Jan Marian Krassowski

polski astronom

Jan Marian Krassowski herbu Ślepowron (ur. 9 września 1883 w Smogorzowie, zm. 24 stycznia 1947 w Warszawie) – polski astronom, działacz niepodległościowy.

Jan Marian Krassowski
Data i miejsce urodzenia

9 września 1883
Smogorzów

Data i miejsce śmierci

24 stycznia 1947
Warszawa

Alma Mater

Uniwersytet Jagiello��ski

Uczelnia

Uniwersytet Warszawski

Dyrektor
Instytut

Obserwatorium Astronomiczne Uniwersytetu Warszawskiego

Okres spraw.

19161919

Poprzednik

Siergiej Czornyj

Następca

Michał Kamieński

Odznaczenia
Krzyż Niepodległości

Życiorys

edytuj

Urodził się 9 września 1883 w Smogorzewie, w rodzinie Franciszka i Ludwiki Reisky de Dubnitz[1]. Po ukończeniu gimnazjum w Jałcie studiował na Wydziale Filozoficzno-Matematycznym Uniwersytetu Jagiellońskiego, od drugiego roku studiów pracował w obserwatorium astronomicznym. W 1910 na podstawie rozprawy o zmienności szerokości geograficzne uzyskał tytuł doktora nauk i wyjechał do Rosji, gdzie przez rok pracował w obserwatorium astronomicznym w Pułkowie. Następnie wyjechał do Genewy i Paryża, gdzie kontynuował naukę. Od 1912 był asystentem w obserwatorium Politechniki Lwowskiej, w 1915 wyjechał do Warszawy, gdzie od 15 listopada na Uniwersytecie Warszawskim wykładał astronomię opisową. Do Lwowa powrócił na krótko w 1918, przedstawił wówczas na Uniwersytecie Lwowskim pracę habilitacyjną z zakresu "astronomii ogólnej i mechaniki nieba". Następnie powrócił do Warszawy, gdzie od 1919 do 1921 zajmował stanowisko docenta tymczasowego na Uniwersytecie Warszawskim, a następnie otrzymał mianowanie na stopień profesora [potrzebny przypis]. W 1920 ogłosił pracę O wyznaczaniu szerokości geograficznej i zboczenia magnetycznego w Polsce w XVII w., w której zawarł i opisał odnalezioną podczas studiów w Paryżu notatkę sporządzoną przez Pierre Des Noyers'a dla Heweliusza, a dotyczącą pierwszego pomiaru deklinacji magnetycznej w Warszawie z 1647[2].

W latach 1916–1919 pełnił obowiązki dyrektora obserwatorium astronomicznego w Warszawie[3].

W 1926 roku zainicjował powstanie obserwatorium w Piasecznie. Równolegle do pracy na Uniwersytecie Warszawskim prowadził wykłady w Wolnej Wszechnicy Polskiej w Warszawie oraz pracował jako doradca naukowy do spraw astronomiczno-geodezyjnych i kartografii matematycznej w Wojskowym Instytucie Geograficznym. Po 1945 pracował w Geodezyjnym Instytucie Naukowo-Badawczym (późniejszym Instytucie Geodezji i Kartografii), w 1946 odbył podróż do Wielkiej Brytanii, Francji i Szwecji, gdzie nawiązał kontakty naukowe i zdobył informacje dotyczące zmian w zakresie wiedzy geodezyjnej. Biegle władał kilkoma językami obcymi, był członkiem czynnym Międzynarodowej Unii Geodezyjnej i Geofizycznej. Zmarł w Warszawie, spoczywa na cmentarzu parafialnym w Piasecznie[4].

W 1917 poślubie Marią Niepokojczycką, z którą miał syna Czesława Witolda[5].

Ordery i odznaczenia

edytuj

Twórczość

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. a b Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-10-27]..
  2. Tadeusz Olczak "Orientacja niektórych dawnych planów Warszawy a zmiany wiekowe deklinacji magnetycznej. Informacja wstępna" Kwartalnik Historii Nauki i Techniki 29/1, 1984, s. 101–122
  3. Stulecie Obserwatorium Warszawskiego, Urania Nr. 6, Warszawa 1925, s. 26–27
  4. Piaseczno Cmentarz Parafialny Św. Anny
  5. Obserwatorium astronomiczne w Piasecznie, czyli opowieść o rodzinie Krassowsk... [online], Przegląd Piaseczyński - portal informacyjny powiatu piaseczyńskiego, 13 września 2020 [dostęp 2023-02-03] (pol.).
  6. M.P. z 1932 r. nr 121, poz. 152.
  7. Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-10-27]..

Bibliografia

edytuj