Przejdź do zawartości

Benedykt I

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Benedykt I
Benedictus
Papież
Biskup Rzymu
Ilustracja
Data urodzenia

ok. 525 lub 525

Data i miejsce śmierci

30 lipca 579
Rzym

Papież
Okres sprawowania

2 czerwca 575–30 lipca 579

Wyznanie

chrześcijaństwo

Kościół

rzymskokatolicki

Pontyfikat

2 czerwca 575

Benedykt I (ur. w Rzymie, zm. 30 lipca 579 tamże) – 62. papież w okresie od 2 czerwca 575 do 30 lipca 579[1].

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Był Rzymianinem, jego ojcem był Bonifacy[2].

Zatwierdzenie cesarza Justyna II uzyskał dopiero jedenaście miesięcy po wyborze na Stolicę Piotrową[2]. W okresie jego pontyfikatu Rzym nękały najazdy Longobardów (579) oraz klęski głodu i zarazy[1]. Ponieważ pomoc cesarska przychodziła z opóźnieniem lub była zbyt mała, w czasie oblężenia Benedykt zmarł[2].

Papież szukał porozumienia z innymi biskupami Italii – zawarł porozumienie z biskupem Mediolanu, nie udało mu się jednak pojednać z biskupem Akwilei. W 578 mianował Rzymianina, Jana III na biskupa Rawenny, a także odwołał ze stanu zakonnego i przeniósł do diakonatu Grzegorza I, późniejszego papieża[2].

Został pochowany w bazylice św. Piotra[2].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Rudolf Fischer-Wollpert: Leksykon papieży. Kraków: Znak, 1996, s. 36. ISBN 83-7006-437-X.
  2. a b c d e John N. D. Kelly: Encyklopedia papieży. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1997, s. 94-95. ISBN 83-06-02633-0.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]