Przejdź do zawartości

Hüsker Dü

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Hüsker Dü
Ilustracja
Hüsker Dü (1986). Od lewej do prawej: Greg Norton, Grant Hart, Bob Mould.
Rok założenia

1979

Rok rozwiązania

1988

Pochodzenie

Stany Zjednoczone

Gatunek

hardcore punk, rock alternatywny, indie rock

Wydawnictwo

Reflex Records
New Alliance Records
SST Records
Warner Bros.

Powiązania

Nova Mob
Sugar

Byli członkowie
Bob Mould
Greg Norton
Grant Hart
Strona internetowa

Hüsker Dü – amerykański zespół punkrockowy z Minneapolis-Saint Paul.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Powstał w 1979, kiedy wokalista/gitarzysta Bob Mould, basista Greg Norton, wokalista/perkusista Grant Hart i klawiszowiec Charlie Pine zaczęli razem grać[1]. Mould był wówczas studentem pierwszego roku w Macalester College i często bywał w sklepie z płytami, gdzie sprzedawcą był Hart. Z kolei Hart spotkał po raz pierwszy Nortona, gdy obaj składali podanie o tę samą pracę. Mould i Hart byli zagorzałymi fanami Ramones i po zwerbowaniu Nortona i Pine'a utworzyli zespół. Nazwa zespołu Hüsker Dü została zapożyczona od nazwy pamięciowej gry dla dzieci Husker Du? (popularnej w Danii i Szwecji w latach 60.). Husker du? dosłownie oznacza w językach duńskim i norweskim czy pamiętasz?[2]. Znaki diakrytyczne użyte w nazwie grupy nie mają nic wspólnego z ortografią ani wymową, jest to tzw. "heavymetalowy pseudoumlaut". Mould w jednym z wywiadów przyznał, że przypadła mu do gustu tajemniczość słów, które wyróżniały się na tle innych nazw zespołów punkowych[1].

Zespół zadebiutował 30 marca 1979 i jeszcze tego samego dnia został z niego wyrzucony Pine. Do 1980 Hüsker Dü grał regularnie w Minneapolis. Przez ten czas ich muzyka ciągle się rozwijała. Grali szybko, głośno i dynamicznie – wyróżniając się spośród innych zespołów punkrockowych. W 1981 roku firma Terry'ego Katzmana Reflex Records wypuściła ich pierwszy singel "Statues". Ponadto zwrócili na siebie uwagę Jello Biafry z Dead Kennedys i członków Black Flag, z którymi zaczęli występować i tym samym zyskiwać sobie fanów. Wkrótce podpisali kontrakt z Gregiem Ginnem i znaleźli się w jego wytwórni SST Records.

Ich dwa pierwsze albumy: Land Speed Record (koncertowy; 1982) i Everything Falls Apart (studyjny; 1983) prezentowały dość gwałtowną muzykę. Następny minialbum Metal Circus z 1983 prezentował już lepsze umiejętności muzyków od strony technicznej i kompozytorskiej. Był bardziej melodyjny niż jego dwaj poprzednicy, choć równie intensywny[3]. Dużą popularność zdobył utwór "Diane", który często był emitowany przez dziesiątki stacji radiowych w kampusach studenckich na terenie USA[4].

W 1984 ukazał się na rynku podwójny album Zen Arcade, który został nagrany i zmiksowany w ciągu 45 godzin kosztem 3200 dolarów[5]. Zen Arcade jest albumem koncepcyjnym przedstawiającym historię młodego chłopaka, który opuszcza dom, by w obliczu otaczającej go trudnej rzeczywistości odnaleźć swoje miejsce w życiu. Płyta zdobyła uznanie wielu krytyków, którzy później uznali ją za największe osiągnięcie zespołu. Pozwoliła również grupie zaistnieć poza środowiskiem punkowym[6]. David Fricke z magazynu muzycznego Rolling Stone określił ją mianem thrashowej Quadrophenii[7]. Album sprzedawał się na tyle dobrze, że SST Records, która swoje najpopularniejsze płyty sprzedawała w liczbie tysięcy kopii, tym razem miała problem z nadążaniem z produkcją[8].

Płyty: New Day Rising i Flip Your Wig (obie z 1985) nagrane i wydane za ciosem swojej wielkiej poprzedniczki prezentowały kontynuację nurtu – niekiedy nawet całkowicie uspokajając gwałtowność i ton – nawiązując momentami do muzyki pop lat 60. XX wieku[9][10].

