Eynesil: Revizyonlar arasındaki fark

Şablon:Bilgikutusu Türkiye şehir

Giresun ilinin bir ilçesidir. Giresun'un Trabzona olan sınırındaki en son ilçedir. Nüfusu 10600 kişiden oluşmaktadır.

Eynesil'in bilinen tarihi İsa'dan önce 1500 yıllarına kadar dayanmaktadır. Bu dönemde Büyük Hitit İmparatorluğu egemenliğinde olan Eynesil, 300 yıl kadar bu imparatorluğun yönetiminde kaldıktan sonra İ.Ö. 1200 yıllarında Frigya Konfederasyonu emrine girmiştir.

Yunanlıların yöreye gelişleri İ.Ö. 756 yılına kadar dayanmaktadır. Yunanlılardan sonra İ.Ö. 670 yılında yöre Miletoslularla tanışmıştır. Miletoslular Eynesil'in de içinde yer aldığı Karadeniz kıyılarında 90 civarında ticaret kolonisi kurmuştur. Eynesil'deki metruk ve büyük bir bölümü yıkılmış olan kalenin de, (Görele Kalesi) ilk olarak bu dönemde inşa edildiği sanılıyor.

İ.Ö 520 yılında, Eynesil Pontos Satraplığı içinde bulunmuştur. Bu dönemde Pers İmparatorlugu'nun 19. Eyaleti olan Pontos Satraplığı, 200 yıl kadar sonra Kapadokya Krallığı egemenliğine girmiştir. Ancak Pontos satraplığında çıkan karışıklıklar bitmek bilmemiş, İ.Ö.298 yılında Büyük Pontos Krallığı kurulmuştur. Bu devlet İ.Ö.91 yılında Anadolu'daki en güçlü krallık haline gelmiştir. Bu durum,Romalılar'ın Pontos ülkesine saldırmasına kadar sürmüş, Romalılar'ın saldırıları sonucu, İ.Ö.63 yılında Pontos Krallığı ortadan kalkmıştır. Pontos'un yıkılması ile yöre Roma'ya bağlı Galatya egemenliği altına girmiştir. Eynesil ve tüm Doğu Karadeniz sahillerinin Roma İmparatorlugu egemenliği altındaki dönemi İ.S. 395 yılında Roma İmparatorluğu'nun ikiye ayrılması ile sona ermiş gibi görünse de, Doğu Roma İmparatorluğu'nun ilçedeki egemenliği 1204 yılına kadar devam etmiştir.

1204 yılında Eynesil, Megalon Kommenon Imparatorlugu egemenligine girdi. Diger adiyla Trabzon imparatorlugu olarak bilinen bu devlet, Ekim 1461'de yöreye Osmanlilarin gelisiyle son buldu.

Eynesil'in Osmanli Imparatorluğu Egemenligine Girmesi

Ekim 1461 tarihinde, Trabzon'un Osmanlı Imparatorluğu tarafindan alinmasindan iki ay kadar sonra Aralik 1461 tarihinde Eynesil de Osmanlı Imparatorluğu egemenligine girmistir.

Yöreye ilk gelen Türk boyu olan Çepnilerdir. Çepniler, aynı zamanda alevilikleri ve Haci Bektasi Veli'nin de müritleri olmasi ile bilinen bir Türk boyudur. Çepnilerin aleviligi ve yöredeki alevilik olgusuyla ilgili olarak, Avukat Halil Ibrahim Türkyilmaz tarafindan yazilan Dünden Yarina Tüm Yönleriyle Eynesil isimli kitap hayli ayrintili bilgi vermektedir.

Eynesil uzun bir süre Trabzon'a bagli bir köy olarak kalmistir. Cumhuriyet'in ilani ile birlikte Görele'ye bagli bir köy olan Eynesil, 1953 yilinda yine bu ilçeye bagli bir bucak olmus, 1 Nisan 1960 tarihinde de ilçe olmustur. Eynesil Adi Nereden Gelmektedir? Kimilerince Eynesil adi, Iyi Nesil kelimesinden dönüserek bu güne kadar gelmistir. Ancak gerçege daha yakin olan görüs; Türklerin "Ine" yahut "Eyne" isimli bir bey öncülügünde Eynesil'e geldikleri, bu nedenle de yerlestikleri bu yere Ine Bey'in yeri anlaminda "İnesi" adini verdikleridir.

Giresun ilinin 15 ilçesinden biri olan Eynesil, Kuzey kiyi seridinde ilin en dogu ucunda Trabzon'a sinir, 46 kilometre kare yüz Ölçüme sahip bir ilçedir. Önemli sayilacak daglari, ovalari ve akarsulari mevcut degildir. Iklim tipik Karadeniz ikliminin bütün özelliklerini tasimaktadir. Her mevsim yagis almakta olup, yazlar serin, kislar ilik geçmektedir. Bol yagis almasinin sonucu olarak da genis bir bitki örtüsüne sahiptir.

Ilçe akarsu olarak Topalli ve Dizgine dereleri mevcuttur. Ancak göl yoktur. Arazi yapisinin daglik olmasi ulasimi ve sosyal gelismeyi önleyici bir unsur olarak öne çikmaktadir. Öte yandan denizde liman ve balikçi barinagi gibi yapma siginaklar olmadigi gibi dogal siginak da yoktur.

