rewan

•  IPA^(kilîd): /rɛˈwɑːn/
• Kîtekirin: re·wan

rewan

1. hespên bo bezê zîrek
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)
2. kesa/ê bo siwariya hespan pirr zîrek
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)
3. (mecazî) zîrek, jêhatî, çeleng, fêris, egîd

   Ew di xwendinê de rehwan e.

4. fesîh

• Ew hebîbê rohniya heft asîman
  Herdu alem qalib ew ruh û rewan — (Mela Hesenê Bateyî, Mewlûda Kurdî, ~1720)

• rawan
• rehwan
• rihwan

• rewa
• rewane

Ji zimanên îranî an farisî روان‎ (revan), ji lêkera رفتن‎ (“çûn, rewtin, retin”). Têkildarî راه‎ (rah)/rê hatiye kirin, bide ber farisî رهوار‎ (rehvar).

rewan

1. Binêre: revandin

rewan

1. ruh, can, giyan, derûn, nefes
   • Aliyê min ê rewanî piçekî xilmişî bû — (Robert Louis Stevenson, (wergêr Ciwanmerd Kulek), Meseleya Seyr a Dr. Jekyll û Mr. Hyde, Avesta, 2020, r. 87, ISBN 978-605-2246-80-1)
2. qasid, elçî

Hevreha hewramî ئەروا‎ (erwa), farisî روان‎ (revan), farisiya navîn [skrîpt hewce ye] (lwbʾn /ruwān/, “rewan, rih”), partî 𐫀𐫡𐫇𐫀𐫗‎ (ʾrwʾn /erwan/, “rewan”), avestayî 𐬎𐬭𐬬𐬀𐬥-‎ (urvan-, “rewan; para bêmerg a mirovekî an lawirekî”), û dibe ku sanskrîtî रूप (rūpa, “awa, teşe”). Paşîniyê dibe ku ji proto-îranî *urw-āna- (“tişta ku jûrekî fireh afirandiye ji xwe re”); bide ber sanskrîtî उरु (uru, “firehî, valahî, serbestî”). ermeniya kevn ուրու (uru, “spêle, reşe”) gengazkî deyneka ji îranî ye.