Indium(III)hydride
Indium(III)hydride | ||||
---|---|---|---|---|
Structuurformule en molecuulmodel | ||||
Algemeen | ||||
Molecuulformule | ||||
Andere namen | Indigaan[1] (substitutief) Trihydridoindium[1] (additief) | |||
Molmassa | 117,842 g/mol | |||
SMILES | [InH3]
| |||
PubChem | 24000 | |||
Wikidata | Q4138049 | |||
Fysische eigenschappen | ||||
Smeltpunt | (ontleed) −90 °C | |||
Tenzij anders vermeld zijn standaardomstandigheden gebruikt (298,15 K of 25 °C, 1 bar). | ||||
|
Indium(III)hydride is een anorganische verbinding met de formule . De verbinding is ook bekend onder de namen indiumtrihydride, trihydroindium, indigaan of indaan (naar analogie met boraan). Het infraroodspectrum,[2] en daarmee de stof, is waargenomen in inerte matrix waarin met een laser losse indium-atomen gemaakt werden in een waterstof-omgeving.[3][4] Op basis van theoretische voorspellingen wordt aangenomen dat de verbinding in de gasfase stabiel zal zijn.[5] Van is geen praktische betekenis bekend.
Chemische eigenschappen
[bewerken | brontekst bewerken]Voor vast wordt aangenomen dat het een driedimensionaal polymeer netwerk vormt waarin waterstofatomen een brug vormen tussen de verschillende indium-atomen. Dit netwerk vormt de verklaring voor de brede banden die ontstaan in het infraroodspectrum als of , neergeslagen op vast waterstof, langzaam wordt verwarmt.[2] Een dergelijke structuur is ook bekend van vast aluminiumhydride.[6]
Wordt de stof boven −90 °C verwarmd dan ontleed hij naar een indium-waterstoflegering en waterstofgas. Tot 2013 is de enige bekende methode om indium(III)hydride te verkrijgen het laten polymeriseren van indaan bij een lagere temperatuur dan −90 °C.
Andere indiumhydrides
[bewerken | brontekst bewerken]Er zijn verschillende verbindingen beschreven met een waterstof-indium-binding.[7] Hieronder staan voorbeelden van complexen waarin twee waterstofatomen door andere liganden vervangen zijn:
- [8]
- .
Hoewel instabiel is, zijn een aantal adducten bekend met de algemene formule , waarbij n gelijk is an 1 of 2.[9] 1:1 amine adducten worden gemaakt via met een trialkylammoniumzout. Het trimethylamine-adduct is slechts stabiel tot −30 °C of in verdunde oplossingen.
De 1:1- (zie de structuur hiernaast) en 1:2-adducten met tricyclohexylfosfine zijn kristallografisch beschreven. De gemiddelde afstand tussen indium en waterstof is 168 pm[7] Indium(III)hydride vormt ook stabiele adducten met stabiele carbenen.[10]
- Dit artikel of een eerdere versie ervan is een (gedeeltelijke) vertaling van het artikel George Washington (inventor) op de Engelstalige Wikipedia, dat onder de licentie Creative Commons Naamsvermelding/Gelijk delen valt. Zie de bewerkingsgeschiedenis aldaar.
- ↑ a b Indigane (CHEBI:30429). Chemical Entities of Biological Interest (ChEBI). European Bioinformatics Institute.
- ↑ a b Andrews, L.; Wang, X. (2004). Infrared Spectra of Indium Hydrides in Solid Hydrogen and of Solid Indane. Angewandte Chemie International Edition 43 (13): 1706–1709. PMID: 15038043. DOI: 10.1002/anie.200353216.
- ↑ Pullumbi, P.; Bouteiller, Y.; Manceron, L.; Mijoule, C. (July 1994). Aluminium, gallium and indium trihydrides. An IR matrix isolation and ab initio study. Chemical Physics 185 (1): 25–37. DOI: 10.1016/0301-0104(94)00111-1.
- ↑ Aldridge, S.; Downs, A. J. (2001). Hydrides of the Main-Group Metals: New Variations on an Old Theme. Chemical Reviews 101 (11): 3305–65. PMID: 11840988. DOI: 10.1021/cr960151d.
- ↑ Hunt, P.; Schwerdtfeger, P. (1996). Are the Compounds InH3 and TlH3 Stable Gas Phase or Solid State Species?. Inorganic Chemistry 35 (7): 2085–2088. DOI: 10.1021/ic950411u.
- ↑ Turley, J. W.; Rinn, H. W. (1969). The Crystal Structure of Aluminum Hydride. Inorganic Chemistry 8 (1): 18–22. DOI: 10.1021/ic50071a005.
- ↑ a b c Jones, C. (2001). The stabilisation and reactivity of indium trihydride complexes. Chemical Communications (22): 2293–2298. ISSN: 1359-7345. PMID: 12240044. DOI: 10.1039/b107285b.
- ↑ Rowen Churchill, M.; Lake, C. H.; Chao, S.-H. L.; Beachley, O. T. (1993). Silicone grease as a precursor to a pseudo crown ether ligand: crystal structure of [K+]3[K(Me2SiO)7+][InH(CH2CMe3)3–]4. Journal of the Chemical Society, Chemical Communications 1993 (20): 1577–1578. DOI: 10.1039/C39930001577.
- ↑ Wang, X.; Andrews, L. (20 May 2004). Infrared Spectra of Indium Hydrides in Solid Hydrogen and Neon. The Journal ical Chemistry A 108 (20): 4440–4448. DOI: 10.1021/jp037942l.
- ↑ Abernethy, C. D.; Cole, M. L.; Jones, C. (2000). Preparation, Characterization, and Reactivity of the Stable Indium Trihydride Complex [InH3{IMes}]. Organometallics 19 (23): 4852–4857. DOI: 10.1021/om0004951.