Łukasz Ostoja Solecki herbu Ostoja (ur. 6 sierpnia 1827 w Jawczu, zm. 2 marca 1900 w Przemyślu) – polski duchowny rzymskokatolicki, biskup diecezjalny przemyski w latach 1881–1900, profesor i rektor Uniwersytetu Lwowskiego[1].

Łukasz Solecki
Ilustracja
Herb duchownego
Data i miejsce urodzenia

6 sierpnia 1827
Jawcze

Data śmierci

2 marca 1900

Miejsce pochówku

cmentarz Główny w Przemyślu

Biskup diecezjalny przemyski
Okres sprawowania

1881–1900

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Nominacja biskupia

28 października 1881

Sakra biskupia

14 maja 1882

Odznaczenia
Order Korony Żelaznej II klasy (Austro-Węgry)
Sukcesja apostolska
Data konsekracji

14 maja 1882

Konsekrator

Serafino Vannutelli

Współkonsekratorzy

Jan Saturnin Stupnicki
Seweryn Morawski

Pomnik nagrobny biskupa Łukasza Soleckiego na cmentarzu Głównym w Przemyślu

Życiorys

edytuj

Syn ekonoma Józefa i Katarzyny Tabęckiej[2]. W 1844 ukończył gimnazjum w Brzeżanach, w latach 1844–1850 studiował filozofię i teologię na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Lwowskiego. W trakcie Wiosny Ludów 1848 był w składzie deputacji do studentów Uniwersytetu Wiedeńskiego celem nawiązania z nimi kontaktów w imię równości i wolności (wraz z Mikołajem Zyblikiewiczem, Hilarym Treterem Franciszkiem Siemianowskim)[3]. Na lwowskiej uczelni otrzymał doktorat z teologii w 1854. W roku akademickim 1863/1864 był dziekanem wydziału teologicznego, a w latach 1864–1865 rektorem uniwersytetu. W 1881 cesarz Franciszek Józef I mianował go biskupem przemyskim obrządku łacińskiego, co potwierdził papież Leon XIII 27 marca 1882, obdarzając go przy tym tytułami prałata rzymskiego i asystenta tronu papieskiego[4].

15 sierpnia 1882 dokonał koronacji obrazu Matki Boskiej Słuchającej w kościele franciszkanów w Kalwarii Pacławskiej. Papież Leon XIII przesłał telegram z błogosławieństwem, a uroczystość zgromadziła prawie 100 tysięcy wiernych[5].

W 1887 otrzymał Order Korony Żelaznej II klasy[6].

Został pochowany na cmentarzu Głównym w Przemyślu[7].

Przypisy

edytuj
  1. W poszukiwaniu korzeni. saga.inet.krakow.pl. [dostęp 2010-09-10].
  2. Szlachta Ziemi Halickiej - Solecki
  3. Wspomnienie pośmiertne. „Dziennik Polski”. Nr 364, s. 2, 31 grudnia 1892. 
  4. Samotność ojcostwa. niedziela.pl. [dostęp 2010-09-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-12-25)].
  5. Matka Boska Słuchająca – w Kalwarii Pacławskiej. franciszkanie.pl. [dostęp 2010-09-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-03-20)].
  6. Order. „Kurier Lwowski”. R. 5, nr 310, s. 3, 1887-11-08. [dostęp 2017-09-24]. 
  7. Pogrzeb X. Biskupa Soleckiego. „Czas”. R. 53, nr 60, s. 1, 1900-03-07. [dostęp 2017-08-23]. 

Bibliografia

edytuj

Linki zewnętrzne

edytuj