ข้ามไปเนื้อหา

ขา

จาก วิกิพจนานุกรม พจนานุกรมเสรี
รุ่นสำหรับพิมพ์ไม่ได้รับการสนับสนุนอีกต่อไปและอาจมีข้อผิดพลาด โปรดอัปเดตบุ๊กมาร์กและใช้ตัวเลือกสำหรับพิมพ์ที่มีมาให้ในเบราว์เซอร์แทน
ดูเพิ่ม: ขำ, ข่า, และ ข้า

ภาษาไทย

วิกิพีเดียมีบทความเกี่ยวกับ:
Wikipedia
ขา (อวัยวะ)

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์ขา
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงkǎa
ราชบัณฑิตยสภาkha
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/kʰaː˩˩˦/(สัมผัส)

รากศัพท์ 1

สืบทอดจากภาษาไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม *qaːᴬ¹, จากภาษาไทดั้งเดิม *p.qaːᴬ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᨡᩣ (ขา), ภาษาลาว ຂາ (ขา), ภาษาไทลื้อ ᦃᦱ (ฃา), ภาษาไทใหญ่ ၶႃ (ขา), ภาษาอาหม 𑜁𑜡 (ขา), ภาษาปู้อี gal, ภาษาจ้วง ga, ภาษาจ้วงใต้ ka; เทียบภาษาจีนเก่า (OC *kʰraːw, “ขา”), กลุ่มภาษาหมิ่น (“ขา; เท้า”), ภาษาออสโตรนีเซียนดั้งเดิม *paqa (ต้นขา)

คำนาม

ขา (คำลักษณนาม ข้าง หรือ คู่)

  1. อวัยวะของมนุษย์หรือสัตว์ที่ยื่นจากขาหนีบถึงข้อเท้า
คำแปลภาษาอื่น
ดูเพิ่ม

รากศัพท์ 2

คำนาม

  1. บุคคล, คน (ใช้คู่กับคำชี้เฉพาะ เช่น ขานี้ ขานั้น)[1]
    ขานี้อยู่แต่บ้าน ชวนไปไหนก็ไม่ไป

คำประสม

รากศัพท์ 3

ร่วมเชื้อสายกับภาษาจ้วงใต้ ha (คำสุภาพ)

คำสรรพนาม

ขา

  1. (โบราณ) บุคคลที่สามสองคน, เขาสองคน
ดูเพิ่ม

รากศัพท์ 4

คำอนุภาค

ขา

  1. คำรับของผู้หญิง

อ้างอิง

  1. ราชบัณฑิตยสถาน. พจนานุกรมคำใหม่ เล่ม 1 ฉบับราชบัณฑิตยสถาน. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพฯ : ธนาเพรส, 2553. หน้า 21.