 4:6
Zwyciężczyni 3. 15 sierpnia 2021 Montreal Twarda Czechy Karolína Plíšková 6:3, 7:5
Zwyciężczyni 4. 26 lutego 2023 Mérida Twarda Szwecja Rebecca Peterson 7:6(3), 1:6, 6:2

Wygrane turnieje rangi ITF

[edytuj | edytuj kod]
turnieje z pulą nagród 100 000 $
turnieje z pulą nagród 75 000 $
turnieje z pulą nagród 50 000 $
turnieje z pulą nagród 25 000 $
turnieje z pulą nagród 15 000 $
turnieje z pulą nagród 10 000 $

Gra pojedyncza

[edytuj | edytuj kod]
Data Turniej Kat. ($) Naw. Finalistka Wynik
1. 06/09/2009 Polska Katowice ITF 25 000 ziemna Rosja Ksienija Pierwak 6:2, 6:3
2. 22/11/2009 Kanada Toronto ITF 50 000 twarda Węgry Anikó Kapros 4:6, 6:4, 6:0
3. 24/10/2010 Stany Zjednoczone Rock Hill ITF 25 000 twarda Stany Zjednoczone Irina Falconi 6:3, 6:4
4. 29/05/2011 Stany Zjednoczone Carson ITF 50 000 twarda Stany Zjednoczone Alexa Glatch 7:6, 6:1
5. 22/04/2012 Stany Zjednoczone Dothan ITF 50 000 ziemna Rumunia Edina Gallovits-Hall 6:2, 4:6, 6:4
  1. a b c Wystąpiła w rozgrywkach, ale przez zbyt małą liczbę punktów nie została sklasyfikowana w rankingu WTA.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]