Halkin geçim kaynagi büyük ölçüde tarima dayali olup, findik ve çay en önemli ürünlerdir. Geçim kaynagi olarak balikçilik da önemli bir yer tutar. Topraklarin dar ve nüfus yogunlugunun fazla olmasi nedeniyle büyük kentlere göç olayi yasanmaktadir. Tarim aile isletmeciligi seklindedir. Her aile findik, çay ve az da olsa sebzecilik yapabilmektedir.

İlçe halkının geçim kaynağı genellikle tarım ve hayvancılıktır. Bununla birlikte toprakların dar oluşu halkı başka geçim kaynakları aramaya yöneltmiştir. Bunların başında ticaret ve hizmet sektörü ve diğer sektörlerden, memuriyet ve işçilik oluşturmaktadır. Genelde İlçe’de durgun bir ekonomik hayat yaşanmaktadır.

Tarım :

Halkın başlıca tarımsal faaliyetleri fındık ve çaydır. Ayrıca daha çok kendi ihtiyaçlarında kumlanılmak üzere mısır, patates, salatalık ve bunların yanı sıra bazı sebzeler yetiştirilmektedir. Arazinin küçük parçalara bölünmüş olması, tarım gelirlerinin ihtiyacı karşılamamasına neden olmaktadır. Çiftlik niteliğinde geniş araziler yoktur. Toprak her türlü urun yetiştirmeye elverişli olmakla birlikte iklim şartları, üretim üzerinde yıllara göre olumsuz etki yapmaktadır.

Hayvancılık :

İlçe hayvancılık gelir kaynağı olmasından çok halkın kendi ihtiyacını temin etme amacına yöneliktir. En çok sığır mevcut olup genelde ıslah edilmiştir. Küçükbaş hayvan sayısı toprak durumuna göre yeterli miktardadır. Toprak besicilik için yeterli ve elverişli değildir. Hayvan sayısının son yapılan tespitlere göre; 1750 sığır, 1050 koyun, 35 keçi, 850 kümes hayvanı olmak üzere toplam 3685 tir. Ayrıca 990 adet fenni kovan mevcuttur.

Sanayi ve Ticaret :

Sanayi Durumu: İlçe büyük sanayi kuruluşları bulunmamakla birlikte yaş çay ürününün işlenmesine yönelik faaliyet sürdüren ve 1986 yılında kurulan 130 ton / gün kapasiteli AKFA Çay fabrikası, 60 ton / gün kapasiteli Ören Çay Fabrikası, 40 ton / gön kapasiteli Amber Çay Fabrikası 30 ton/gün kapasiteli Dilber Çay Fabrikası ve 30 ton / gün kapasiteli Kemaloğlu Çay Fabrikaları mevcuttur. Bunların dışında küçük çapta atölyeler bulunmaktadır. Ticaret Durumu: Tarıma dayalı ürünler arasında fındık, çay ürünleri ile hayvansal ürünlerden, tereyağı, yumurta ile arıcılıktan elde edilen bal gelir kaynaklan arasındadır. Fındığın bir kısmı İlçe’de bulunan FİSKOBİRLİK tarafından alınırken, bir kısmı da tüccar tarafından satın alınır ve pazarlanır. Üretilen çayın tamamına yakın bir kısmı İlçede bulunan özel sektör çay fabrikaları tarafından alınarak işlenmektedir. Tüketim malları arasında manifatura, tuhafiye, inşaat malzemeleri, dayanıklı tüketim malları, sebze ve meyve toptan ve perakende ticareti yapılır. İlçe turizm olayı mevcut değildir. İlçede genel idare kuruluşları dışında, Fiskobirlik ve Tarım Kredi Kooperatifi bulunmaktadır. Bankalar : T.C. Ziraat bankası ve Görele Akbank Şubesine bağlı ATM merkezi bulunmaktadır. Fuar, Sergi vb. yerler bulunmamaktadır

İlçede Eynesil Anadolu Lisesi,Eynesil Lisesi,Eynesil İmam Hatip Lisesi olmak üzere 3 adet lise bulunmaktadır.Köylerde 9 adet Birleştirilmiş Sınıflı İlköğretim Okulu olup, 1 adet İlçe merkezinde, 1 de Ören beldesinde olmak üzere 2 ilköğretim okulu mevcuttur. İlçede 2003 yılında açılan İşitme Engelliler İlköğretim, 2004 yılında açılan YİBO okulları mevcuttur. İlköğretim okullarında 1580 ve Orta Öğretimde 450 olmak üzere 2030 öğrenci eğitim-öğretime devam etmektedir.

• Kaymakamlık Sitesi
• Eynesilliler Derneği
• Eynesil Resimleri

Şikayet ve Sorunlar:

Çorapçılar köyünde bulunan meradaki yeşil katliamı ve doğanın yok edilmesi ile ilgili olarak yardımcı olabilecek kurum ve kuruluşlar bu konuyla ilgili hangi çalışmaları yapmaktadırlar ya da yapmışlardır.Bu doğa harikası alanın kurtarılma ihtimali ne kadardır.hep küresel ısınmadan bahsediyoruz.böylesi yeşil alanlar ormanlar yok edildikten sonra yapılacak başka ne kalmıştır.yokmu mu ülkede bu konuyu sahiplenecek insanlar....

Türkiye'deki bir ilçe ile ilgili bu madde taslak seviyesindedir. Madde içeriğini genişleterek Vikipedi'ye katkı sağlayabilirsiniz.