W czasie sesji nagraniowej do albumu Flip Your Wig wytwórnia Warner Bros. zaproponowała zespołowi kontrakt płytowy. Muzycy czując, że dotychczasowa współpraca z firmą SST Records – która borykała się z ciągłymi problemami dystrybucyjnymi (co utrudniało sytuację Hüsker Dü na rynku muzycznym) – osiągnęła maksymalny pułap możliwości, postanowili podpisać umowę z Warnerem, zastrzegając sobie jednak prawo do pełnej kontroli nad poczynaniami artystycznymi[11].

Dwie kolejne płyty z 1986 i 1987 nagrane dla Warnera: Candy Apple Grey i Warehouse: Songs and Stories ukazały zespół jako dojrzały w warstwie zarówno muzycznej, jak i tekstowej. Po samobójstwie menadżera grupy Davida Savoya (tuż przed wydaniem albumu Warehouse: Songs and Stories), większość jego obowiązków przejął Bob Mould. W tym czasie konflikt między nim a Grantem Hartem na tle osobistym i artystycznym przybrał na sile, co doprowadziło do rozpadu zespołu[12]. Zespół został rozwiązany 26 stycznia 1988 roku[13].

W październiku 1994 roku ukazał się zapis ostatnich koncertów Hüsker Dü z 1987 roku pt. The Living End[14].

Mould po rozpadzie Hüsker Dü rozpoczął karierę solową (w latach 90. XX wieku grał w utworzonym przez siebie zespole Sugar), Hart zajął się swoją nową grupą Nova Mob natomiast Norton przerwał granie i otworzył wspólnie z żoną restaurację. Dopiero w 2006 chwycił z powrotem za gitarę i dołączył do zespołu The Gang Font, z którym nagrał w 2007 album.

14 września 2017 roku Grant Hart w wieku 56 lat zmarł na raka[15][16][17].

Muzycy

[edytuj | edytuj kod]

Dyskografia

[edytuj | edytuj kod]

Albumy studyjne

[edytuj | edytuj kod]

Minialbumy

[edytuj | edytuj kod]

Albumy koncertowe

[edytuj | edytuj kod]

Single

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Michael Azerrad, Our Band Could Be Your Life, Little Brown and Company, 2001. ISBN 0-316-78753-1, str. 161
  2. Zobacz: huske i du w Wikisłowniku
  3. Stephen Thomas Erlewine: Hüsker Dü "Metal Circus". Allmusic. [dostęp 2014-06-28]. (ang.).
  4. Michael Azerrad, Our Band Could Be Your Life, Little Brown and Company, 2001. ISBN 0-316-78753-1, str. 173
  5. Michael Azerrad, Our Band Could Be Your Life, Little Brown and Company, 2001. ISBN 0-316-78753-1, str. 181
  6. Michael Azerrad, Our Band Could Be Your Life, Little Brown and Company, 2001. ISBN 0-316-78753-1, str. 183
  7. David Fricke: Hüsker Dü "Zen Arcade". Rolling Stone. [dostęp 2014-06-28]. (ang.).
  8. Michael Azerrad, Our Band Could Be Your Life, Little Brown and Company, 2001. ISBN 0-316-78753-1, str. 182
  9. Stephen Thomas Erlewine: Hüsker Dü "New Day Rising". Allmusic. [dostęp 2014-06-28]. (ang.).
  10. Stephen Thomas Erlewine: Hüsker Dü "Flip Your Wig". Allmusic. [dostęp 2014-06-28]. (ang.).
  11. Michael Azerrad, Our Band Could Be Your Life, Little Brown and Company, 2001. ISBN 0-316-78753-1, str. 190
  12. Michael Azerrad, Our Band Could Be Your Life, Little Brown and Company, 2001. ISBN 0-316-78753-1, str. 194
  13. Steve Kandell, Hüsker Dü Savage Young Dü [online], Pitchfork, 6 listopada 2017 [dostęp 2020-03-19] (ang.).
  14. Hüsker Dü "The Living End". Allmusic. [dostęp 2014-06-28]. (ang.).
  15. Grant Hart dead: Husker Du drummer dies aged 56 - reports. www.independent.co.uk. [dostęp 2017-09-14].
  16. Hüsker Dü drummer Grant Hart has died aged 56. www.nme.com. [dostęp 2017-09-14].
  17. Grant Hart, Husker Du Drummer and Singer, Dead at 56. www.rollingstone.com. [dostęp 2017-09-14].