Vanjski svemir je prostranstvo koje postoji izvan Zemlje i između nebeskih tijela. Vanjski prostor nije potpuno prazan – to je tvrdi vakuum koji sadrži čestice niske gustine, pretežno plazmu vodika i helija, kao i elektromagnetsko zračenje, magnetna polja, neutrina, prašinu i kosmičke zrake. Osnovna temperatura svemira, određena pozadinskim zračenjem iz Velikog praska, je 2.7 K (−270.45 °C; −454.81 °F) . Smatra se da plazma između galaksija čini oko polovinu barionske (obične) materije u svemiru, koja ima gustinu manju od jednog atoma vodika po kubnom metru i temperaturu od više miliona kelvina. Lokalne koncentracije materije su se kondenzovale u zvijezde i galaksije. Studije pokazuju da je 90% mase u većini galaksija u nepoznatom obliku, nazvanom tamna materija, koja stupa u interakciju s drugom materijom putem gravitacijskih, ali ne i elektromagnetnih sila. [1][2] Opažanja sugeriraju da je većina masene energije u vidljivom svemiru tamna energija, vrsta energije vakuuma koja je slabo shvaćena.[3] Intergalaktički prostor zauzima većinu volumena svemira, ali čak se i galaksije i zvjezdani sistemi gotovo u potpunosti sastoje od praznog prostora.

Sučelje između Zemljine površine i svemira. Prikazana jeKármánova linija na nadmorskoj visini od 100 kilometara. Slojevi atmosfere su nacrtani u mjerilu, dok objekti unutar njih, poput Međunarodne svemirske stanice, nisu.

Vasionski prostor ne počinje na određenoj visini iznad Zemljine površine. Kármánova linija, na nadmorskoj visini od 100 kilometara iznad nivoa mora,[4][5] se konvencionalno koristi kao početak vanjskog svemira u svemirskim ugovorima i za vođenje evidencije o vazduhoplovstvu. Okvir za međunarodno svemirsko pravo uspostavljen je Ugovorom o vanjskom svemiru, koji je stupio na snagu 10. oktobra 1967. godine. Ovaj sporazum isključuje bilo kakve zahtjeve za nacionalnim suverenitetom i dozvoljava svim državama da slobodno istražuju svemir. Uprkos izradi rezolucija UN-a za miroljubivo korištenje svemira, antisatelitsko oružje je testirano u Zemljinoj orbiti.

Ovo je umjetnički koncept metričke ekspanzije svemira, gdje je volumen Univerzuma predstavljen u svakom vremenskom intervalu kružnim dijelovima. Na lijevoj strani je prikazana brza inflacija od početnog stanja, nakon čega slijedi stabilnija ekspanzija do današnjih dana, prikazano desno.
The lower half shows a blue planet with patchy white clouds. The upper half has a man in a white spacesuit and maneuvering unit against a black background.
Zbog opasnosti od vakuuma, astronauti moraju nositi svemirsko odijelo pod pritiskom dok su izvan Zemlje i izvan svoje letjelice.

Reference

uredi
  1. ^ Freedman i Kaufmann 2005, str. 573, 599–601.
  2. ^ Greška kod citiranja: Nevaljana oznaka <ref>; nije naveden tekst za reference s imenom Trimble 1987
  3. ^ Freedman i Kaufmann 2005.
  4. ^ O'Leary 2009, str. 84.
  5. ^ Greška kod citiranja: Nevaljana oznaka <ref>; nije naveden tekst za reference s imenom space_begin

Citati

uredi

Izvori

uredi
  • Freedman, Roger A.; Kaufmann, William J. (2005), Universe (seventh izd.), New York: W. H. Freeman and Company, ISBN 978-0-7167-8694-8
  • O'Leary, Beth Laura (2009), Darrin, Ann Garrison (ured.), Handbook of space engineering, archaeology, and heritage, Advances in engineering, CRC Press, ISBN 978-1-4200-8431-3